หนีสามี
“หนีสามี”
โอ๊ะ! เห็นชื่อเรื่อง อย่าเพิ่งตกใจนะคะ ไม่มีใคร “หนีสามี” หรอกค่ะ
แต่เป็นชื่อผักพื้นบ้าน ทว่าแปลกใหม่เพิ่งได้รู้จักมาเกือบสองอาทิตย์ที่ผ่านมา แม่ค้าผักเจ้าที่เดินทางมาจากอีสานทุกวันอาทิตย์นำมาเสนอให้รู้จัก เธอเรียกชื่อเต็มๆของเจ้าผักชนิดนี้ว่าผัก “ภรรยาหนีสามี”(เรียกตามภาษาบ้านๆว่า ผัก“เมียหนีผัว” เรียกให้สั้นก็ชื่อ ผัก“หนีผัว”) เช้านี้เธอนำมาตั้งขายอีก มีดอกจำนวนมาก สดสวยเชียว ราคากำละห้าบาท กลับมาถึงบ้าน รีบเอาลงกระถางได้หนึ่งกระถางใหญ่ สองกระถางเล็ก
ตั้งใจประคบประหงมไว้เพื่อให้มีจำนวนที่มากขึ้น ถ้าไม่ได้กินก็ไว้ชื่นชมดอก
ที่ประทับใจอย่างแรกเห็นจะเป็นความต้องใจที่เป็นผักพื้นบ้าน ว่าไปแล้ว ธรรมชาติจัดสรรมาให้ ว่าอยู่ในพื้นที่ถิ่นประเทศใด แล้วได้กินผักพื้นบ้านในถิ่นประเทศนั้นย่อมจะส่งเสริมให้มีสุขภาพที่แข็งแรง
รายละเอียดหน้าตาเป็นอย่างนี้ค่ะ
ความที่เป็นดอกสีออกม่วงคราม ดอกเล็กสีสวย ประปราย
อดนึกถึงสมัยเป็นนักเรียนประถม ที่บาทหลวงผู้ก่อตั้งโรงเรียนท่านนำต้นไม้ประดับที่มีดอกสีม่วงสวย มาจากต่างประเทศหรือยังไงนี่จำไม่ได้ ไม่มั่นใจนัก ชื่อ ต้น “forget me not” หรือ “อย่าลืมฉัน” ดอกสีใกล้เคียงกันแต่ดอกใหญ่ก้านต้นแข็ง จำไม่ได้ว่ามีกลิ่นหอมหรือไม่ รู้แต่ว่าสมัยนั้นยังอยู่ใน “วัยหวาน” (โรงเรียนสตรีล้วน) นักเรียนฮือฮามากกับไม้ประดับชื่อนี้ ...ฮือฮากับดอกไม้ซึ่งมีความหมายในวัยหวานๆ ที่ปลูกอยู่ในรั้วโรงเรียน
อีกอย่างที่อดทึ่งไม่ได้เห็นจะเป็นชื่อของเจ้าผักชนิดนี้ ซึ่งได้นำเสนอไปบ้างแล้วในบล็อก “สุขสันต์วันเกิด” เว็บไซต์http://www.bansuanporpeang.com/node/7100
ว่าผักพื้นบ้านชนิดนี้ได้ชื่อนี้มา สืบเนื่องจากลักษณะเฉพาะที่จะเกิดแต่ในหน้าฝนต่อหน้าหนาว แล้วก็จะหายไปเมื่อคราวสิ้นหน้าหนาวไปแล้ว รอกลับมาใหม่อีกครั้งปีต่อไป จึงได้ชื่อว่า ผัก“หนีผัว” ฟังเรื่องราวแล้วราวกับเป็นตำนาน
ส่วนวิธีการกินเป็นอาหาร ก็กินสดได้ หรือลวก หรือแกงได้สารพัด แต่เวลานี้นำมาปลูกก่อน ขอชื่นชมอย่างเดียวกับการเป็นไม้ประดับก็แล้วกัน อ้อ แอบชิมไปบ้างน่ะค่ะ รสชาติหรือคะ ...อึ้ม! ยอดเยี่ยมเลยค่ะ พอเคี้ยวสดๆ รับรู้ได้ถึงความกรอบ ชื่นใจ ไม่ขม ออกหวานด้วยซ้ำ ไม่เหม็นเขียว ไม่เผ็ด ชุ่มคอด้วย ...ดีจัง...
งานนี้เห็นทีต้องขอความช่วยเหลือจาก สมช.ที่อยู่ทางแถบอีสาน ในฐานะท่านผู้อยู่ในท้องถิ่น ช่วยแถลงให้แจ้งแก่ใจจะได้หายสงสัย เอ...แล้ว สมช.ท่านใดจะพอช่วยได้บ้างนะ
...นึกได้แล้วอย่างน้อยหนึ่งท่าน....ใช่เลย...สมช. คุณ ป้าหน่อย ...คุณ ป้าหน่อย อยู่ไหนคะ ช่วยสักนิดนะคะให้ สมช.ที่เพิ่งรู้จัก “ผักหนีสามี”(ผักหนีผัว) ได้หายสงสัยและได้รู้ว่าจริงๆว่าแล้วผักนี้เป็นผักอะไรกันแน่....ขอบคุณมากมายล่วงหน้าเลยค่ะ
- บล็อกของ สายพิน
- อ่าน 13513 ครั้ง
ความเห็น
ดาวเรือง
15 พฤศจิกายน, 2010 - 01:58
Permalink
หาซื้อที่ไหนคะ?
