.............ที่มา ๓๖ ความเหมือนที่แตกต่าง............

ผมอาจจะเคยบ่นถึงเรื่องนี้มาแล้วที่ไหนสักแห่งในนิตยสารบางฉบับหรืออาจจะบล็อคเงียบๆ บล็อกใดบล็อกหนึ่งในอินเตอร์เน็ท

ภาพเก่าๆ ในยุคที่ผมยังเป็นเด็กน้อยวัยทะโมน เล่นซนได้ทุกเรื่องรอบตัว ตั้งแต่ทุ่งนานุ่มตอซังกระทั่งบ้านญาติข้างๆ ซึ่งมีลุงแก่ๆ คนหนึ่งนั่งเหลาตอกไม้ไผ่อยู่ทุกวันเป็นภาพซ้ำๆ เจนตา

กองไม้ไผ่ทั้งแบบที่เป็นลำสั้นยาวคละเคล้า บางลำถูกผ่าและเหลาหยาบเตรียมจักตอก  ข้างตัวมีม้านั่งตัวเล็กๆ สองตัว แท่นไม้เนื้อแข็งสำหรับใช้เป็นแท่นรองตัดฟัน มันถูกใช้งานจนคอดกิ่วเกือบขาดออกจากกันเป็นสองท่อน มีร่องรอยของมีดสับเป็นรายละเอียดหยักๆ แค่มองก็รู้สึกถึงกาลเวลา

ใกล้กันมีมีดสองสามขนาดวางเรียงพร้อมสำหรับการใช้งาน ถัดไปเป็นกองขยะซึ่งเกิดจากการเหลาละเอียดขุยไม้ไผ่เป็นเส้นเล็กๆ เหมาะที่จะใช้งานเป็นเชื้อไฟในครัว บางส่วนถูกแยกใส่กระปุกปากกว้างปิดฝาเก็บมิดชิด

อีกกองแบ่งสุมไว้ในกองไฟขนาดเล็กส่งควันหอมฉุยลอยกรุ่นอยู่อย่างนั้นตลอดวัน เพื่อไล่ยุงขณะทำงาน – งานที่น่าเบื่อและชวนปวดเอว ปวดหลัง ปวดขา เมื่อยขบ

มีดบางเล่มของลุงแก่คนนั้นผมยังเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึง คมบางและคอดกิ่วแสดงเวลาของการใช้งานอย่างเต็มประสิทธิภาพ

ไม่น่าเชื่อว่าภาพแบบนั้นยังฝังตรึงในซอกความจำ 

หลายปีต่อมา ผมกำลังทำแบบเดียวกัน งานไม้ที่มีผงฝุ่น และเกลียวของเศษไม้บางๆ ที่ถูกขูดออกจากวัสดุที่ผมใช้ทำด้ามมีด ข้างๆ มีกองไฟเล็กๆ จุดไว้ไล่ยุง

อะไรกัน – นี่มันบาปกรรมหรือเส้นทางที่ถูกลิขิตไว้แล้ว

ใครหนอลิขิตขีดเขียนให้ผมได้เป็น ได้ทำ และได้คิดอย่างที่ใจคาดหวัง – ขอบคุณล้นเหลือ

ถ้าจะให้เหลือเชื่อถัดมาคือสิ่งที่ผมทำเป็นมีดหลาตอก ใบเรียวบาง ด้ามไม้โค้งงอรับสรีระของแขนและเอวตามสภาพการใช้งานจริง

หากถอยออกมามองตัวเองขณะนั่งทำงานอย่างเพลิดเพลินและมีสมาธิจดจ่อกับงานตรงหน้ายามนี้ ภาพคงไม่แตกต่างจากภาพวัยเด็กที่ผมมองลุงข้างบ้านคนนั้น

ผิดกันอย่างเดียว....วัย

ครับ...ผมหนุ่มกว่าเยอะ

จริง จรี๊ง...

                         ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

Sailomloy Photography © Copyright  2011  All Rights Reserved