งุมงำ...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

...เป็นเพลงเดิมๆ...เพียงแต่ท่วงทำนองอาจจะหนักบางเบาบ้าง ตามจังหวะกรรโชกของสายลม เหมือนเสียงตะคอกคำรามของยักษ์ขวานฟ้าไล่ล่าตามหา เฆขลาน้อง ...ผู้พาแก้วและโชดาหนีไป


...ได้แต่อุ่นเอนซุกกายอยู่ใต้ผ้าห่มหนา กันชุดนอน  วนใหม่รอบสองของเมื่อคืนนี้


ที่ฝ่าฝืนชักตากก็ฉ่ำชื่น  เหมือนมิเคยได้ปึงปั่น คงเฝ้ารอแสงแรกแห่งรุ่งอรุณตะวัน  ชีวิตผมก็คงเฉกเช่นกัน 


...เบือนหน้าชายตามองไปเบื้องนอกผ่านกระจกใสของหน้าต่าง ชำลองมองฟ้าอย่างข้นค้อนและนอนรอ


ลมหนาว ผ้าหม่ น้ำท่วม ชายแดนพม่า ความเสียหาย ยังคงเกาะติดและยึดหน้าจอแทบจะทุกช่อง


ภาพชาวบ้านกำลังใช้เหยื่อเพื่อล่อจระเข้ที่ได้ข่าวว่าหลุดออกมาไล่ทำร้ายชาวบ้าน


กับอีกหนึ่งออกมาเพื่อถามไถ่หาแนวทางการปรองดอง


...กดรีโมดปิดโทรทัศน์เมื่อได้ยินเสียงแม่บ่นพึมพำจากด้านนอก ถึงรายได้จากงานถาวรที่ห่างหาย แต่ก็ไม่วายเป็นห่วงเป็นใยถามและตอบตัวเองถึงคนที่สวนยางล้มเป็นร้อยๆไร่ทางทีวี ว่าเขาจะอยู่อย่างไร


ผมเปลื้องผ้าห่มเบาๆเหลือบตามองไปยังลูกน้อยซึ่งยังคงหลับปุ๋ยอย่างมิรู้อิโหน่อิเหน่ ออกจากห้องมาด้านนอกสนทนาพาทีกับแม่


“โบ้..พม่าเข้ามาเมืองไทยได้กินครบสามมื้อ ก่อนหน้านั้นคนพัดลุงสามสี่วันแล้ว ข้าวรัดบาลไม่ถึงท้องสักเม็ด” แม่พึมพำเมื่อเห็นผมออกไป


“ น่า....แม่อย่าคิดมาก ความยากง่ายของการช่วยเหลือมันต่างกัน...แม่” ผมตอบก่อนเบือนหน้าไม่อธิบายเหตุผลไปทำธุระส่วนตัว


ใช่...ความเสียหายครั้งนี้แม้จะไม่หนักมากเหมือนครั้งก่อนๆ แต่มันก็กว้างและกระจายไปแทบจะทุกพื้นที่ของประเทศ  อย่างทั่วถึงและเท่าเทียม  ไม่แยกแยะเป็นมาตรฐานให้ใครมากล่าวหาได้  มากบ้างน้อยบ้าง  ซึ่งต่างก็รอคอยมูลค่าที่ทยอยประเมินวัดตามสัดส่วนเป็นตัวเงินต่อไป


 เป็นเทรนด์ที่กำลัง hot  hit และout สุดๆสำหรับใครก็ตามที่ไม่ได้เจอหรือรับผลกระทบกับภัยภิบัตนี้


บาดแผลของพื้นที่ ที่แม้จะฟื้นฟูได้ ก็ยังจะคงทิ้งร่องรอยแห่งบาดแผลเป็นนั้นไว้อีกเนินนาน


บาดแผลสดที่เฝ้ารอการเยียวยา แม้นจักหายขาดแต่ก็คงจะทิ้งร่องรอยแห่งบาดแผลนั้น ให้เป็นร่องรอยที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจของเราทุกคนอีกนานเช่นกัน


