….............ที่มา ๒๕ บนเส้นด้าย................

๑.

ผ่านพ้นวันที่ฝนพรำไปหลายวัน แสงแดดหอมเกสรจากผ้าห่มเกรียม

ความชื้นที่ฝังตัวในอากาศทำให้แผ่นหนังที่ผมเตรียมไว้ทำซองมีดขึ้นราไปหลายผืน รากไม้ไผ่ที่ใช้ทำด้ามเริ่มร่อยหรอ ถ่านในกระสอบถูกเปลี่ยนเป็นกระสอบที่สามและสี่ที่ต้องออกไปซื้อข้างนอก ขณะที่เดิมทีผมเป็นคนเผาถ่าน 

ความเปลี่ยนแปลงเป็นกฎที่ไม่ต้องติดตั้งเพิ่มเติมให้กับชีวิตใดในโลกใบนี้ มันมีอยู่ในในทุกอณูเวลา

ชีวิตเหมือนเส้นด้ายอันโดดเดี่ยวที่แวะไปเกี่ยวข้องกับเส้นด้ายเส้นอื่นๆ ในหลายจังหวะของชีวิตเส้นด้ายเส้นไหนที่เกี่ยวพันร้อยรัดกันเป็นปมแน่นหนาในชีวิตคน พ่อแม่ พี่น้องผองญาติ คนรัก เพื่อนฝูง กระทั่งสังคมกว้าง

แต่ท้ายที่สุดเส้นด้ายอันเป็นตัวเราก็คงความโดดเดี่ยวเช่นเดิม ทั้งตอนที่เกิดและจากลา

ฟังดูเหมือนปลดปลงต่อทุกความเปลี่ยนแปลง กลายเป็นความซึมเศร้าเกาะกินกัดกร่อน แต่ขณะที่นั่งนิ่งๆ มองดูตัวเองจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าแล้วพบว่าเหมือนคนบ้าหมกมุ่นต่อสิ่งที่ไม่มีและไม่เป็นในอีกหลายปีข้างหน้า

นี่กระมังที่ทำให้ผมต้องตั้งคำถามอยู่แทบตลอดเวลาของการมีและใช้ชีวิต กระนั้นคำตอบที่ได้กลับเป็นกิ่งก้านของคำถามต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด

เคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมท่านที่รัก?

๒.

บอกตามตรงอย่างที่เคยบอกใครต่อใครมาหลายครั้งหลายหนว่า การทำมีดแกะสลักผลไม้อันแสนบางและเล็กกระจิ๋วหลิวหลายอันที่ผ่านมา เป็นความยากแสนยากและปวดหัวมากที่สุดงานงานหนึ่ง แต่ผมยังทำงานแต่ละชิ้นออกมาเป็นรูปเป็นร่าง แก้แล้วแก้อีก ทั้งด้ามทั้งใบ พอสำเร็จออกมาในท้ายที่สุด

ผมพบว่าผมมีความสุข

มากบ้างน้อยบ้างตามแต่เรื่องราวที่ประกอบด้วยกัน

ยิ่งทำยิ่งพบว่าที่ทำมาแล้ว ยังมีข้อบกพร่องที่ต้องแก้ไขในงานชิ้นต่อไปอีกเรื่อยๆ เหมือนคำถามที่ไม่มีวันจบสิ้นด้วยคำตอบในขณะนั้น

เช่นเดียวกับงานกลุ่มนี้ เป็นมีดที่ป้าตู้สั่งไว้เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนหน้านี้ ผมเริ่มทำตั้งแต่วันแรกที่ป้าตู้สั่ง แต่เสร็จสิ้นสมบูรณ์แบบเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

ถึงวันที่จะต้องส่งไปหาเจ้าของ ผมกลังยังคิดไม่ออกว่าจะต้องบันทึกอะไรประกอบเรื่องราวของมีดกลุ่มนี้ ทั้งๆ เรื่องราวระหว่างการประกอบเป็นมีดกลุ่มนี้มากมายจนจดจำแทบไม่หวาดไหว

๓.

จะว่าไป การมาสนทนากับตัวอักษรหรือพูดกับตัวเองของผม จะสื่อตรงไปยังผู้รับสารคนอื่นหรือไม่อย่างไรไม่อาจรู้ได้  แต่นี่เป็นหนทางหนึ่งของการจบงานแต่ลำชิ้นที่ได้เริ่มต้นมาตั้งแต่แรกอย่างสมบูรณ์แบบ

ความโปร่งโล่งเปิดประตูเข้ามาทักทายแล้วในทุกใบไม้ที่ระบัดในทุกยามเช้า

แม้ผ่านพ้นวันที่ฝนพรำไปหลายวัน แสงแดดหอมเกสรจากสายลมแห้ง เงยแหงนไปบนท้องฟ้า เหยี่ยวอพยพยังบินวนรอกลุ่มของเพื่อนที่ร่อนลมตามมา

ความชื้นที่ฝังตัวในอากาศทำให้แผ่นหนังที่ผมเตรียมไว้ทำซองมีดขึ้นราไปหลายผืน รากไม้ไผ่ที่ใช้ทำด้ามเริ่มร่อยหรอ ถ่านในกระสอบถูกเปลี่ยนเป็นกระสอบที่สาม,สี่และห้า 

แดดระริก....ผมควบขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปหาทิวทัศน์ข้างนอกอีกครั้ง

……………………………………………………………………………………

 
หมายเหตุ..เหล็กคาร์บอนปานกลางและคาร์บอนสูง ไม่ทนต่อการกัดกร่อนของกรดผลไม้(เพราะน้องหนิมจะถามหาเร็วมาก) ล้างและเช็ดให้แห้ง อาบน้ำมันบางๆ หลังการใช้งานทุกครั้ง

...............................................................................................