บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ

ได้จังหวะพบปะพี่น้องแล้ว ด้วยแผลรักยังไม่ปิดสนิท แต่ใช้ชีวิตปกติแล้ว ขอบพระคุณสำหรับความห่วงใยจากทุกท่าน

ทั้งเตรียมจัดร้าน ปลูกพืชผัก เคลียร์งานค้างคา ทำขนมพื้นบ้านส่งโรงพยาบาล ชีวิตอยู่กับที่ได้ผลิตงานที่ชอบค่อยๆลงตัว

ฟักข้าวเพาะไว้แต่ไม่มีที่ให้อยู่ ต้องตัดทิ้ง รอบนี้ตั้งใจปลูกในสวน จีงขอแม่พันธุ์จากน้องจารีก

ช่วงนี้นอนหัวค่ำ ตื่นดึก คันๆๆๆแผลใกล้หาย จนต้องหาเรื่องทำนั่นนี่ จะเกาก็ไม่ได้ จะลงสวนเพาะปลูกก็เสี่ยงกับหนังอ่อนที่น่องเกินไป มาดูความก้าวหน้าเรื่องร้านข้าวยำเล็กๆ กันดีกว่านะ

ยังไม่หายสนิทดอก แต่ เกือบจะวิ่งได้แล้ว ขอรายงานตัวอย่างเป็นทางการ

ด้วยพบภูมิปัญญาขนมเนียล ของอีสาน