บล็อกของ กำพล คมคาย

บ้านสวนของเรา ไม่ได้เน้นที่ตัวบ้าน แต่เน้นที่ตัวสวน 
สวนของเรา ไม่ได้ปลูกต้นไม้เอาไว้ขาย แต่เราปลูกเอาไว้กิน 
สวนของเรา จึงปลูกทุกอย่างที่เราชอบกิน และกินทุกอย่างที่เราได้ปลูก
ต้นไม้ทุกต้นในสวนของเรา เราล้วนปลูกเอง เราจึงรู้จักและรักพวกเขา
ถึงแม้ว่า กายของเราจะไม่ได้อยู่กับเขาตลอดเวลา แต่ใจของเราอยู่กับเขาตลอดเวลา
เมื่อเราทำสวนด้วยความรัก รูปแบบการจัดสวนของเราจึงประกอบไปด้วยสิ่งที่เรารัก
เราออกแบบของเราเอง เราค่อยๆทำเอง แต่เราทำอย่างมีระเบียบตามแบบแผนทฤษฎีใหม่
บ้านสวนของเรา จึงทำให้เรา อยู่อาศัยอย่างมีความสุข ตามแบบชีวิตพอเพียง บนทางสายกลาง 

หน้าที่หนึ่งของสิ่งมีชีวิต คือการปรับตัวเพื่อให้อยู่รอด และอยู่ได้
การที่จะสามารถปรับตัว ให้อยู่รอดและอยู่ได้ กับสภาวะ และสถานะ ต่างๆนั้น
สิ่งที่เราควรทำ และต้องทำ ก็คือการปรับตัว โดยเริ่มจากการปรับที่ใจ 
การปรับตัว และปรับใจ จำเป็นต้องใช้วิชชา ซึ่งต้องเสาะหาด้วยการเรียนรู้ 
เรียนรู้ทั้งจากภายในจิตของตน เรียนรู้ทั้งจากสิ่งแวดล้อมภายนอก

เนื่องจากต้นตระกูลดั้งเดิมของผม ที่สามารถย้อนสืบทานขึ้นไปได้เจ็ดชั่วอายุ 
เป็นผู้ที่อพยพมาจากนครเวียงจันทน์ ซึ่งสมัยนั้นยังเป็นประเทศราชของไทยอยู่ 
ท่านเหล่านั้นได้อพยพมา เพื่อหาที่อยู่ใหม่ พร้อมทั้งหลบลี้ภัยทางการเมือง 
มาด้วยกันเจ็ดพี่น้อง อยู่แถวภาคอีสานสอง มาถึงนครนายกห้า และมาอยู่อาณาบ้านผมสาม 
ตามวิสัยของคนที่เคยอยู่ในดินแดนอารยธรรม จึงคิดสร้างอารามให้เป็นวัด พร้อมยืนหยัดสู้ชีวิตที่นี่
วัดนี้ จึงอยู่ท่ามกลางหมู่บ้าน ซึ่งล้วนสืบสานมาจากสามพี่น้องนี้ ต่างช่วยกันสร้างและรักษามาจนถึงปัจจุบัน

ในสมัยผมยังเด็ก ผมรู้สึกอับอาย ถ้าจะบอกใครๆว่าผมเป็นลูกหลานชาวนา 
ทั้งๆที่ผมได้เติบโตมาท่ามกลางกลิ่นโคลนสาบควาย และเคยใช้ชีวิตอยู่ในท้องทุ่งนา
คนรุ่นหลังๆ ที่ได้เรียนหนังสือสูงๆ มักจะเปลี่ยนทุ่งนาให้เป็นเรือกสวน 
เพราะมีความรู้สึกว่า ตนเองได้พัฒนา และได้นำความรู้ที่ร่ำเรียนมาปรับปรุงให้เกิดสิ่งใหม่ 
บางคน ได้ขายที่นา เพื่อนำเงินมาใช้ แล้วก็หมดไป อย่างไม่ทันตั้งตัว
บางคน ปรับเปลี่ยนเป็นร้านอาหารและโฮมสเตย์ ตามสมัยนิยม และต้อนรับของใหม่ 
ทำให้ชาวนา ที่เป็นชาวนาทั้งชีวิตและจิตใจ ต้องทะยอยหายไปจากนครนายก 

