น้ำหมัก....น้ำหมัก....และน้ำหมัก

รอด้วย...ยังตกลงไม่ได้ใช่มั้ยคะว่าจะกินตรงไหน...

          น้ำหมัก หรือที่จริง คือ น้ำส้มสายชูหมัก (จากเปลือกมังคุด) ที่เอาไปให้ใช้กันนั้น ป๊าตักเอาแต่น้ำมากรองใส่ขวดเอามาให้ใช้กัน 

          วุ้นเป็นผลพลอยได้ (by product) จากการหมัก วุ้นที่เราคุ้นเคยกันก็คือ วุ้นน้ำมะพร้าว ที่เอามากินกับน้ำแข็งใส เพราะฉนั้น กินได้ทั้งเนื้อและน้ำ 

          ในขวดหรือในถังหมัก ถ้ามีน้ำตาลผสมอยู่ด้วย เชื้อจะเจริญเติบโตต่อไป น้ำหวานๆในถัง ก็จะเปรี้ยวขึ้นเรื่อยๆ จากเปรี้ยวน้อยๆ จนกระทั่งเปรี้ยวจึ๊ด ขณะเดียวกัน วุ้นก็จะหนาขึ้นเื่รื่อยๆ หากไม่ถูกกระทบกระเทือน แต่ถ้าภาชนะที่ใช้หมัก ได้รับความกระทบกระเทือน วุ้นก็จะแยกตัว ก่อชั้นใหม่ขึ้นมา ลองกลับไปดูบันทึกก่อนของป๊า ที่มีรูปกำลังหยิบวุ้นขึ้นมาให้ดู

          การกิน ให้กินน้ำตามเดิม ส่วนวุ้นค่อยตักออกมากินวันหลัง หรือจะรอขวดต่อไป ตอนนี้เชื้อน้ำหมักกำลังขมักเขม้นทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ

http://www.bansuanporpeang.com/blog/%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%94-541

ลูกสาวป๊า(ลุงพูน) มีลีลาการเขียนเห็นภาพและชวนอ่าน มีชีวิตชีวาอีกต่างหาก พลอยได้ต่อยอดการทำน้ำหมักด้วย (เคยเห็นก้อนหนาเป็นนิ้วกว่าเลยค่ะ พี่ชายทำ)อ่านไปยิ้มไป ชวนให้อยากขอแบ่งชิมบ้างอ่ะค่ะ ... แล้วยังได้ทราบบรรยากาศในบ้านว่าอาป๊าไปเอนหลัง คุณแม่กับอาป๊าช่วยกันทำงาน เรียกว่าทำงานกับเป็นทีมในบ้าน อีกหนึ่งครอบครัวที่มีความสุขกับชีวิตบ้านที่พอเพียงและขยันค่ะ ขอบคุณนะคะ ...ชื่อล้อคอินจะเรียกเป็นชื่อ(พิมพ์ไทย)ง่าย ๆ ว่าอะไรดีนะคะ เรียกก้อย หรือว่า กลอยได้ไหมคะ(ตั้งให้เอง ป๊าอ่านจะตกใจว่าเปลี่ยนชื่อให้ลูกสาว อิอิ)

กินได้ด้วยหรอ....ยังไม่ค่อยเข้าใจ

:confused:

แวะมาดูน้ำหมักค่ะ^^