เกือบจะสายไปแล้ว

ขณะนี้เวลา 8.20 น. (ไม่ใช่เสียงปลุกของโทรศัพท์)ยี่ห้องหนึ่งนะคะ)แต่เป็นเวลาที่นาฬิกาข้อมือที่ปลายตามองขณะขับจักรยานยนต์สีขาวดำคู่ใจที่ใช้มาเกือบ 10 ปีแล้ว..."พี่อ๊ะ..ขอจอดถ่ายรูปดอกรางจืดแป๊บนะ..เห็นมาหลายวันแล้ว" .."ไม่ทันแล้วๆ จะแปดโมงครึ่งแล้วเดี๊ยวก็สายอีกหรอก"เพื่อนที่ซ้อนท้ายตอบมาทันที...แต่ไม่ทันแล้ว..สาวน้อยจอดรถตรงดงรางจืดริมถนน...เสียแล้ว.. "ขอเวลา 2 นาที เด่วจะบิดให้ 80 กมเลย ทันๆๆน่า น้อยบอกเพื่อนพลางควักกล้องถ่ายรูปคู่ใจมา..มาเล็งดอกรางจืดที่หมายมั่นมาหลายวันแล้ว..ไม่มีเวลาซูมค่ะ..เพราะเพื่อนเร่งกลัวจะสาย...แต่น้อย สายไม่กลัว  กลัวไม่สาย (ล้อเล่นค่ะ...เดียวเจ้านายตัดคะแนน) เลยได้ดอกรางจืดมาฝากแค่ 2 ภาพ

มาดูต้นรางจืดกันก่อนนะคะ..นี่เป็นต้นกล้าที่เพาะไว้ยังแจกไม่หมดท่านใดสนใจแจ้งมาได้นะคะ

มาดูใบใกล้ๆอีกนิดค่ะ..ก่อนที่จะโดนน้อยเด็ดไปทำชารอบสอง..หลายคนบอกว่าคล้ายย่านาง..

สังเกตุดอกสีม่วงนะคะ...คือดอกรางจืด..เสียดายถ่ายใกล้ๆไม่ทัน

อีก 1 ภาพที่เก็บมาได้...แต่ดูแล้วหากคอยอีกไม่กี่วันคงได้เมล็ดมาพอควร...รู้สึกว่าไม่มีเจ้าของ..งอกริมถนน...

คิดแผนการไว้กับเปรี้ยวส้มแล้ว กะว่าจะชวนน้องปลายร่วมด้วยน่าจะไม่ได้ผล...แบบว่าไม่กล้าไปยืนเก็บคนเดียวกลัวชาวบ้านมอง หมอมาทำอะไรข้างถนนนี่... เลยลากครูเปรี้ยวมาร่วมขบวนซะด้วยเลย กะว่าจะไปเก็บรางจืดมาทำชาอีก...

สุดท้ายวันนี้น้อยโดนแซวทั้งโรงยาบาลว่า..ขนาดจะสายแล้วยังมีอารมย์สุนทรีย์ ถ้ายรูปต้นไม้ใบหญ้าอีก...ก็ใจมันรักนี่คะ..จริงมั้ยค่ะพี่น้องบ้านสวน

ด้วยรัก...สาวน้อยบ้านสวน