บล็อกของ กำพล คมคาย

เป็นอยู่อย่างต่ำ มุ่งกระทำอย่างสูง 
เป็นคติธรรม ที่ผมได้อธิษฐานเมื่อตอนบวช 
ซึ่งคติธรรมนี้ มีพระสุปฏิปันโนหลายรูป ได้ปฏิบัติเป็นตัวอย่างไว้
ผมเคยบวชที่วัดชลประทานรังสฤษดิ์ โดยมีหลวงพ่อปัญญาเป็นพระอุปัชฌาย์
บวชเพื่อเรียน บวชเพื่อฝึกปฏิบัติ บวชด้วยความตั้งใจ 
ถึงจะมีเวลาบวชได้แค่เพียงหนึ่งเดือน 
แต่ก็นับได้ว่า หนึ่งเดือนนี้เป็นรอยต่อที่สำคัญของชีวิต
ผมได้ถือกรรมฐานสำหรับนักปฏิบัติธรรมหลายอย่าง เช่น
ออกบิณฑบาตทุกวัน และต้องให้พรทุกครั้งที่มีคนใส่บาตร 
เป็นการฝึกจิต ให้สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้โดยการขอแบบภิกษุ

ดูเหมือนว่า ความสุข คือสิ่งที่ทุกคนเฝ้าใฝ่หา 
บางคนอาจคิดว่า ถ้ามีเงินมาก จะสามารถซื้อหาความสุขได้ 
แต่ความเป็นจริงแล้ว เมื่อมีเงินมาก กลับหาความสุขได้ยากเต็มที
ทั้งนี้ เพราะเราไม่มีเครื่องรับความสุขอยู่ในหัวใจนั่นเอง 
การมองโลกในแง่ดี การมีเมตตา การเป็นกัลยาณมิตร
คือเครื่องรับ ที่ควรมีไว้ในจิตใจของมนุษย์
เพราะจะทำให้ เรามีความสุขได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์
เมื่อจิตมีเครื่องรับความสุข เราสามารถกำหนดจิต ให้มีวินัย ให้หยั่งรู้ และให้นิ่งได้
เมื่อจิตมีวินัย ความสุขจะเกิดขึ้น เพราะความสะอาดของจิต 

  ในทุกวันนี้ เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตเรา ต้องหมดไปกับการทำงาน
ทำงาน เพื่อหารายได้มาดำรงชีพ ตามที่เราได้วางรูปแบบเอาไว้ 
ซึ่งรายได้ส่วนใหญ่ ต้องหมดไปกับการเสพ คือ กิน กาม เกียรติ
การมีรายได้ที่สูง การมีฐานะที่ร่ำรวย และการมีทรัพย์สินเงินทองที่มากมาย 
จึงเป็นเป้าหมาย และความปรารถนาของคนแทบทุกคนในสังคมปัจจุบัน 
  เพื่อให้สามารถตอบสนองความต้องการ อันเกี่ยวเนื่องกับการ กิน กาม เกียรติ 
ซึ่งบางคน มีความต้องการเสพสิ่งเหล่านี้มาก หรือเสพจนติดสิ่งเหล่านี้ไปแล้วนั้น 
ทำให้ต้องทำงานหนัก ต้องทำงานจนเกินกำลัง และอาจต้องทำงานจนทำให้เกิดโทษ

ชีวิตคนเราทุกวันนี้ เริ่มยุ่งยาก ซับซ้อน
ต้องพึ่งพาธรรมชาติ ต้องพึ่งพาเทคโนโลยี ต้องพึ่งพาสังคม
เราจึงขาดความเป็นอิสระ ทั้งเรื่องของเวลา การเงิน และความคิด
หลายสิ่งหลายอย่าง เราต้องเดินตามกรอบที่คนอื่นวางเอาไว้ 
บางครั้งเราต้องจำใจเดินไป ทั้งๆที่เราไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนั้น
จะทำอย่างไร เราจึงจะนำพาชีวิตของเราไป ด้วยตัวของเราเอง 
สิ่งที่เราน่าจะเริ่มทำได้ และสามารถทำได้ทันที 
ก็คือ การทำชีวิตนี้ ให้เป็นเรื่องง่ายๆ 
โดยการ กินง่าย อยู่ง่าย มีเงื่อนไขน้อย พึ่งพาผู้อื่นให้น้อย พึ่งพาตนเองให้มาก

คุณจะเลือกดำเนินชีวิตแบบไหน ในสามแบบนี้ 
.....หนึ่ง ชีวิตแบบนักกีฬา ต้องเข้าสนามแข๋งขัน 
เพื่อต้องการเป็นที่หนึ่ง ต้องแข่งขันกับคู่แข๋งอยู่เสมอ 
ต้องทำทุกอย่างเพื่อหาทางเอาชนะ แม้จะต้องเหนื่อย 
แม้จะต้องตรากตรำ แม้จะต้องอยู่ในการควบคุม 
แม้จะต้องอยู่ในกฎกติกา ก็ต้องยอมทน 
และเมื่อหมดเรี่ยวหมดแรง หมดหนทางที่จะเอาชนะ 
สังคมจะไม่ยอมรับ จึงต้องกลับบ้านเก่าอย่างเหงาหงอย
.....สอง ชีวิตแบบนักดนตรี ต้องมีเวทีให้แสดง
ต้องยอมทำทุกอย่างที่คนดูชอบ ต้องอยู่ในกรอบที่คนดูวางไว้
ต้องสร้างภาพ ต้องสร้างอารมณ์ ต้องกระชากวัย

หลายคนใช้ชีวิตนี้ เพื่อหาเงิน
โดยหวังว่า เงินจะนำความสุข มาสู่ชีวิต
แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งหาเงิน กลับยิ่งไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
และไม่สามารถที่จะควบคุมชีวิตให้เป็นไปในเส้นทางที่เราต้องการได้ 

มีลาภ ก็มีเสื่อมลาภ
มียศ ก็มีเสื่อมยศ 
มีสรรเสริญ ก็มีนินทา
มีสุข ก็มีทุกข์ 
ทั้งแปดอย่างจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเป็นโลกธรรม 
ตราบใดที่เรายังไม่หลุดพ้น ตราบใดที่เรายังมีตัวตน 
เราจะต้องตระหนักรู้ และพยายามควบคุมตนเอง อย่าให้หลงไปตามโลกธรรม

วันนี้ วันพ่อ เป็นวันมหามงคลยิ่ง สำหรับลูกและปวงชนชาวไทย 
ในมงคลสูตร 38 ประการ สามข้อแรก กล่าวไว้ว่า 
ไม่คบคนพาล ให้คบแต่บัณฑิต และจงบูชาบุคคลที่ควรบูชา 
บุคคลที่ลูกควรบูชาเป็นอย่างยิ่ง ก็คือพ่อของเรา ผู้ให้กำเนิด และฟูมฟักเลี้ยงดูเรามา 
บุคคลที่คนไทยควรบูชาเป็นอย่างยิ่ง ก็คือพ่อหลวงของเรา ผู้ที่ทำงานตลอดชีวิต่พื่อคนไทย 
และการบูชาที่ควรทำ ซึ่งเป็นการบูชาที่เลิศล้ำที่สุด ก็คือการปฏิบัติบูชา 
โดยการ ทำตามในสิ่งที่พ่อสอน ทำตามในสิ่งที่พ่อทำ และช่วยงานของพ่อให้สำเร็จลุล่วง
การดำรงชีวิตตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง จึงเป็นการปฏิบัติบูชาที่สำคัญ