บาดแผลในใจลุงสั้นกูรูเรื่องผักเหมียง

เพื่อนผม เคยมาอยู่ที่ สำนักงานเกษตรจังหวัตรัง แต่ตอนนี้ย้ายไป สงขลาแล้วจะเกษียณอีกไม่กี่วันนี้ หากรู้ก่อนหน้านี้อาจจะให้เขาลองช่วยสอบถามดู 

นึกถึง ถ้าเป็นตัวเราเอง มันเจ็บใจนะ เราเป็นคนหาข้อมูลมา แล้วสุนัขคาบไปรับประทานเนี่ย บอกไม่ถูกเหมือนกัน

ยายอิ๊ดอ่านแล้ว มีความรู้สึกว่า ไม่ชอบแบบนี้เลย เป็นส่วนใหญ่ที่เจอคนบาง คน บางกลุ่มที่เป็นแบบนี้ หากยายอิ๊ด อยู่ใกล้ ใกล้ จะชวน ลูกลุงสั้นไปตามหา เลย

ทำไมต้องนำมันสมองของผู้อื่นไปเป็นของตนเอง คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น

ที่เคยเจอเรื่องหนึ่ง ค่ะ  มีนักวิชาการ บางคนในปัจจุบันก็เป็นแบบนั้น เมื่อก่อนมีนักศึกษา จากคณะทรัพย์ มาฝึกงานกับยายอิ๊ด หลายคน  จริง ๆมีหลายด้าน แต่วันนี้คุยเรื่อง ฝึกด้านส่งเสริมการเกษตรนี่แหละ  เวลา 6 เดือนเขาปฏิบัติงานเสร็จ เขาก็ต้องมีรายงานให้เราในเรื่องที่เขาปฏิบัติ แต่ รายงานของเขากต็องส่งทางสถาบันด้วย และท่าน ดร.....ก็เอารายงานนั้น พร้อมรูปภาพ ทำเป็นเอกสาร เผยแพร่...ทั้งหนังสือ แผ่น CD และก็ลงชื่อเรียบร้อย โดยไม่มีชื่อนักศึกษาเลย

เชื่อว่าลุงสั้นไม่อยากมากความมากกว่า แต่เราฟังแล้ว ไม่ชอบเลย แต่ใช่ว่าจะเป็นกับข้าราชการทุกคน คนดีก็มีเยอะ แต่คนที่อยู่ได้ส่วนใหญ่ในสังคม ไม่ใช่คนคนที่ทำงานอย่างตั้งใจ หรอก

อ่านเรื่องของลุงสั้นกับเจ้าหน้าที่เกษตรแล้ว ไม่สบายใจ เจ้าหน้าที่คนนั้นทำน่าเกลียดจัง เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้  หน้าด้าน ข้าราชการแบบนี้แหละ ที่ทำให้ชาวบ้านไม่ศรัทธาในหน่วยงานราชการ

เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเสมอ ในวงราชการ   ไม่ต้องไปคิดแก้  ปวดหัวเปล่าๆ  เราอยู่แบบของเราดีกว่า

ผมตอนนี้ก็อทำงานราชการเหมือนกัน เรื่องแบบนี้ผมเจอมาตลอด แต่แหลงไหรไม่ได้เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทำงานของผม มันมักสมยอมกันด้วย(วัดครึ่งหนึ่งกรรมการครึ่งหนึ่ง) แต่ถ้าผลประโยชน์ไม่ลงตัวเมื่อใด ก้อมีการร้องเรียนเกิดขึ้น แต่ส่วนใหญ่แล้วรอดเกือบทุกรายเพราะมีการช่วยเหลือกันภายใน มผว่าลุงพูนน่าจะช่วยหาชื่อคนคนนี้ได้นะ แล้วเราเอาชื่อท่านนี้มาเผยแพร่ให้พี่น้องในหมู่บ้านเราได้รับรู้ สักเดี๋ยวกะได้เอาเข่งคลุมหัวเอง

สวัสดีครับพี่น้องชาวบ้านสวนฯ ผมชอบเรื่องราวที่ดำเนินอยู่ใน web นี้มากๆครับ เพิ่งรู้จัก web นี้ได้ไม่นาน (นับถึงวันนี้ยังไม่ถึงเดือน) พยายามเข้ามาอ่านเท่าที่เวลาและนาฬิกาชีวิตจะเอื้ออำนวยครับ ผมชอบกินผักเหลียงมากๆ เวลาแม่ยายมาจากปักษ์ใต้ก็จะเอามาฝาก ล่าสุดตลาดนัดในหมู่บ้านก็มีคุณลุงเอามาขาย กำละ 15 บ. อร่อยครับ ใจอยากจะปลูกผักเหลียง (ต้นเป็นๆ) ที่บ้านครับ เป็นบ้านจัดสรรครับ มีทีไม่มาก เดินได้ไม่ถึง 10 ก้าวหมด หุหุ อยากปลูกมากกกกก พอดีได้มาอ่านเรื่องนี้ ก็เข้าใจในภาพของมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินกินข้าวแกงแต่ไม่พอเพียง  จึงทำพฤติกรรมดังว่า

