ชีวิต

"ค้นหาและทำในสิ่งที่ชอบ ก่อนที่จะหมดแรง"

สำหรับเรา ความคิดคงไม่ต่างจาก สมช.หลายๆคนที่ทำงานมาจนถึงวัย"ใกล้เกษียณ"

อยากมีที่ดินสักแปลง ไว้ทำการเกษตรตามทฤษฎี"เศรษฐกิจพอเพียง"ของในหลวง

สร้างบ้านหลังเล็ก ปลูกพืชผักอินทรีย์ปลอดสารพิษ

ขุดบ่อ เลี้ยงปลา เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ไว้เก็บไข่

ปลูกพืชสมุนไพร ไว้ปรุงยารักษาโรค

เอาไว้กิน แลกเปลี่ยน แจกจ่ายและแบ่งปัน

เท่านี้ชีวิตก็ดำรงอยู่ได้ โดยไม่ต้องมุ่งหาแต่ "เงิน" เพียงอย่างเดียว

ชีวิตเรา....ช่วงที่หนึ่ง

รีบเร่ง และตรากตรำ เป็นสิ่งที่คุณกำลังกระทำอยู่หรือไม่ 
ถ้าคุณกำลังกระทำอยู่ คุณคิดว่าคุณทำเพื่ออะไร เพื่อเงิน หรือเพื่อชีวิต 
ถ้าคุณทำเพื่อเงิน คุณคิดว่าคุณจะต้องกระทำเช่นนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ 
ชีวิตที่ต้องตรากตรำและรีบเร่ง จะทนอยู่กับเราต่อไปได้อีกนานเท่าไหร่
แล้วเงินที่เราหามาได้ จะเพียงพอต่อการนำไป บำบัดรักษาชีวิตที่หมดสภาพหรือ 
การใช้ชีวิตแบบพอเพียง ยึดมั่นอยู่บนทางสายกลาง ทำทุกอย่างแบบพอประมาณ น่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่ามั้ย

คุณจะเลือกดำเนินชีวิตแบบไหน ในสามแบบนี้ 
.....หนึ่ง ชีวิตแบบนักกีฬา ต้องเข้าสนามแข๋งขัน 
เพื่อต้องการเป็นที่หนึ่ง ต้องแข่งขันกับคู่แข๋งอยู่เสมอ 
ต้องทำทุกอย่างเพื่อหาทางเอาชนะ แม้จะต้องเหนื่อย 
แม้จะต้องตรากตรำ แม้จะต้องอยู่ในการควบคุม 
แม้จะต้องอยู่ในกฎกติกา ก็ต้องยอมทน 
และเมื่อหมดเรี่ยวหมดแรง หมดหนทางที่จะเอาชนะ 
สังคมจะไม่ยอมรับ จึงต้องกลับบ้านเก่าอย่างเหงาหงอย
.....สอง ชีวิตแบบนักดนตรี ต้องมีเวทีให้แสดง
ต้องยอมทำทุกอย่างที่คนดูชอบ ต้องอยู่ในกรอบที่คนดูวางไว้
ต้องสร้างภาพ ต้องสร้างอารมณ์ ต้องกระชากวัย

หลายคนใช้ชีวิตนี้ เพื่อหาเงิน
โดยหวังว่า เงินจะนำความสุข มาสู่ชีวิต
แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งหาเงิน กลับยิ่งไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
และไม่สามารถที่จะควบคุมชีวิตให้เป็นไปในเส้นทางที่เราต้องการได้ 

หน้าที่หนึ่งของสิ่งมีชีวิต คือการปรับตัวเพื่อให้อยู่รอด และอยู่ได้
การที่จะสามารถปรับตัว ให้อยู่รอดและอยู่ได้ กับสภาวะ และสถานะ ต่างๆนั้น
สิ่งที่เราควรทำ และต้องทำ ก็คือการปรับตัว โดยเริ่มจากการปรับที่ใจ 
การปรับตัว และปรับใจ จำเป็นต้องใช้วิชชา ซึ่งต้องเสาะหาด้วยการเรียนรู้ 
เรียนรู้ทั้งจากภายในจิตของตน เรียนรู้ทั้งจากสิ่งแวดล้อมภายนอก

หลายคน เมื่อเจ็บป่วย จะหลีกหนีจากธรรมชาติอันเป็นต้นกำเนิดของตน 
เพราะคิดว่า เทคโนโลยี และวิชาการ จากแหล่งอื่น จะดี และช่วยเขาได้ 
หลายคน เมื่อไม่สบายใจ จะหลีกหนีจากครอบครัว หนีจากพ่อแม่ลูกเมีย และตนเอง 
เพราะคิดว่า คนอื่น จะมีวิธีการบำบัดที่ดีกว่า จะสามารถแก้ไขปัญหาให้เขาได้มากกว่า
หลายคน จึงหลงทาง เพราะเข้าไปในที่ที่ตนเองไม่รู้จักมักคุ้น บางคนหลงจนหาทางออกไม่ได้ 
กลายเป็นปัญหาใหญ่ กลายเป็นปัญหาสังคม และแพร่กระจายไป จนยากที่จะหยุดยั้ง 
กว่าจะได้สติ และคิดได้ ว่าการแก้ปัญหาใดใดต้องแก้ที่เหตุ และเหตุของปัญหาล้วนมาจากตัวเองทั้งสิ้น 

ผมเป็นคนหนึ่ง ที่เชื่อว่า การมีชีวิตคือการมีพลัง 
และเราจะรักษาพลังชีวิตของเราให้ยืนยาวที่สุด 
ก็ด้วยการบริหารและจัดการชีวิต ให้สมดุลย์ในทุกๆด้าน 
ไม่ว่าจะเป็น การบริหารเวลาที่เรามีให้สมดุลย์ 
            การบริหารความสัมพันธ์กับผู้คนและสรรพสิ่งให้สมดุลย์ 
            การบริหารเศรษฐกิจ รับจ่าย ให้สมดุลย์ 
            การบริหารบทบาทในสังคมตามที่ได้รับมอบหมาย อย่างรับผิดชอบและสมดุลย์ 
            การบริหารบทบาททางการเมืองที่มี โดยใช้อำนาจต่อรองอย่างสมดุลย์ 
ถ้าเราสามารถบริหารจัดการ ในทุกด้านทั้งหมดนี้ให้สมดุลย์