บล็อกของ sothorn

ดาหลาเป็นพืชที่ผมรู้จักมานาน และได้กินอยู่บ่อยสมัยเรียนอยู่ที่ปัตตานีเพราะ ดอกดาหลาเป็นส่วนประกอบของข้าวยำ น้ำบูดู ที่แสนอร่อยพูดแล้วก็น้ำลายสอ ดอกดาหลา มีสีแดง ชมพู สีขาว โดยเฉพาะดอกสีขาว นั้นหายากเป็นที่ต้องการของนักเลงต้นไม้ ปกติผมจะเห็น ต้นและดอกของดาหลาเท่านั้น

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมไปงานแต่งงานพี่ที่รู้จักกัน ที่บ้านเขามีดาหลา แต่มันมีสิ่งประหลาดที่ผมไม่เคยเห็น

กระเจี๊ยบเขียวเป็นผักที่ผมชอบ ได้กินครั้งแรกเมื่อไหร่จำไม่ได้ แต่ในครั้งนั้นทำให้รู้สึกชอบขึ้นมา และเมื่อปลายปี 49 ผมได้พันธุ์กระเจี๊ยบเขียวมาจากนครสวรรค์ ก็เอามาปลูกที่บ้าน เป็นเรื่องแปลกคนแถวบ้านไม่รู้จักกระเจี๊ยบเขียว

นี่คือภาพกระเจี๊ยบเขียวที่ให้ผลผลิตเมื่อต้นปี 50 และผมก็เก็บเมล็ดเอาไว้ทำพันธ์เรื่อยมา ตอนที่ปลูกเมื่อต้นปี 50 นั้นปลูกไม่มาก ไว้กินเองและแจกเพื่อนบ้านที่อยากทดลองกิน

เมื่อ 25 กันยายน 2551 ที่ผ่านมา ผมได้ทดลองปลูกกระเจี๊ยบเขียว จำนวน 600 กว่าต้น ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะขายที่ไหน แต่อยากพิสูจน์ตัวเองว่าสามารถดูแลพืชผักที่ปลูกในปริมาณมากได้มั๊ย

น้ำยาล้างห้องน้ำคิดว่าทุกบ้านคงต้องมีไว้ใช้ เคยคิดมั๊ยครับว่าปีหนึ่งๆ ต้องใช้เงินซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำเท่าไหร่
แล้วมีความสุขกับการใช้น้ำยาล้างน้ำหรือเปล่า ไหนจะกลิ่น ไหนจะการกัดกร่อน คงไม่ต้องอธิบายมากนะครับใครที่ใช้อยู่ก็คงรู้ดี

จริงๆ แล้วแค่ในครัวเรือนเราก็สามารถทำน้ำยางล้างห้องน้ำไว้ใช้เองได้ ผมเองไม่ได้ซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำมาใช้เป็นเวลาปีกว่าแล้ว
ตอนแรกผมใช้น้ำหมักไล่แมลงที่หมักจากสารเร่ง พด. 7 ของกรมพัฒนาที่ดินก็ใช้ได้ดี ต่อมาได้มะกรูดมาจำนวนหนึ่งเอามาหมักทำน้ำยาล้างห้องน้ำก็ใช้ได้ดียิ่งกว่า

สิ่งที่ต้องเตรียม

1. นำผลไม้รสเปรี้ยว มะกรูด หรือ มะนาว หรือมะเฟือง หรือสับปะรด หรือหลายอย่างรวมกัน 3 กิโลกรัม
2. น้ำตาลแดง 1 กิโลกรัม
3. น้ำ 10 ลิตร

