กอดดาวโลกไว้ ในขนมบ้านบ้าน Action Now.
ขนมครก ใช้แป้งข้าวเจ้าโม่สด ผสมกะทิสด เกลือ หยอดบนรางครอบฝามีดินเผา ใช้เตาไม้ฟืน คิดดูบูรณาการไปแล้วกี่ภูมิปัญญา
แช่ข้าวเหนียว ใส่หม้อแกงลิงตามด้วยน้ำกะทิสด เกลือ แล้วนึ่ง หนึ่งปีออกมาโชว์ฤดูเดียว กินแบบพอดี (มกรา-กุมภา) นุ่ม เหนียว หอม ให้พลังงาน ไม่มีขยะกินแบบองค์รวม ไม่ต้องใช้งบวิจัยละลายแม่น้ำ
ยาหนม ขนมที่เป็นยา ข้าวเหนียวเป็นเม็ดผ่านการกวนกับกะทิสด ใช้ไฟปานกลาง จนเกิดน้ำมันมะพร้าว และมีขี้มันหอม พกพาไปเป็นเพื่อนเดินทาง แปรรูปโดยไม่ต้องใช้สารกันบูด ยังมีทำกินขายที่บ้านแหลมโตนด กงหรา
ขนมทอด ในวิถีมุสลิมที่กงหรา สุดทึ่งเลยใช้แห้งข้าวเหนียวดำโม่เอง(เท่านั้น) ผสมน้ำตาลอ้อย หัวกะทิ กวนแป้งให้เข้ากัน จากนั้นหยอดลงกะทะที่ทาน้ำมันมะพร้าวนิดหน่อย ไฟอ่อนๆ เหนียว นุ่ม หอมสด เก็บไว้กินได้ถึง๓-๔ วัน สุดโบราณและอยู่มานานถึงวันนี้
เตรียมทำเหนียวหลามทอก ไม้ไผ่โป๊ะรองใบกล้วย พอหลามเสร็จทอกออกมาเลย หอมฉุย บอกที่ไม่ไหม้เอากลับมาใช้ซ้ำ คนโบราณเขาคิดเรื่อง reuse มานานแล้วค่ะพี่น้อง
ใบไม้ไผ่ กอดอุ้มข้าวเหนียวที่คลุกกับน้ำด่างจากงวงตาลเอาไว้ แล้วนำไปต้มจนน้ำงวด น้ำด่างธรรมชาติเป็นตัวประสานให้เป็นหนึ่ง เรียก จั๊ง กินคู่กับน้ำตาลจาก หรูสุดๆ
อันนี้ให้ทาย จะได้รู้ว่าใครโบราณบ้าง5555
โชว์ศาสตร์และศิลป์ในการหีบห่อสุดๆ ใช้ยอดใบลานมาอุ้มข้าวเนียว พันด้วยเชือกกล้วย เรียงเป็นตับบนไม้ไผ่บางแล้วย่างจนกรอบนอกนุ่มใน เรียกว่า ปัด พบแถวสทิงพระ
ต้มลูกโยน ไว้โยนเวลาแข่งชักพระ ใบกะพ้อใบมันหนาเหนียว มาห่อข้าวเหนียวต้มช่างลงตัว กินไม่หมดเอาไปปิ้งยืดอายุ เกิดรสชาติใหม่ไม่ซ้ำ
ต้มลูกพริก ธรรมชาติสอนออกแบบ ไม่ต้องแห่ไปเรียนเมืองนอกออกแบบสนองตัวตนจนโลกพังพินาศ(ขออภัยที่โยนระเบิดน้องโสจะลบกะได้นะถ้าผิดมารยาท)
ขนมค่อมญวนใส้เค็ม ใส้หวานฝีมือข้าพเจ้าเองเรียนจากแม่และจะทำกินทำขายต่อไป ใครสนใจสั่งทำได้นะคะ
ฟ้าแจ้งแล้วตั้งใจฝากของดีให้พี่น้องช่วงวันหยุดยาว ใบตอง ใบไผ่ ใบพ้อ ใบลาน ต้อกาบหมาก หม้อแกงลิง ภูมิปัญญาการหีบห่อขนมด้วยใบไม้ ไม่ใช้โฟม และสารกันบูด ช่วยให้ดาวโลกยิ้มได้ด้วยพวกเราชาวบ้านสวนพอเพียง ว่าแล้วกะขอลาจำศีลเขียนหนังสือ พบกันใหม่ มีความสุขกับการกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดและญาติๆและการกินดี มีสุขกับอาหารพื้นบ้าน(ต้านโฟม) ทั่วกันนะคะ
- บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ
- อ่าน 17671 ครั้ง
ความเห็น
คนยอง
7 เมษายน, 2011 - 11:58
Permalink
พี่หยอย
ขนมน่ากินมากๆเลยครับ แถวนี้ไม่มีให้กินเลย
ขอสัก 1 จานใหญ่ครับ มื้อเที่ยงไม่กินข้าวแล้ว กินขนมแทน
ประไพ ทองเชิญ
7 เมษายน, 2011 - 15:04
Permalink
คนยอง ถึงสงขลาโทรหากันมั่ง
ฝากเบอร์ไวให้ ช่วยถามเรื่องใบเหลงมุงหลังคา เขาว่าแถวนาทวีมีเยอะ
ลูกแม่ลำดวน
7 เมษายน, 2011 - 12:19
Permalink
ถามเบอร์พี่