หลายคน เมื่อเจ็บป่วย จะหลีกหนีจากธรรมชาติอันเป็นต้นกำเนิดของตน 
เพราะคิดว่า เทคโนโลยี และวิชาการ จากแหล่งอื่น จะดี และช่วยเขาได้ 
หลายคน เมื่อไม่สบายใจ จะหลีกหนีจากครอบครัว หนีจากพ่อแม่ลูกเมีย และตนเอง 
เพราะคิดว่า คนอื่น จะมีวิธีการบำบัดที่ดีกว่า จะสามารถแก้ไขปัญหาให้เขาได้มากกว่า
หลายคน จึงหลงทาง เพราะเข้าไปในที่ที่ตนเองไม่รู้จักมักคุ้น บางคนหลงจนหาทางออกไม่ได้ 
กลายเป็นปัญหาใหญ่ กลายเป็นปัญหาสังคม และแพร่กระจายไป จนยากที่จะหยุดยั้ง 
กว่าจะได้สติ และคิดได้ ว่าการแก้ปัญหาใดใดต้องแก้ที่เหตุ และเหตุของปัญหาล้วนมาจากตัวเองทั้งสิ้น 

ผมเป็นคนหนึ่ง ที่เชื่อว่า การมีชีวิตคือการมีพลัง 
และเราจะรักษาพลังชีวิตของเราให้ยืนยาวที่สุด 
ก็ด้วยการบริหารและจัดการชีวิต ให้สมดุลย์ในทุกๆด้าน 
ไม่ว่าจะเป็น การบริหารเวลาที่เรามีให้สมดุลย์ 
            การบริหารความสัมพันธ์กับผู้คนและสรรพสิ่งให้สมดุลย์ 
            การบริหารเศรษฐกิจ รับจ่าย ให้สมดุลย์ 
            การบริหารบทบาทในสังคมตามที่ได้รับมอบหมาย อย่างรับผิดชอบและสมดุลย์ 
            การบริหารบทบาททางการเมืองที่มี โดยใช้อำนาจต่อรองอย่างสมดุลย์ 
ถ้าเราสามารถบริหารจัดการ ในทุกด้านทั้งหมดนี้ให้สมดุลย์ 

การทำบ้านสวนตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง มีประโยชน์หลายอย่างหลายประการ 
ขึ้นอยู่กับวิธีการจัดการ และเป้าประสงค์ของผู้ทำเป็นหลัก ว่ามีอะไรบ้าง
แต่สำหรับ "บ้านสวนพอเพียงห้าพลัง"นั้น พอสรุปได้ว่า มีประโยชน์ 5 ประการ 
คือ 1. ได้ออกกำลังกาย เพราะได้ลงแรงเอง พร้อมกับรับเอาอากาสบริสุทธิ์เข้าปอด
ทำให้มีสุขภาพดี ไม่เจ็บป่วยง่าย 
    2. ได้ผ่อนคลายจากความเครียด เนื่องจากได้เว้นจากงานประจำ และได้ทำในสิ่ง
ที่ตนเองต้องการ ปราศจากการรบกวนจากมลพิษ โดยอาศัยธรรมชาติบำบัด
    3. ได้ใกล้ชิดกับครอบครัว โดยเฉพาะคุณแม่ของผมซึ่งอายุเกิน 80 ปีไปแล้ว และ

หลายคนเกิดมาแล้วหลายปี ยังไม่รู้ว่าคุณค่าของตนเองอยู่ที่ไหน มีอะไรบ้าง  
ได้แต่อยู่ไปวันๆ คิด พูด และทำ ตามกระแส ทั้งกระแสภายนอก และกระแสภายใน
ไม่ได้ทำอะไร ให้เป็นชิ้นเป็นอัน เพียงแต่อยู่ไปวันๆ เพื่อ กิน กาม เกียรติ
การดำเนินชีวิตในสังคมปัจจุบัน โดยเฉพาะสังคมเมือง สังคมจะกำหนดบทบาทให้เรา
และเรา จะเสพติดสิ่งเหล่านั้น จนยากที่จะถอนตัว และควบคุมตัวของตัวเราเองไม่ได้
เมื่อปล่อยเวลาให้ผ่านไป นานเข้า ชีวิตเรา ก็จะเหลือแต่ซาก ซึ่งไร้ประโยชน์ 
การไร้ซึ่งประโยชน์ ก็คือการไร้ซึ่งคุณค่า การไร้คุณค่า ก็คือ การอยู่อย่างไม่มีความหมาย