เรื่องของเรา..เรา..และเรา..

ผมมีจุดประสงค์หลักที่เขียนบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่อแสดงหลักฐานให้เห็นประโยชน์ของการเปิดห้องสนทนาให้กับสมาชิกบ้านสวนของเรา..เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเอื้อเฟื้อ..เป็นห่วง..และเคารพนับถือกัน..ความสัมพันธ์แบบพี่ๆน้องๆ..ในบ้านสวนของเรา..โดยไม่อะไรแอบแฝงซ่อนเร้น..

ผมมีภาระงานที่ต้องไปปฏิบัติหน้าที่..ที่จังหวัดมุกดาหาร..ในวันเสาร์อาทิตย์ที่ ๑๗ - ๑๘ กันยายน.๕๔ .คือการทดสอบมาตรฐานฝีมือแรงงานแห่งชาติ ระดับ ๑ สาขาพนักงานบริการอาหารและเครื่องดื่มให้กับโรงแรมในจังหวัดมุกดาหาร..(เอาหน้าตา..การแต่งตัว..หน้าที่การงาน.ไปสร้างความน่าเชื่อถือ).ขณะที่การทดสอบดำเนินไปด้วยดี..เอกสารสำคัญบางส่วนไม่ได้นำมาด้วย (ใบให้คะแนน.รายชื่อที่ต้องเซ็นในการเข้าทดสอบ)..

และผู้ที่ช่วยให้ปัญหาลุล่วงไปด้วยดีก็คือพี่อัญชณาสมาชิกบ้านแห่งจังหวัดมุกดาหาร..ทั้งๆที่เป็นวันหยุดพี่ก็ดำเนินการพิมพ์เอกสารให้เป็นที่เรียบร้อย..จนงานผมสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี..ทั้งนี้ผมคุยกันในห้องสนทนาเรื่องที่ผมจะมามุกดาหารก่อนหน้านี้..โดยตั้งใจจะไปรับปุ๊..อีฟ..และพี่ณี..ที่อำนาจเจริญไปหาพี่อัญด้วย..แต่เนื่องจากภาหนะที่ใช้มีพื้นที่ไม่พอ..เลยไม่ได้ไปรับ..

หลังเสร็จงานผมนัดพี่อัญไปทานข้าวที่ร้านแจ๋วฮ้อนร้านอร่อยเมืองมุก..โดยมีข้อแม้ว่าผมต้องเป็นคนจ่าย..พี่อัญก็ไม่ยอมบอกผมไปหาต้องให้พี่จ่าย..ผมเลยบอกว่าคราวนี้ให้ผมจ่ายเพราะไม่ได้เอาอะไรมาฝาก..ขอเป็นเลี้ยงข้าวแทนแล้วกัน..พี่อัญเลยตกลงให้ผมจ่าย..โดยเรื่องที่คุยกันก็เกี่ยวกับสมาชิกบ้านสวน..โดยจะถ่ายรูปอาหารไว้อวดสมาชิก..สั่งย่างกบก.กกลิ้น.ตำลาวมาม่า..แจ๋วฮ้อนอีกชุด..กินกันสองคน..

กินไปคุยไปส่วนมากคุยเรื่อง..เกี่ยวกับบ้านสวนของเรา..อาหารหมดเกลี้ยงตามนโยบายกินข้าวหมดจานของบ้านสวนเรา..พี่อัญยังป็นกังวลเรื่องเจ้าภาพโครงการปลูกต้นไม้ของพ่อ..เราคุยกันว่าน่าจะไปสวนพี่แดงอบล..โดยเบื้องต้นพี่อัญคุยกับน้องอีฟเรื่องนี้แล้วรอสรุปผลอยู่..คุยกันเรื่องสมาชิก พี่แก้ว.คุณรุจ..ปุ๊.น้องนัท.อีฟ.พี่วิศิษฐ์..ความมีน้ำใจของเฮียอ้วน.จะไปหาคุณจารึก.เรื่องพี่อัญไปนครปฐม..อ้ายเวทย์.พี่แดง.ป้าเล็ก..สมาชิกโซนภาคใต้..การนัดพบโซนอิสานเรา..ถามพี่น้องบ้านสวนคนอื่นๆ..หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ..มิตรภาพของเราระยะทางแค่ ๓๓๐ กิโลเมตรไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..

และเราสองคนเกิดในเดือนนี้วันที่ติดกัน๑๔-๑๕ผมเลยแอบทำหวานสองคนเอาช่อดอกไม้ไปให้ผู้ปกครอง..ผมเป็นคนที่มีปัญหาเรื่องจำวันสำคัญๆชีวิตคู่ไม่ค่อยได้..ยกเว้นวันเกิดเพราะอยู่ติดกัน..ส่วนวันอื่นๆจำไม่เคยได้..แต่ความสำคัญของผู้ปกครองไม่เคยลดลงจากหัวใจ..ครบรอบทีก็ไปใส่บาตร.กินข้าวนอกบ้าน..

.."เฮ้อ..เบื่อ.เอียน.หวานกันจัง."..คุณสตางค์คงพูดประมาณนี้ถ้าพูดได้..เพราะหนีไปนอนหน้าห้องน้ำเฉยเลย..แมวยังไม่เป็นใจ..คงต้องพอแล้วกระมัง..

ขอบคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..และผู้ใหญ่โสที่เคารพ..ลำใย..