นาข้าว

สวัสดีค่ะ  นาน ๆ เขียนบล๊อกที  มาแบบรวมมิตรไปเที่ยวอุดรกับหลานชายสุดหล่อด้วยกันค่ะ

ศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง 1 ไร่แก้จน  สวรรค์้บ้านนา

เป็นศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงผสมผสานกับการปฏิบัติธรรม

ธรรมะคือหน้าที่  หน้าที่คือธรรมะ การทำงานคือการปฏิบัติธรรม

หลังจากเดินทางไกลจากใจกลางประเทศไทยกว่า 800 กม.สู่ดินแดนที่ทางเข้ายังเป็นถนนดินลูกรังชั่วนาตาปีขาดการเหลียวแลจากภาครัฐ

เมื่อวันที่ 12-14 ส.ค. 54 กลับไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่สกลนคร มาครับไปท้องนาดูข้าวที่กำลังงาม 1 เดือนผ่านไปโตเร็วมากปีนี้คุณปู่น้องแพรวา ยิ้มหน้าบาน ข้าวงาม เป็นความสุขของคนทำนา ครับ

นอกจากทำสวนยาง บางปีก็ทำนาด้วยเหมือนกัน(นาปี) ที่นาเป็นของน้องชาย น้องไปทำงานอยู่กรุงเทพฯ ที่บอกว่าทำนา..บางปี เพราะปีไหน พี่ๆอยากจะทำก็ให้เขาทำ ปีไหนไม่มีคนทำก็ทำเองค่ะ(เป็นผู้จัดการทรัพย์สินส่วนตัวให้น้องชาย ค่าตอบแทนปีละ 365-366 วัน มีโบนัสต้องจ่ายค่าภาษีที่ดินให้น้องด้วย...555) ปีนี้พิเศษหน่อยเพราะทำนาปรังด้วย ทำครั้งแรก แต่..เป็นครั้งที่ 2 ของที่นี่เมื่อปีก่อน ปี 52 ให้คนอื่นทำเพราะไม่เคยทำนาปรังมาก่อนเลย

ผลพวงของการนอนไม่หลับคะ เลยนึกขึ้นได้ตอนไปดูงานที่ไต้หวัน นั่งรถไฟแล้วเห็นเลยถ่ายภาพไว้ เพื่อนที่ไปด้วยกันถามว่าแกบ้าเหรอไม่เคยเห็นนาข้าวหรืองัย บ้านแกไม่มีเหรอ 555+ ก็บอกเค้าว่ามีบ้านฉันต้นกำเนิดการปลูกข้าวเลยแระ แล้วทำไม ถ่ายไม่ได้เหรอก็อยากรู้นะว่าทำไม นาเค้าสวยจัง

ถ่ายบนรถไฟคะ ขณะวิ่งด้วยความเร็วสูง 

มาดู ลุงสานเปิดป้ายแล้วนะ