ท่องเที่ยว

หัวหินคืนหนึ่งนั้น ติดตรึงใจฉัน

จำไว้มั่นไม่อาจเลือน อยู่กันสองคนเป็นเพื่อน

เปรียบเสมือนอยู่เมืองสวรรค์  แดนวิมานอันสุขสบาย

น้ำคำเธอบอกฉัน ใต้โคมสวรรค์

คืนนั้นเองบนหาดทราย ฝากคำสัญญาไม่คลาย

หากหัวหินไม่สิ้นหมดทราย เธอมิคลายจากฉัน

เช้าวันนั้นเราตื่นแต่เช้ามืด และออกเดินทางทันทีที่เห็นแสงแรกของดวงตะวัน ในบันทึกของอ้อยหวานเขียนไว้ว่า..

7 กุมภาพันธ์ - อัมพวาไปหาดเจ้าสำราญ 65 กิโลเมตร เราออกจากที่พักหกโมงเช้าถึงหาดเจ้าสำราญเวลา 11.00 โมง เราเห็นนาเกลือทอดยาวสุดสายตา…

ทริปปั่นจักรยานเลาะเลียบอ่าวไทยทริปนี้ อ้อยหวานเลือกอัมพวาเป็นจุดเริ่มต้น ทริปนี้จะแปลกกว่าทริปก่อนๆ คือคราวนี้มีกล้องถ่ายรูปสองกล้อง กล้องเก่าคู่ใจและคู่มือของอ้อยหวาน ที่ตะลอนไปทุกแห่งที่เจ้าของไป กระเด้งกระดอนบนจักรยานจนบอบช้ำ แต่ก็ยังรับใช้เจ้าของไปทุกที่ และกล้องถ่ายรูปอีกกล้องที่ใหม่เอี๋ยมถอดด้าม สั่งตรงมาใช้งานนี้โดยเฉพาะ เป็นกล้องคู่มือของคุณผู้ชาย ภาพนี้จึงมีขึ้น.. ภาพอ้อยหวานบนจักรยาน

ราชบุรีเป็นจังหวัดหนึ่งที่อ้อยหวานคุ้นเคย ขณะเดียวกันก็แปลกหน้าสุดๆ ที่คุ้นเคยก็เป็นเพราะ ตอนเด็กๆ อ้อยหวานมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ต้องนั่งรถไฟกรุงเทพ –นครศรี ปีละหลายหน เมื่อก่อนโน้นรถไฟจากกรุงเทพจะถึงราชบุรีก็ค่ำๆ ทันเวลาได้กินข้าวต้มโจ๊กที่ราชบุรี แต่ไม่เคยแวะเที่ยวหรือเยียบแผ่นดินราชบุรีเลย คราวนี้มาตามหารักจึงได้แวะ แล้วอ้อยหวานก็ได้พบรักมากมายก่ายกองที่ ราชบุรี

    เก็บความสวยงามไว้เบื้องหลัง (อ่านความตอนที่แล้วได้ตรงนี้ครับ)  คณะของเรามุ่งสู่เบื้องหน้า ... ทางรถไฟ รอยสงคราม ...

        ที่สุดเราก็มาถึง ... หลังจอดรถเรียบร้อย ก้าวลง หมุนตัวกลับ มุมเหมาะให้เก็บภาพบ่งชี้ที่หมาย

     เครื่องโทร ฯ เคลื่อนที่ ถูกล้วงออกมาใช้งานตามปกติ ตามแบบฉบับผู้ไร้กล้องคุณภาพอีกแล้วครับ ... บางท่านเห็น ปุ๊บ ... ร้อง ...

          “อ๋อ ... เราก็ไปมาแล้ว ... ”

     แม้ท่านที่ยังไม่เคยเยือน เห็นแล้วอาจบอก

          “อ๋อ ... เคยเห็นภาพมาแล้ว แถมยังถูกให้เรียนในวิชาประวัติศาสตร์ ด้วยซ้ำ”

    เที่ยว แล้ว เล่า ตอนที่แล้ว ... เริ่มออกเดินทางต่อจาก “พิพิธภัณฑ์แห่งความทรงจำ ช่องเขาขาด" ... ที่ได้รับการขนานนามว่า “ช่องไฟนรก” หรือ “Hellfire Pass”

