มารายงาน
กลับมาแล้วครับ..
หลังจากหายไปสี่ซ้าห้าวัน...
เก็บภาพมาฝากพอเป็นน้ำจิ้มก่อน และถือโอกาสนี้ เป็นห่วงเป็นใยไปยังพี่น้องของเราที่น้ำท่วมด้วย..อย่างไรก็อีกหนึ่งกำลังใจนะครับ...ที่เป็นห่วง
ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้บ่อยๆ..ก็ดีนะครับ
เมื้อแรกที่ครัวกันเอง ก่อนไปวัดท่าฉลอง กลับหลังหันสู่แหลมพรหมเทพ
ไปไทยรัฐต้องไปเยี่ยมแท่นพิมพ์ ไปภูเก็ตก็ต้องไปเยี่ยมดวงอาทิตย์ที่นั้น
อีกวันก็เหมือนกันทุกที่ บังคับให้รีบตื่นเพื่อหาอะไรใส่ท้อง
เช้าเสร็จ ก็นั่งรถตู้จากที่พัก มาขึ้นเรือเพื่องล่องอ่าวกัน เกาะห้อง เกาะตะปู ลงเรือแคนนู เป็นเชตตามลำดับ
เหนือคำบรรยาย...ครับ คนที่ทั้งใจให้เธอไปแบบไม่ต้องทอน
เจมบอน ตะปู ที่นี่จะมีท่าถ่ายรูปแปลกๆสารพัดท่า แค่นั่งดูท่วงท่าที่เขาถ่ายรูปก็คุ้มแล้วครับ...โดยเฉพาะสาวเกาหลี..
หลานๆน้องๆที่มาด้วยกัน...
ไม่ว่าเส้นทางเดินชีวิตจะเป็นอย่างไร เราจะก้าวไปสู่ปีถัดไปด้วยกันนะครับ..อย่าลงเลหละ
หอมปากหอมคอกันพอประมาณนะครับ...คิดถึงครับคิดถึง....
- บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ
- อ่าน 6184 ครั้ง
ความเห็น
หนูนิว
27 ตุลาคม, 2010 - 16:18
Permalink
55 สงสัยจะดื่มจนลืมหนาว
55 สงสัยจะดื่มจนลืมหนาว
เอาเท้ามาแช่น้ำหน่อยนะคะ
อารีย์_กำแพงเพชร
27 ตุลาคม, 2010 - 12:39
Permalink
พี่มานี มานะ ฯ
ไปเที่ยวมา สบายใจเลยเชียว ชอบจังที่บอกว่าคนที่ทั้งใจให้เธอไปแบบไม่ต้องทอน
แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 13:27
Permalink
ผู้ญิงคือสิ่งที่ดอกไม้และสงคราม
ผุ้หญิงคือแรงกระตุ้นเพื่อให้โลกนี้ก้าวเดิน
รักไปเถอะรักไป...ตราบเท่าที่หัวใจเธอยังยอมให้เรารัก...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 14:21
Permalink
เดวจะมาตอบนะครับ...
ขอบคุณทุกท่านนะครับ เด่วมาคร้า....
พอดีเค้ามาส่งพัสดุ...เสื้อบ้านสวนแง่แง่.....
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
มาย
27 ตุลาคม, 2010 - 14:41
Permalink
กลับมาพร้อมของฝาก
ที่สวยงาม และที่น่ารักมากๆ เลย ..
there is a will , there is a way .
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 15:53
Permalink
จากงานเขียน "ค้นหา..." ของผม
"ความงดงามมีอยู่แล้วในทุกที่ มีอยู่แล้วในทุกๆสิ่งที่มันเป็น
เพียงแค่เราแบ่งใจสัมผัส เข้าถึงและยอมรับของความมีอยู่จริงของสิ่งนั้น
ขยับใจเข้าไปใกล้ชิด ชักชวน ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับมัน
แค่นี้เราก็อาจจะได้รับรู้ถึงความหมายและช่องทางที่จะใช้สื่อสารถึงกัน
และ เมื่อใดที่เราเข้าถึง ใจสัมผัสรับรู้แห่งความงาม...
เมื่อนั้น เราก็สวยงาม"
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
นนท์
27 ตุลาคม, 2010 - 15:37
Permalink
ติ๊ก
รักไม่ยอมเปลี่ยนแปรง
เห็นภาพแรกคิดว่าวันนี้จะมีลีลาวาทะเด็ด
งานเขียนเรื่องไหรหลาว ที่แท้พาไปเที่ยว
เห็นบรรยากาศ แล้วตาร้อนขึ้นมาในทันใด
แต่ยังไง ก็ขอให้ครอบครัวและคณะในการไปเที่ยวครั้งนี้
มีความสุขมากๆนะคับในการเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้
ขอบคุณนะคับที่ถ่ายภาพและเอาบรรยากาศดีๆมากฝากคับ
NONT..
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 ตุลาคม, 2010 - 16:03
Permalink
ทริปปลายปี
ถือเป็นช่วง..เวลาทองของผมและเพื่อนๆเลยครับ...
การขาดผมไปคนหนึ่งของคณะ (เพื่อนที่บางกอก เพื่อนมัธยม เพื่อนแถวบ้าน เพื่อนแฟนที่ทำงาน อีกหลายเพื่อน)เหมือนกับ แกงป่าที่ใช้เครือ่งพื้นๆปรุง...
ผมเป้นตัวฟรี..ตลอดกาลครับ.. คนขับรถ ยกของ ทำกับข้าว ร้องเพลง พาเด็กๆไปอาบน้ำในขณะที่พ่อมันตีดัมมี ชงเหล้า..แม้นกระทั่งเพาลีโป้กเด้ง ฮา...
สรุปคือ...พวกมัน(เพื่อน)ที่ไปกับผมจะได้เมาอย่างได้น้ำได้เนื้อโดยที่ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ว่าใครจะขับรถ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หน้า