ปั่นจักรยาน

  วันนี้ไปซื้อกับข้าวอีกแล้ว ต้องการไปซื้อกระเทียมโทนค่ะเพราะอ่านข้อมูลที่ได้จากบล็อกที่แล้ว เลยอยากลองกับน้ำผึ้งดู ไหนๆก็ไปแล้วเลยเอากล้องไปเก็บภาพมาให้เพื่อนๆดู

ร้านใหญ่มากๆ ขายของเน้นเอเชียเป็นหลัก

   ขอขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามอ่านบล็อคปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยของอ้อยหวานมาถึงบล็อคสุดท้าย เป็นเรื่องเล่าเมื่ออ้อยหวานกลับไปเยี่ยมบ้านเดือนที่แล้ว ได้ความทรงจำดีๆกลับมา ให้ระลึกถึงอยู่มิวาย

สำหรับคนที่ชอบดอกไม้อย่างอ้อยหวาน ก็พลาดไม่ได้ที่จะหยุดชื่นชม “ดอกไม้ริมทาง”

 ขอเอาเนื้อเพลง “ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง” ของคุณพนิดา เศรษฐบุตร มาลงคลอให้อ่านเคล้ากับภาพดอกไม้ริมทางค่ะ ส่วนชื่อดอกไม้บางอย่างก็รู้จัก บางอย่างก็ไม่รู้จัก รอให้ผู้รู้มาบอกค่ะ

ดอกแพงพวย

เมื่อปั่นจักรยานเที่ยวนครศรีฯเสียจนปรุ อ้อยหวานก็เริ่มเสาะหาที่ใหม่

เช้าวันหนึ่งปั่นจนมาเจอป้ายนี้ เลยได้เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด

     
  การปั่นจักรยานเที่ยวทำให้สามารถเก็บรายละเอียด ที่เที่ยวโดยรถยนต์โดยสารไม่สามารถทำได้ จุดหมายปลายทางไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดแล้ว สิ่งพบพานข้างทางต่างหากละ  

จุดมุ่งหมายที่กลับบ้านคราวนี้ของอ้อยหวาน คือไปอยู่กับย่า ย่าอายุ 102 ปีค่ะ เดินเหินไม่ได้แล้ว แต่กินข้าวเองได้ ย่ามีคนดูแล แต่สิ่งที่คนอายุมากขนาดนี้ต้องการมากกว่าคนดูแลคือลูกหลาน มานั่งคุย นั่งกินข้าวด้วย
ตลอดเวลา 4 อาทิตย์ที่อ้อยหวานอยู่นครศรีฯ เช้าออกไปปั่นจักรยาน กลางวันอยู่กับย่า กลางคืนอยู่กับพ่อแม่ ลงตัวพอดี

การปั่นจักรยานเที่ยวทุกเช้าทำให้ได้พบได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ธรรมดา

     อ้อยหวานเป็นคนหนึ่งที่หลงไหลในกิจกรรม “จักรยานท่องเที่ยว” (Touring bike) มีความใฝ่ฝันที่จะไปเที่ยวกับจักรยานเป็นเดือนๆ ในที่ต่างๆของโลกใบนี้ ตอนนี้แค่เก็บเกี่ยวประสพการณ์ และเสริมสร้างพลังขาโดยการปั่นเที่ยวระยะใกล้ 30-50 กิโลเมตรไปพลางๆก่อน ปั่นเที่ยวแถวบ้านที่แคนนาดาและเมืองข้างเคียงมาหลายปี แต่ไม่เคยปั่นจักรยานเที่ยวในเมืองไทยเลย
    “เป็นไปได้ยังไง”  อ้อยหวานถามตัวเอง ได้อ่านหลายบล็อคจักรยานท่องโลกของฝรั่งมามากมาย