     เราออกสู่ถนนสายหลัก ... เลี้ยวซ้ายอีกแล้วครับท่าน ... ขับไปเรื่อย ๆ ด้วยความเร็วที่ไม่สูงมากนัก แม้พื้นผิวจรจรดี แต่สายฝน ที่ลงมาเสริม ความคดเคี้ยว ... โค้ง และเนินสูงชัน มีอยู่มากเป็นช่วง ๆ ทำให้เราต้องใช้เกียร์ต่ำ แต่ต้องเพิ่มความระมัดระวังสูง ... ก็เราไม่ใช่นักขับ Formula 1 นี่ครับ

     ถึง เกริงกระเวีย ... จอดพักรถ พักคน พอได้คลายเกร็ง ... เตรียมจะได้เดินทางต่อ ด้วยว่าบ่ายจัดแล้ว

แต่ก็เก็บภาพ น้ำตกชั้นเตี้ย ๆ ที่ใกล้สุด มาฝาก

     อุณหภูมิเครื่องยนต์ลด ... ความเหนื่อย เกร็ง คนขับบรรเทา ... เราก็ออกเดินทางต่อ

     ย่างหน้าฝนก่อน ... พับเก็บกังวลเรื่องการขาดน้ำ ของต้นไม้ไนสวนเอาไว้ ... อพยพตัวเองขึ้นนครปฐม แล้วเตร็ดเตร่สู่สถานที่ ที่หมายใจไว้ก่อน ... ก็ในประเทศไทยนี่แหละครับ จะล่วงออกนอกเขตราชอาณาจักร ไปบ้างก็ไกลไม่เกิน 4 – 5 กิโลเมตร แต่ขอเก็บประสบการณ์ตะลอน มาเล่าเป็นตอน ๆ จะได้ไม่เฝือ

     ... หากย้อนเหตุการณ์อดีตศึกสงคราม ในสุวรรณภูมิประเทศแล้ว ... จังหวัดกาญจนบุรี นับได้ว่าเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีเรื่องเล่าขานสืบมาไม่น้อย ... นับแต่ศึกระหว่างอาณาจักรตองอู กับอาณาจักรอยุธยา สืบเนื่องมาจนถึง อาณาจักรไทย สมัยต้น ๆ ราชวงศ์รัตนโกสินทร์ กาญจนบุรีก็ถูกใช้เป็นเส้นทางยาตราทัพ ที่สำคัญเส้นทางหนึ่ง

     จนตราบถึงครั้งสงครามโลก ครั้งที่สอง จังหวัดนี้ก็ทิ้งตำนาน ให้หลาย ๆ คน ค้นหาขุมทรัพย์ที่เล่าลือกันว่า กองทัพลูกพระอาทิตย์ เก็บซ่อนไว้ ก่อนพ่ายศึก ...

     ส่วนร่องรอยอันเป็นประจักษ์ ดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งไทย แลเทศ ก็มีไม่น้อย ... ที่กล่าวขวัญกันมาก ๆ ถึงขั้นนำไปสร้างเป็นหนัง ฟอร์มยักษ์ ก็ “สะพานข้ามแม่น้ำแคว” ที่รู้ ๆ กันนั่นแหละครับ

     ซึ่ง สะพานข้ามแม่น้ำแคว ... พิพิธภัณฑ์อักษะเชลยศึก และ  ... สุสานทหาร สัมพันธมิตร ... สำหรับ Trip นี้เป็นเพียงดาราประกอบ ใส่เสียงในฉาก เท่านั้น ... เพราะส่วนใหญ่ใคร ๆ ก็ไปเยือนมาแล้ว

     แต่ ... ดาราตัวเอก ที่แสดงเรื่องนี้ ... รออยู่ข้างหน้า ครับ ... มา ... ไปกันเถอะ

สวนลุมพินี หรือเรียกสั้นๆ ว่า สวนลุม เป็นสถานที่ในดวงใจของอ้อยหวานมาช้านาน สมัยก่อนที่ยังวิ่งออกกำลัง หากแวะบ้านที่กรุงเทพ อ้อยหวานจะเดินออกจากบ้านแต่เช้าไปยังสวนลุม ซึ่งอยู่ห่างจากประมาณ 1 กิโล วิ่งรอบสวนแล้วก็เดินกลับบ้าน อ้อยหวานไม่ได้แวะกรุงเทพมา 2-3 ปี จึงห่างหายจากสวนลุม