ขอแค่ได้ปลูก ก็รู้สึกว่าได้เศษเสี้ยวของชีวิตคืนมา

นั่งทำงาน แบบนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน 07.30am-05.30pm.(บางเตื้อมันก้าย)

วันนี้มองออกไปนอกหน้าต่างที่ทำงาน ฝนตกหนักจัง

เริ่มคิดถึง บ้านหลังน้อย เสียแล้วสิ ลูกๆ จะเป็นอย่างไรบ้างน้อ น้องมะนาวกระถางต้นน้อย

น้องโหระพา กับพี่มะม่วง เป็นอย่างไรบ้างน้อ

น้ององุ่นเปรี้ยวจี๊ด ยังอยู่มั้ยน้อ

พี่มะม่วง ละมุด ฝรั่ง ชะอม ทนเบียดกันหน่อยนะ แม่มีที่ดินเท่านี้ จิงๆ(อิจฉาข้างบ้าน มะพร้าวดกแท้ แต่ทั้งบ้านมีต้นไม้อยู่ต้นเดียว 5555)

คนอืนเค้า เอาผักกินหัวลงดิน เราขุดไม่ไหว บ้านจัดสรร ก็รู้ๆ อยู่ ดินลูกรังทั้งนั้น อย่ากระนั้นเลย ลงถัง เถอะลูก อยู่ เบียดๆกันไป สปีชี่ร์เดียวกันก็ อยู่ด้วยกันไปก่อน นะ ขมิ้น ข่า กระชาย แม่มีที่อยู่เท่านี้

ตามมาด้วยศัตรูพืชตัวฉกาจ ยาไม่กลัว ด่าก็ไม่สะทกสะท้าน แต่กลัวไม้แส้แหนบ (ไม้เรียว)

ตามมา ติดๆ ด้วย ศัตรูพืชตัวแม่ (แม่มันเอง) ขับเป็นอย่างเดียว ไม่พอนะ ต้องซุ่มซ่ามด้วย

ปิดท้ายด้วย บรรยากาศ บ้าจัดสรรหลังน้อย ที่ยังเหลือพื้นที่ปลูกอีกเพียบ ข้างกำแพง ยังไม่ได้เริ่มแขวนเลย ยาวไป ยาวไป

บ้านเรา แสนสุขใจ แด้แด แด้ แด