วิธีการทำ

เนื่องจากบริเวณบ้านผมมีต้นไม้เยอะปลูกผักไม่ค่อยได้ผล เนื่องจากไม่มีแสงแดด จะมีแสงแดดก็เฉพาะบริเวณใกล้ๆ บ้าน ซึ่งไม่สามารถยกร่องปลูกผักได้ ในเมื่ออยากกินผักที่ปลูกเองก็ต้องหาทางแก้ปัญหาด้วยการเอาดินใส่กระสอบแล้วเอามาวางในบริเวณที่มีแสงแดดส่องถึงแล้วปลูก ผมประสบความสำเร็จจากการปลูกแตงไข่เข้ (แตงกวาลูกเล็ก) มาแล้ว ดังภาพ

คุณ วริสร รักษ์พันธุ์ เจ้าของขุมพรคาบาน่ารีสอร์ท ประสบปัญหาเศรษฐกิจสมัยฟองสบู่แตก มีหนี้ถึง 300 ล้าน แต่ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยเศรษฐกิจพอเพียง เศรษฐกิจพอเพียงไปช่วยคุณวริสรได้อย่างไร ติดตามได้จากลิงค์เหล่านี้

• http://gotoknow.org/blog/nuqa-jr/77773
• http://www.pantown.com/board.php?id=16495&area=3&name=board1&topic=25&action=view
• http://www.chumphoncabana.com/plearn/report-nida-01.html

แล้วคุณยังคิดว่าเศรษฐกิจพอเพียงเป็นเรื่องที่คุณไม่อยากรู้อีกหรือเปล่า??

จากที่ผมได้นำเสนอ เรื่องการทำสวนยางให้เป็นป่ายาง เพื่อให้มีพืขผักที่สามารถเป็นอาหารได้นั้น ผมไม่ได้เพียงแต่เสนอแนวคิด แต่ผมได้ลงมือทำแล้วครับ สวนยางผม รอบๆ สวนยาง มีมะฮอกกานี  เนียง สะเดาช้าง กฤษณา ในสวนยางมีตะไคร้ ข่า โชน และอื่นๆอีกพอสมควร แต่ที่จะนำเสนอวันนี้คือผักเหมียงครับ ที่บ้านมีผักเหมียงอยู่หลังบ้านอยู่แล้ว ผักเหมียงต้นเล็กงอกขึ้นมาเยอะแยะ ผมก็ย้ายมาปลูกในสวนยาง แต่เดี๋ยวครับมารู้จักผักเหมียงกันก่อน  ที่ http://natres.psu.ac.th/ProjectSite/webpage/8puk_meang-detail.htm

ขุดผักเหมียงต้นเล็กๆ ออกมา

สมัยที่ผมยังเป็นเด็กยังจำได้ว่าสวนยางข้างบ้านซึ่งเป็นของเพื่อนบ้านเป็นยางพันธ์พื้นเมืองต้นใหญ่มาก บางต้นขนาดเท่าหนึ่งคนโอบ และมีความเป็นป่าที่รกมาก นั่นคือจะไม่สามารถมองเห็นต้นยางอีกแถวหนึ่งได้ เพราะรกมาก จะเดินผ่านสวนยางนี้แต่ละครั้งก็น่ากลัวอยู่ซึ่งน่าจะเรียกว่าป่ายางมากกว่า สมัยนั้นจำได้ว่าถ้าพ่อและแม่กลับจากกรีดยางก็จะมีของกินมาให้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ป่า หรือจะเป็นพวกเห็นแครง เห็ดจูน นี่คือป่ายางในสมัยนั้น

เมื่อถึงยุคของกองทุนสวนยาง ใครที่ขอทุนจากกองทุนสวนยางเพื่อปลูกยางพันธุ์ดี ต้องทำตามกฏของกองทุนไม่เช่นนั้นจะไม่ได้เงิน ต้องทำป่ายางให้โล่งเตียน ไม้ใหญ่ซักต้นก็ไม่ให้เหลือ  ขุดหลุมขนาดเท่านี้เท่านั้น ปลูกอย่างนี้อย่างนั้น ที่สำคัญกองทุนสวนยาง จ่ายปุ๋ยเคมีให้กับเกษตรกร จากป่ายางก็กลายเป็นสวนยาง ในสวนยางไม่มีอะไรที่จะกินได้เลย