ทำสวนยางให้เป็นป่ายาง ยางราคาลงก็ไม่ง้อ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สมัยที่ผมยังเป็นเด็กยังจำได้ว่าสวนยางข้างบ้านซึ่งเป็นของเพื่อนบ้านเป็นยางพันธ์พื้นเมืองต้นใหญ่มาก บางต้นขนาดเท่าหนึ่งคนโอบ และมีความเป็นป่าที่รกมาก นั่นคือจะไม่สามารถมองเห็นต้นยางอีกแถวหนึ่งได้ เพราะรกมาก จะเดินผ่านสวนยางนี้แต่ละครั้งก็น่ากลัวอยู่ซึ่งน่าจะเรียกว่าป่ายางมากกว่า สมัยนั้นจำได้ว่าถ้าพ่อและแม่กลับจากกรีดยางก็จะมีของกินมาให้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ป่า หรือจะเป็นพวกเห็นแครง เห็ดจูน นี่คือป่ายางในสมัยนั้น

เมื่อถึงยุคของกองทุนสวนยาง ใครที่ขอทุนจากกองทุนสวนยางเพื่อปลูกยางพันธุ์ดี ต้องทำตามกฏของกองทุนไม่เช่นนั้นจะไม่ได้เงิน ต้องทำป่ายางให้โล่งเตียน ไม้ใหญ่ซักต้นก็ไม่ให้เหลือ  ขุดหลุมขนาดเท่านี้เท่านั้น ปลูกอย่างนี้อย่างนั้น ที่สำคัญกองทุนสวนยาง จ่ายปุ๋ยเคมีให้กับเกษตรกร จากป่ายางก็กลายเป็นสวนยาง ในสวนยางไม่มีอะไรที่จะกินได้เลย

เท่าที่ทราบปัจจุบันกองทุนไม่ค่อยเคร่งครัดเรื่องการมีไม้อื่นในสวนยางซักเท่าไหร่นัก เราน่าจะกลับมาทำสวนยางให้เป็นป่ายางกันอีกนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการปลูกไม้ใหญ่รอบๆสวน ปลูกไม้ผล หรืออื่นๆ  ให้เป็นป่า 5 ระดับ สูง กลาง เตี้ย เรื่ยดิน ใต้ดิน อย่างน้อยเราก็ได้พึ่งตัวเองด้านอาหาร ก็เป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจพอเพียงแล้ว
อย่างน้อยยางราคาตก ก็ยังมีอย่างอื่นในสวนยาง

ความเห็น

ในสวนยางของฉานรอบ ๆๆ ไม่ได้ปลูกไม้ผลเหมือนที่คุณแนะนำ แต่จะปลูกต้นเทียม  เพราะว่าต้นเทียมเค้าว่ามันจะชอบร่มเงาของเพื่อน ดูแล้วมันก็ใหญ่เร็วดีเหมือนกัน  ส่วนในสวนยางเค้าว่าปลูกสละ  หรือระยำ  แต่ทำไมของฉานลองปลูกดูทำไมมันไม่ค่อยโตขึ้นเลย

        ปลูกระกำหรือระยำครับ อิอิ

ผมสนใจในเรื่องป่ายางพาราเหมือนกันครับ อยากจะทำวิจัยเปรียบเทียบระหว่างป่ายางพารา กับส่วนยางพารา เพื่อให้เห็นว่าสิ่งที่พวกเราคิด กับที่ราชการคิดอะไรจะดีกว่ากัน เพื่อเป็นแนวทางให้แก่เราว่าควรจะเอาอย่างไรกันแน่กับการปลูกยางพารา

สวนยางพาราผม 4 ไร่ ที่เปิดกรีดแล้ว ตอนนี้เริ่มแล้วครับ ปล่อยให้รก
แล้วจะมาดูกันอีกสองสามปีว่าใครได้น้ำยางมากกว่ากันกับสวนที่เหี้ยนเตียนโล่ง

     บ้านผมเขา จุดปรน หรือว่ารุนปรน  หมายถึง ก่อไฟจนเป็นเถ่าถ่านแล้วก็เลื่อนดันไปทั่ว  เมล็ดพืชพันธ์ต่างๆ ก็โดนไฟไหม้ไม่เหลือ น่าจะเป็นวิธีการกำจัด ทุกสิ่งอย่างออกไปให้เหลือแต่ ต้นยางพาราที่เคารพ นั่นเอง นั่นคือเป้าประสงค์ในตอนนั้น  พอถึงตอนนี้ พวกเราก็ต้องมานั่งตามหา เนียงรอก เนียงนก  หมากหมก พร้าวนกขุ้ม ตาเป็ดตาไก่ ใบพ้อ เพราะว่า คนรุ่นก่อนก่อน ซื่อสัตว์ต่อองค์กรรัฐ อยาง อสกย. อย่างมีระเบียบวินัย โดยไม่เฉลียวใจว่า เขากำลังทำลาย โลกให้ล้มลงอย่างช้าๆ แล้วพวกเราในฐานะ ลูกหลานคนรุ่นเก่าก็เข้ามา ช่วยข่มขืนโลกนี้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางคน ข่มขืนอย่างเดียวยังไม่พอ มันสั่งฆ่า  หรือ  พยายามฆ่ามันทั้งทางตรงและทางอ้อม กันอยู่ทุกวี่วัน  ฉะนั้นหากผู้ใดรู้สึกตัวว่าผิดไปแล้วที่กระทำกับโลกใบนี้ที่ผ่านมา ... จงรีบเร่งร่วมมือ คนละไม้คนละมือ ก้จะได้เยียวยา ให้โลกใบนี้ได้ฟื้นคืนขึ้น ดั่งหญิงสาวสวย น่าหลงใหล เหมือนดั่งแต่เก่าก่อนมานะพี่น้อง 

     ในรวมคำสอนของพ่อ  พงษา ชูแนม  ใช่มั๊ย  คนนี้วิสัยทัศน์นับว่า สุดยอดคนหนึ่ง เจ้าของ โปรเจก ธนาคารต้นไม้ แรกๆ ผู้คน งงเต็ก มันคืออะไร แต่แล้วพวกเขาฝ่าฟัน จนประสบผลสำเร็จอย่างมากมาย เป็นที่น่าชื่นชมยินดีมาก ...แต่ก็มีคนน้อยคนมาก ผมว่าในกรมนี้ที่ คิดได้อย่างนี้

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

คืออีกหน่วยงานที่ทำลายป่าทางอ้อม เมื่อก่อนแม้แต่หญ้าสักเส้น จอมปลวกให้หมาขึ้นหอนก็ไม่มี(เปรียบเทียบแบบเกินจริง) ถ้ามีก็ไม่จ่ายตังค์ ชาวบ้านก็ต้องจำยอม ซึ่งในนั้นก็มีนักวิชาการเกษตรเคมีทั้งนั้น

ใช่ ยายอิ๊ดก็อยากปลูก เหมือนสวนยางพ่อที่สิชลเมื่อก่อน มีทุกอย่างในสวนยาง เราเรียกว่าป่ายาง แต่ไม่ได้ไปทำเลย อายน้องโสทร 

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีบ่อ