เสียดายของ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

แสนเสียดาย นันทา ที่น่ารัก
ชะล่านัก เลี่ยงออก นอกถนน
มัวแต่เพลิน ปลาบปลื้ม จนลืมตน
ถูกรถยนต์ แล่นทับ ดับชีวา

นิจจาเอ๋ย เคยเห็น ทุกเย็นเช้า
กลับเหลือแต่ กรงเปล่า ไม่เห็นหน้า
เคยวิ่งเล่น ด้วยกัน ทุกวันมา
ช่างทิ้งข้า เปลี่ยวเปล่า เศร้าใจเอย

          ขอขึ้นต้นบล๊อกด้วยกลอนที่เคยเรียนเขียนอ่านสมัย ป.2 ด้วยความเสียดาย หรือรู้สึก ดายของ เมื่อเข้าตลาดทุ่งสงเมื่อเช้านี้

          ด้วยความงกตามสันดานเดิม บวกกับความดายของ เลยต้องหอบหิ้ว ขยะกลับสวน

ด้านหน้า เปลือกสับปะรด ท้ายรถ ก็เปลือกสับปะรดและเปลือกมะละกอ

ถังที่แขวน เปลือกไข่จากเจ้าประจำ

ทั้งหน้าทั้งหลังและด้านข้าง ร่วม 70 กก.



(รีบเอาขึ้นก่อน เพราะเริ่มมีปัญหาในการ post)

เดี๋ยวจะมาเขียนต่อ

เปลือกสับปะรดในถุงทั้งสอง

เปลือกไข่ คราวนี้ได้เปลือกไข่เป็ดมาด้วย

ใช้ถังเป็นครก ลำไม้ไผ่เป็นสาก (สารพัดประโชน์จริงๆ ไม้ไผ่นี่)

ตำจนแหลก

แล้วก็เทใส่ถัง

 

วิธีทำถังหมัก หรือการหมักต่างๆ เข้าดูได้ในบล๊อกเก่าๆ ครับ เช่น

http://www.bansuanporpeang.com/node/2718

http://www.bansuanporpeang.com/node/4213

http://www.bansuanporpeang.com/node/4211

http://www.bansuanporpeang.com/node/5023

http://www.bansuanporpeang.com/node/5635

http://www.bansuanporpeang.com/node/6834

ความเห็น

เข้าใจผิดแล้วค่ะลุงพูน เขาให้เลี้ยงด้วยนมแม่ค่ะ แต่นมผงทีมีเด็กกินไม่ถูกเขาจะทิ้งเลยขอมาไว้ก่อนแล้วถึงมาถามนี่ล่ะค่ะ เราหมักรวมกับกล้วย ฟักทองได้มั้ยคะ

ขอโทษที่เข้าใจผิด หากมีภาชนะหลายใบ หมักแยกกัน น่าจะตอบคำถามได้มากกว่าครับ กล้วยกับฟักทองหมักรวมกันได้ครับ

วันก่อนที่ลุงพูนแนะนำว่าให้ใส่เปลือกไข่ที่ต้นมะเขือเทศ   เห็นผลแล้ว  คือ  เทียบดู  2 ที่   จุดที่เอาลงดิน    กับในกระถาง  ในกระถางใส่   ลงดินไม่ได้ใส่    ต้นที่อยู่ในกระถาง  ลำต้นแข็งแรง  ไม่ล้ม ลูกดก  ส่วนที่อยู่ดินก็  ต้องช่วยค้ำ  จะรอดูความแตกต่างของลูกอีกทีค่ะ

ผมคิดว่าคงจะลูกดกทั้งสองครับ

ชอบจังเลยครับ ลุงพูนเก็บของที่ไม่ใช้มาทำน้ำ หมัก นี้ บางท่าน อาจจะไม่กล้าไปขอ แต่ผมนั้น ไม่อายครับยิ่งมีแรงบันดาลใจด้วย ถ้าเป็น ของเหลือทิ้ง ผมก็เก็บเหมือนกัน มีเนื้อที่จำกัด ตอนนี้หมักไว้ สองถังแล้ว ต้องรอ เสร็จ อีก สามเดือน ครับ ถึงจะไป หาเก็บ ผักมาใส่อีก ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจครับ ลุงพูน

พวกสิ่งของที่เขาทิ้ง ก็คงไม่ต้องไปขอ แต่บางครั้งถ้าผมไปซื้อของของเขาด้วย เขาก็จะให้เราด้วยความยินดี แม่ค้าที่(แอบ)ขายลูกแป้ง เขาขายกล้วยด้วย ผมก็ซื้อเขาสักหวี แล้วขอเปลือกสับปะรด วันหลังเขาก็เก็บเปลือกสับปะรดไว้ให้ผม ใส่ถุงไว้เรียบร้อย บางวันผมก็เอาน้ำยาล้างจานไปให้เขา ผมถือคติว่า ปรารถนาสิ่งใดในปฐพี เอาไมตรีแลกได้ดั่งใจจง”

หน้า