นครศรีฯ

เมื่อปั่นจักรยานเที่ยวนครศรีฯเสียจนปรุ อ้อยหวานก็เริ่มเสาะหาที่ใหม่

เช้าวันหนึ่งปั่นจนมาเจอป้ายนี้ เลยได้เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด

     
  การปั่นจักรยานเที่ยวทำให้สามารถเก็บรายละเอียด ที่เที่ยวโดยรถยนต์โดยสารไม่สามารถทำได้ จุดหมายปลายทางไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดแล้ว สิ่งพบพานข้างทางต่างหากละ  

จุดมุ่งหมายที่กลับบ้านคราวนี้ของอ้อยหวาน คือไปอยู่กับย่า ย่าอายุ 102 ปีค่ะ เดินเหินไม่ได้แล้ว แต่กินข้าวเองได้ ย่ามีคนดูแล แต่สิ่งที่คนอายุมากขนาดนี้ต้องการมากกว่าคนดูแลคือลูกหลาน มานั่งคุย นั่งกินข้าวด้วย
ตลอดเวลา 4 อาทิตย์ที่อ้อยหวานอยู่นครศรีฯ เช้าออกไปปั่นจักรยาน กลางวันอยู่กับย่า กลางคืนอยู่กับพ่อแม่ ลงตัวพอดี

การปั่นจักรยานเที่ยวทุกเช้าทำให้ได้พบได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ธรรมดา

     อ้อยหวานเป็นคนหนึ่งที่หลงไหลในกิจกรรม “จักรยานท่องเที่ยว” (Touring bike) มีความใฝ่ฝันที่จะไปเที่ยวกับจักรยานเป็นเดือนๆ ในที่ต่างๆของโลกใบนี้ ตอนนี้แค่เก็บเกี่ยวประสพการณ์ และเสริมสร้างพลังขาโดยการปั่นเที่ยวระยะใกล้ 30-50 กิโลเมตรไปพลางๆก่อน ปั่นเที่ยวแถวบ้านที่แคนนาดาและเมืองข้างเคียงมาหลายปี แต่ไม่เคยปั่นจักรยานเที่ยวในเมืองไทยเลย
    “เป็นไปได้ยังไง”  อ้อยหวานถามตัวเอง ได้อ่านหลายบล็อคจักรยานท่องโลกของฝรั่งมามากมาย