พี่หยอยลูกแม่ลำดวนยังไม่รุู้จักบ้านพี่แจ้วเลย แล้วจะถามเบอร์พี่ได้ยังไงเรื่องตามหาขนมยังมีเวลาพรุ่งนี้อีกวันไปนอนค้างคืนที่กงหราศาลาเม็งคืนนี้จ๊ะพี่หยอย
ประไพ ทองเชิญ
7 เมษายน, 2011 - 15:01
Permalink
ลุกแม่ลำดวน ฝากเบอร์แล้วนะ
ฝากเบอร์พี่หยอย พี่แจ้วให้แล้วค้า
ลุงพี
7 เมษายน, 2011 - 12:38
Permalink
คุณหยอย
ชอบครับกับคำที่ว่า "อาหารพื้นบ้าน ต้านโฟม"
ในอดีตซื้อข้าวหมูแดง ข้าวผัด ก๊วยเตี๋ยวพ่อค้าจะห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ซ้อนด้วยใบตองผูกด้วยเชือกกล้วย กลับถึงบ้านใบตองจะเปลี่ยนสีเนื่องจากความร้อนงดงามไปอีกแบบ แกะเชือกแล้ววางบนจานรองรับประทานได้เลย แถมเสร็จแล้วไม่ต้องล้างจานด้วยผงซักฟอกให้เปลืองเงิน ราดน้ำผ่านๆก็พอ
งานหลวงตาที่ผ่านมาผมเห็นกล่องโฟม แก้วพลาสติคกองเป็นภูเขา หาโรงทานที่มีกระทงใบตองไม่เจอ ผมเคยไปทำโรงทานที่ อ.คอนสาร ยังต้องมานั่งสอนน้องๆให้ทำกระทงใบตองกันเอง เผื่อชาวบ้านแถวนั้นจะระลึกได้บ้างว่า แบบนี้ก็ใส่อาหารได้นะ
พอกิน พอใช้ พอใจ คือความหมายของ พอเพียง
ประไพ ทองเชิญ
7 เมษายน, 2011 - 14:48
Permalink
ขอบพระคุณ ลุงพี
หยอยก็ตั้งใจทำไปบางครั้งก็โดดเดี่ยว บางครั้งก็มีเพื่อน แต่ไม่เคยหยุด ที่บ้านแยกขยะแห้งเปียก ทำถังทิ้ง ๒ ถัง ตอนแรกที่บ้านไม่คุ้น เราคอยเขี่ยตามหลัง อย่างน้อยก็ง่ายกับคนเก็บขยะ
เรื่องโฟมเป็นกฎเหล็กส่วนตัวค่ะ ไปประชุมที่ไหนครั้งแรกจะไม่กินจริงๆ ครั้งที่สองเขาไม่เสริฟอาหารกล่องโฟมให้ ใครจะว่าบ้าก็บ้าว่ะ มันหลีกเลี่ยงได้ถ้าเอาจริง ไม่สีเขียวแต่คำพูด
ลุงเจอหยอยที่ไหนเลี้ยงข้าวห่อใบตองพอเลยค่ะ อย่าลืมใส่กับเป็นหัวถั่วพลูต้มนะลุง พอโฟมมาใบตองหมดคุณค่า ต้องหาคนทำต่อเนื่องใช้ใส่ข้าวแกงที่สถานีรถไฟเหมือนเดิม เป็นหน้าที่ลุงพีแล้ว ฮาๆๆๆๆ
นกฮูก
7 เมษายน, 2011 - 14:55
Permalink
ว้า....
ว้า...ไม่มีรูปภาพอะไรมาลงให้ สมช.ชมเลยง่ะ แต่รับรองกลับบ้านคราวนี้จะนำบรรยากาศมาฝากแน่นอน ค่า
"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"
ประไพ ทองเชิญ
7 เมษายน, 2011 - 15:18
Permalink
นักอนุรักษ์ไร้ชนชั้น พี่แก่เหอ
ฝามีครอบหนมครกมันดินเผา เอาไปฉิ่งฉับแตกแน่ อ้ายเอย
ยอมรับเป็นพวกแล้ว แบ่งเบี้ยเลี้ยงให้สัก ๑ เปอร์เซ็นต์ เป็นกองทุนเดินทางพวกโบราณด้วยนะเพ่ 55555 ยอมมะ
ป้าเล็ก..อุบล
7 เมษายน, 2011 - 15:21
Permalink
หนมโบราณ
ไม่ได้กินก็มีความสุข หนมที่ห่อต่อ ก็ไอ้นั่นแหละ กะละแม หรือยาหนม สมัยเด็กๆเวลาฝ่ายเจ้าบ่าวเดินทาง(เดินจริงๆนะ) ไปแต่งงาน ถือหนมนั่นไปกัน ไม่ต้องใส่ถุง ไม่ต้องใส่พาย ถือไปเฉยๆ เนือยก็แกะกิน ไม่บูดไม่เสีย เพราะผ่านกรรมวิธีนานมากๆ
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
ประไพ ทองเชิญ
7 เมษายน, 2011 - 15:23
Permalink
เฉลย ภาพ มันคือ ทุเรียนบ้านกวนห่อกาบหมาก จากเขาปู่ จ้า
ชาวบ้านแถวเขาปู่เขาย่า เทือกบรรทัด เวลาทุเรียนบ้านหล่นมาก สิงหา กันยา นำมากวนจนแห้ง แล้วห่อกาบหมาก แล้วรมฟันไฟไว้บนผลา สวยงาม ไว้กินได้เป็นเดือนๆนะคะ
หน้า