ภาระงาน..ภาระชีวิต..ภาวะจำยอม..

การดำเนินชีวิต..ในแต่ละช่วงชีวิตของแต่ละคน..มีความปวดร้าวจากการจำเป็นทีี่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบ..สิ่งที่ไม่ปราถนา..สิ่งที่คับข้องใจ..ภายใต้เงื่อนไขชีวิตที่ต้องดำเนินไป..(.เจ็บตรงนี้ตรงที่หัวใจ)..หนึ่งในสิ่งนั้นคือภาระงานที่ไม่สามารถเลือกได้..ยกเว้นคนที่รู้จักหาความสุขจากความทุกข์..โอ้..งานของเรา..งานแข่งขันฝีมือแรงงาน..

โดยปกติคนทั่วไปชอบที่แต่งตัวดีๆ.เท่ห์ๆ..ดูดีในสายตาคนอื่นๆ..สำหรับผมแล้วถือเป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง..เหตุผล..1.เมืองไทยอากาศร้อนมากๆ..2..ดูดีแต่งานไม่ทำ..ก็ไม่มีประโยชน์ต่อประชาชนเจ้าของภาษีเจ้าของเงินเดือน..3.ประชาชนชาวบ้านที่มาติดต่อไม่ค่อยกล้าเข้ามาคุย.(คิดว่าคนละระดับกัน)..4..เปลืองและเป็นภาระ..5.ถูกฝึกมาให้ดูที่งานไม่ใช่การแต่งตัว...แต่ชีวิตไม่มีทางเลือกมากนัก..ถ้าจะเลือกทำตามใจก็ต้องออกจากงาน..จำยอมครับพี่น้อง..

ชอบหรือไม่..เพื่อชีวิต..เพื่อตัวเอง..เพื่อคนรอบข้าง..เพื่อความฝัน..เพื่อแลกกับสิ่งที่ได้มา..ก็..ต้องทำครับพี่น้อง..ถ้าถามผมชอบงานที่ทำ..รักงานที่ทำหรือไม่..รักองค์กรหรือเปล่า..ผมให้เกินร้อย..แต่สิ่งที่ไม่ชอบคือระบบ..และลักษณะเฉพาะคน..(.เมา..นินทา..เห็นแก่ตัว..ฯลฯ)..คิดในแง่บวกดีกว่าตกงาน..

เมื่อเปรียบเทียบกับเยาวชน..ผู้เข้าแข่ง..ผู้ด้อยโอกาส..คนสวน..คนงาน..รปภ..เรื่องของผมกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเลย..นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า..คนเราคิดเห็นแก่ตัว..มองแต่ตัวเอง.ไม่มองคนอื่นๆ..

กำลังใจที่ทำให้มีแรงต่อสู้กับงาน..

และอยากขอส่งใบลาแบบไม่เหตุผล..แค่อยากลาสักพัก..แค่นั้น..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..ผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..และผู้ใหญ่โสที่เคารพ...ลำใย