 เหมือนความหวังบางตอนในส่วนของชีวิตมันหักหาย เหมือนความรู้สึกมันถูกทำร้าย


คิดเถอะครับ ว่ายังมีคนที่แย่กว่าเราอีก  แม้นในใจ  อยากจะให้เป็นเราที่แย่ที่สุด


คิดเถอะครับว่าเราไม่ได้แย่อย่างโดดเดี่ยวลำพัง มีคนมากมายที่พร้อมจะอยู่และพร้อมจะเคียงข้างเรา


 กำลังใจจากเราทุกคนที่มี แม้ไม่อาจเทียบค่าความรู้สึกที่ต้องสูญเสียไปในตอนนี้ แต่จักสำคัญอย่างยิ่งต่อก้าวย่าง แห่งความหวังของเราทุกคนต่อไปภาคหน้า


เพราะคุณก็คือส่วนที่สำคัญสุดของเราเช่นกัน


“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””


 


“นี่...เขาอีปรองดองอะไรกันหลาวนิ..เห็นออกข่าว”....แม่พึมพำดังๆขึ้นมาอีกครั้ง...


ผมกดชักโครกและปล่อยให้คำตอบที่ผุดขึ้นมาในใจ......หายไปพร้อมกับเสียงนั้น......

ความเห็น

งุมงำ ๆ อู้อี้  อูอี้ ฟังไม่ใคร่ได้ยินนิ เหมือน อมลูกฮอลล์อยู่ในปาก..เลย แหลงให้ หมั้นดังดังหิดถี

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

วันนีมารอแต่เช้า...


ยังไม่มีน้ำชากาแฟเลย...


แขบหิดต่า...อีไปส่งลูกหลาวเด....

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

ยายอิ๊ดตนบ่นไหรล่าวงุมงำอยู่คนเดียว

วันนั้นเห็นภาพลุงที่โพสไว้..


หน้าไม่เหมือนในภาพเลย...


 

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

สถาณการณ์ ชายแดน บ้านเราก็แย่ สถาณการณ์น้ำ ท่วม ก็ ยังมี เอาใจช่วยให้บ้านเราผ่านพ้น สิ่งยุ่งอยากไปได้อีกครั้งครับ บ้างครั้ง มองไป รอบตัวคิดห่วงอนาคต แต่มองคนข้างกาย ถ้าเขาสบาย เราก็สบายใจ ถ้าเขาไม่สบาย เราก็ ไม่สายใจ


เอาใจช่วยให้ ปัญหาทั้ง ใน และ นอก ผ่านพ้นในเร็ววัน ครับ


 

ปล่อยครับ..โลกนี้มันอีรุงตุงนักมากกว่าที่เราคาดมากนัก


ไม่มีใครจัดระเบียบอะไรได้อย่างสมบูรณืแบบหรอกครับ...


พอเพียงมากไปก็กดดันตัวเองเครียด..พอเครียดมันก็ผิดหลัก


สรุปก็คือ..ปล่อยวางอย่างฝื่น อย่ายินดียินร้าย...แล้วจะดีเองครับ

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

เข้ามาหยบฟัง ไม่ค่อยได้ยิน

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ตอนนี้อับครับ..การคิดการเขียนไม่รู้มันหายไปไหนหมด


เลยมีแต่แค่บ่นๆ ลูกก็เปิดเทอมแล้ว...ยุ่งเป็นฝอยขักหมอเลย...


นอนหัววัน ตื่นดึก ลุกขึ้นเช้า ส่งลูก

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

งุมงำมาทีไร ได้คิด....แบบงุมงำตามทุกที (นี่เราเริ่มแก่ตามพี่พุทราแล้วหรือเนี่ย 555++)

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

แต่มิได้แก่นะครับคุณน้อง


เป็นงัยบ้างช่วงนี้ วิจัยไปถึงไหนแล้ว..


มีเวลา..ชายตามองหาข้าวเปลือกบ้างนะครับ...เจ้านิวก็อีกคน

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

หน้า