แต่ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยผมอยากบอกให้ลุงสั้นทราบว่า สิ่งที่ลุงทำน่ะ ยิ่งใหญ่กว่าปริญญานิพนธ์ วิทยานิพนธ์ หรือจะไรต่อมิอะไรนิพนธ์ก็แล้วแต่ ของใครต่อใครอีกหลายคน  เพราะสิ่งที่ลุงสั้นได้เพียรพยายามบันทึก มันเกิดและกลั่นออกมาจากหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจในการที่จะเผยแพร่ความรู้ของลุงออกไปครับ ถือเสียว่าเจ้าหน้าที่คนนั้นได้ช่วยลุงเผยแพร่แล้วครับ (แม้จะเขาจะลืมใส่ชื่อลุงลงไปด้วย) ปิดทองหลังพระ แล้วสักวันมันจะล้นมาด้านหน้าพระเอง ข้อความนี้เป็นเรื่องจริงอย่างที่สุดครับ ไม่ได้ซับซ้อนเลย แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆดังคำ

ถือว่าการที่ผู้ใหญ่บ้านไปคุยกะลุงสั้นแล้วได้นำข้อมูลมาเผยแพร่กันเนี่ย ยิ่งใหญ่เช่นกันครับ (รวมทั้งรูปประกอบด้วย) ผมเชื่ออย่างสนิทใจครับว่าผักเหลียงแสนอร่อยที่แม่ยายผมนำมาฝาก น่าจะมีหลายๆใบที่เป็นผลพวงจากความพยายามเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ของลุงสั้นครับ เพราะแม่ยายผมเอามาจากพัทลุง (ใกล้กะตรังนิดเดียว)

ขอบคุณลุงสั้นมากมายครับ ขอบคุณผู้ใหญ่บ้านที่นำมาเผยแพร่ ขอบคุณแม่ยายที่เอาผักเหลียงมาฝาก ขอบคุณชาวบ้านสวนพอเพียงทุกคนที่ช่วยกันทำให้บ้านหลังนี้อบอุ่นและน่ารักเหลือเกินครับ

ปัจฉิมลิขิต อ่านมาหลายหน ไม่เคย post สักที วันนี้ได้มาอ่านเรื่องผักเหลียงที่ผมหลงรัก ... ไม่ไหวแล้ว ต้องแสดงความรู้สึกกันบ้างครับ ฝากเนื้อฝากตัวและหัวใจไว้ที่บ้านหลังนี้ด้วยคนครับ

ส.เสือเบื่อเมืองกรุง

อ่านแล้ว รับรู้ความรู้สึกของลุงสั้นได้อย่างจับใจ สิ่งที่ลุงทำอย่างที่พี่โสว่า มันเป็นงานวิจัยของลุงเอง ใครก็แย่งไปจากลุงไม่ได้ เพราะมันเป็นความภูมิใจที่ลุงทำมากับมือ ผมเห็นคนที่ทุ่มเทเกี่ยวกับเรื่องเกษตร เค้าทำกันแบบปิดทองหลังพระ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าจะเป็นยังงัยหากไม่มีพวกเค้า ลุงสั้นทำต่อไปนะครับ ทำวิจัยของลุงไปเรื่อยๆ ฝากผลงานเอาไว้ให้ลูกหลานในวันข้างหน้า นี่ถ้าลุงใช้อินเตอร์เน็ต ลุงคงจะมันกะการไล่ล่าหาข้อมูลทำเรื่องที่ชอบได้อีกมากนะเนี่ย พี่โส ฝากบอกลุงสั้นว่า "อยากอ่านผลงานของลุง...คร้าบ."

เขาแย่งไปได้แค่ซีนและภาพลักษณ์ไปจากคุณลุงเท่านั้นค่ะ

แต่เขาไม่สามรถแย่งความรู้ความสามารถไปจากคุณลุงไม่ได้หรอกค่ะ

ขอฝากกำลังใจให้ลุงด้วยนะคะ......

ความตั้งใจดีของลุงพวกเราเห็นและพร้อมเผยแ่ช่วยคุณลุงอีกทางค่ะ

           ข้าราชการที่ต้องคอยดูแลประชาชน แต่กลับกลายเป็นใช้อำนาจหน้าที่รังแกประชาชน แต่ยังไงความรู้ที่ลุงมี เค้าไม่สามารถมาเอาไปจากลุงได้หรอกค่ะ อยากอ่านของคุณลุงมากกว่าค่ะ มีข้อสงสัยถามได้ แต่ถ้าสงสัยแล้วถามเค้า เชื่อว่าเค้าคงตอบไม่ได้หรอกค่ะ ตอบได้ก็สู้ลุงที่ได้จากการปฏิบัติไม่ได้อยู่แล้ว สู้ต่อไปค่ะลุง...เห็นด้วยกะความคิดเห็นของยายอี๊ดค่ะ คนเดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่ทำงานกับปากมากกว่ามือ แต่แปลก คนพวกนี้กลับก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว...