ใกล้แสง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ว่างไหม...ชวนไปธุระหน่อย


ที่ไหน ผมย้อนถามกลับไป..ขณะที่กำลังเปิดปากถุงปุ๋ยกระสอบที่สาม กลางสวนยาง


ไม้เรียง...เห็นได้ข่าวว่าครูไม่ค่อยบาย


เอาสิไป...ขอเวลาเดียวใจนึงก่อน...น่าจะโทรมาก่อนหน้านี้สักสองนาที ผมบอก


ผมตอบพี่หมวยไปโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด...เร่งรีบจัดการกับปุ๋ยที่ค้างเปิดอ้าจนหมดกระสอบ


พี่หมวยถือโอกาสไปไถ่ถามเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับแผนชุมชนอะไรก็ไม่รู้ของแกด้วย ในขณะที่ผมเป็นพลขับตามเคย แกบอกจะรออยู่ที่บ้านให้ผมไปรับ ถือโอกาสวันครู ไปเยี่ยมครูสักหน่อย ..ผมคิดในใจ



หายแล้วยังเจ็บคอนิดหน่อย.


.


รอยยิ้มจะเป็นแบบนี้เสมอไม่เคยเลยที่ท่านจะเหนื่อยกับการยิ้มและตอบคำถาม


   


ผลงานความคืบหน้าของตัวอย่าง ที่ปลูกเอาไว้เพื่อบริโภคและแบ่งปัน แก่พวกเราเหมือนเคย


                           


                                             บันทึกคือสิ่งสำคัญ...เสมอ


                                             


 


ไม่ว่าจะผักอินทรีย์ชีวภาพหรือผักปลอดสารพิษสุดท้ายแล้วก็จะมาสุดตรงที่ว่ามันปลอดภัยไหม ปลอดภัยหรือไหม ปลอดภัยอย่างไร ถ้าปลอดภัยเราก็กินได้ บริโภคได้ แล้วเราก็จะมีชีวิต มีความเป็นอยู่อย่างปลอดภัย ไม่ใช่แค่ความสุขนะแต่ต้องปลอดภัย  ปลอดภัยตามแบบพอเพียง


 


 


  ขอบพระคุณท่านมากครับ..คุณประยงค์ รณรงค์

ความเห็น

ท่านมีลูกศิษยืลูกหามากมายครับ..ทั้งในและต่างประเทศ..


ผมคืออนูเล้กๆที่บังเอิญอยู่ใกล้..เยี่ยมเยี่ยมถามไถ่..เท่านั้นครับ..


แต่บังเอิญว่าวันที่ไปนั้น..วันนี้..ช่วงวันครูพอดีก้แค่นั้นครับ..


เรื่องเก่ง..ผมไม่ขอรับครับด้วยความสัตย์จริง..


ยากจะย้ำอีกครั้งว่า..ท่านเป็นครูของทุกคนครับหากมองในมิติแห่งการให้ทางความคิดหรือทุกอย่าง..

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

ครูของพี่มานีคงจะใจดีมากๆๆๆ


เก่งด้วย ผักที่เห็นคือผักกางมุ้งหรือเปล่าคะ


เพราะวันครู สมาชิกบ้านสวนเลยได้มีโอกาสเห็น


ลูกศิษย์มานีแบบชัดๆๆๆๆๆๆๆซะทีค๊ะ

 

ท่านปลูกเอาไว้กินเองครับ...วันหลังถ้ามีโอกาสจะพาไปชมยังส่วนอื่นครับ..

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

แค่โอกาสที่ได้เจอท่านก็คุ้มแล้วครับ...งานท่านเยอะมาก


ผมคือคนหนึ่งที่พอทราบข่าวว่าท่านพักผ่อนอยู่ที่บ้านก็เลยเดินทางไปกับลูกศิษญ์ท่านอีกคนหนึ่ง


ก็เลยถ่ายรูปเก็บไว้....คิดมากนะครับกว่าจะเอาลงดีไหม


ผมไม่อยากให้ใครมาสนใจกระพี้อย่างผมสักเท่าไร


แต่อยากให้ ศึกษาแนวคิดท่านมากกว่า...ผมก็แค่อยากจะสื่ออย่างนั้น


ได้คุยกับท่าน ตามท่านไปยังที่ท่านบรรยาย แล้วท่านจะรู้สึกดีมากมายจริงๆ

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

......

ครู ในใจ ศิษย์ ศิษย์ในใจครู....

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เมื่อไรก้ตามที่ผมเสียตังค์เรียนผมจะเรียกท่านเหล่านั้นว่า...อาจารย์


สำหรับผม...ครูยิ่งใหญ่มากกว่านั้น...

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

เจ้าของรางวัลแมกไซไซ สาขาผู้นำชุมชน ครูของคนทั้งประเทศ และต่างประเทศด้วยคะ

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

ใกล้ปราชญ์

เพิ่งเห็นหน้ามานีฯ ชัดๆก็วันนี้ :confused:

เคยศึกษาและนำหลักการไปปลูกผักสลัดที่สวีเดนได้ผลดีมากเลยค่ะ  แต่พอเปลี่ยนมาใช้ปุ๋ยน้ำท้องถิ่น  ก็ไม่ค่อยได้ผลดีเท่าปุ๋ยที่ขนไปจากเมืองไทย  อีกอย่างย้ายบ้านด้วย  ก็ขนรางเพาะปลูกไปไม่ได้  ต้องทิ้งไป  ตอนนี้คิดๆอยู่ว่าจะทำอีกแต่ต้องจ้างคนต่อรางเป็นโลหะ  คงแพงมาก  เอาไปนอนคิดอีกทีดีกว่า

มีโอกาสได้ไปหาครู ถือว่าเป็นมงคลของชีวิตอีกอย่างหนึ่งนะ


ไม้เรียง อีกสถานที่ ที่อยากไป ต้องหาโอกาสไปสักครั้ง

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

หน้า