คุณสายพินไปเจอที่ตลาดไหนคะ น่าสนใจซื้อมาลองกินบ้างจังเลยค่ะ ของแปลกใหม่อย่างนี้ต้องลองจริงไหมคะ?
สายพิน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 14:49
Permalink
คุณดาวเรือง ตลาดวันหยุด
คุณดาวเรือง เป็นตลาดวันหยุดแถวบ้านน่ะค่ะ มีวันเสาร์ และอาทิตย์ จะเป็นแม่ค้าที่มาไกลจากอิสาน วันเสาร์จะเป็นแม่ค้าเจ้าหนึ่ง วันอาทิตย์อีกเจ้าหนึ่ง แม่ค้าวันอาทิตย์จะยินดีมากที่ได้อธิบายเรืองผักพื้นบ้านให้ฟัง ไม่ซื้อไม่เป็นไร ...ก็ได้แม่ค้าที่ขายนี่ละค่ะ เป็นครูให้ความรู้เรื่องผักเหล่านี้ แถมสอนวิธีการปักชำให้อีกต่างหาก รู้สึกขอบคุณในนำใจของแม่ค้ามาก
จากที่แม่ค้าเล่าว่าผักจะเกิดข่วงเวลานี้ หากคุณดาวเรืองกลับมาทันในเดือนมกราคม น่าจะหาได้แถวตลาดท่าน้ำเมืองนนท์นะคะ เคยผ่านไปมีอะไรขายมาก รวมทั้งผักพื้นบ้าน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไรน่ะค่ะ ...ขอเอาใจช่วยให้ได้ทานผักนี้ไวๆนะคะ ...อ้อ อีกอย่างคือว่าผักที่แม่ค้านำมาจำหน่ายก็หมุนเวียนไปน่ะค่ะ จะไม่ค่อยซ้ำเดิมนัก
kosit
15 พฤศจิกายน, 2010 - 07:53
Permalink
zyd]n,zy;
ข้างบนลืมกดตัวหนอน อ่านว่าผักลืมผัว เพิ่งรู้จักนี่แหละ
สายพิน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 14:17
Permalink
เพิ่งรู้จัก
ค่ะ คุณคนทุ่งหนัง เหมือนกันเลยค่ะ ที่เพิ่งรู้จัก อย่างไรหากว่ามีโอกาสปลูกเป็นผักพื้นบ้านด้วย น่าสนใจมากนะคะ
น้อย สวนบุรีรมย์
15 พฤศจิกายน, 2010 - 07:54
Permalink
ที่บ้านมีผักนี้ครับ
ที่บ้านมีผักนี้ครับ ชื่อภาษาขแมร์แปลได้ว่าลืมผัว โดยนัยของชื่อที่ว่าเป็นผักที่อร่อยมากกินเพลินลืมเผื่อไว้ให้สามี
ผมว่ารสชาติคล้ายผักแว่น แต่มันไม่เหนียวเหมือนผักแว่น
สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ
chai
15 พฤศจิกายน, 2010 - 08:32
Permalink
บองน้อย /พี่สายพิน
ใช่เลยครับแถวบ้านบุรีรัมย์เรียกว่าผักลืมผัว
ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ msn/krawmovie@hotmail.com
สายพิน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 09:16
Permalink
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ หนุ่มชัย ได้เพิ่มอีกชื่อว่าบองน้อย ..ดีจัง
สายพิน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 09:14
Permalink
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ คุณน้อย ทำให้มั่นใจมากขึ้น ว่า หนึ่งกินได้ สองชื่อ ที่เรียกว่า ผักลืมผัว น่าจะเป็นที่รู้จักหรืออาจจะถูกต้องกว่า สาม มีตำนานหรือเรื่องเล่าของผักนี้สนับสนุนว่าเป็นผักรสดี...และก็ขอสนับสนุนด้วยอีกเสียงค่ะ ว่ารสดีจริงๆ
Tui
15 พฤศจิกายน, 2010 - 08:19
Permalink
น่าทาน ทั้ง ดอกและใบ น้า
น่าทาน ทั้ง ดอกและใบ น้า เอาใจ ช่วยให้ ปลูกได้ นอก ฤดูนะ
สายพิน
15 พฤศจิกายน, 2010 - 09:11
Permalink
ตุ้ย มา กทม.
ตุ้ย วันไหนบินกลับมาเมืองไทย มา กทม.ลองดูที่ตลาดนะคะ อาจจะมี แต่ต้องเป็นช่วงเวลาที่ว่านี้ พ้นเวลานี้ไป ต้องรอใหม่ปีหน้าค่ะ
เรื่องรสชาติ เยี่ยมค่ะ จะว่าไปเป็นผักพื้นบ้านที่รสดี กินได้สบาย น่าจะทำเป็นสลัดผักสดได้อีกต่างหาก
หน้า