ก็สงสัยน่ะ ... ถึงถาม

    จากอุปกรณ์บอกกาล ... ทุกประเภท บอกว่า วันนี้ เป็นวันที่ 27 ธันวาคม 2554 .... ซึ่งบ่งชี้ว่า สิ่งที่เราสมมุติเพื่อความเข้าใจตรงกัน ว่า วัน เวลา ... อันเป็นปีปัจจุบัน นับไปในอนาคตอีก 4 วัน กว่า ๆ ... มันก็จะถูกเรียกว่า “ปีเก่า ...”

    ปัจจุบันนี่ 31 ธันวาคม ของทุก ๆ ปี ... ณ วันนั้น ก่อนเวลา (สมมติอีกแล้วครับท่าน) ใกล้ 24:00 น. ... ผู้ (เมียด้วย) คนจำนวนหลาย ๆ ล้าน ที่อุตส่าห์ อดตาหลับ แต่ขับตานอนด้วยรึเปล่าไม่ทราบ และอยู่ในอิริยาบถอันหลากหลาย แต่ส่วนใหญ่ จะ "ทุรนทุราย" อยู่ในอารมณ์เดียวกัน คือ “ลุ้นระทึก” (บางคนนั่งรถไปตั้งไกล เพื่อจะได้มีเพื่อนร่วมลุ้น)

    23:59:50 น. ของวันนั้น  ณ ลาน ... ฯลฯ ... ของ ชนบท จนถึง มหานคร ... อภิมหานคร ... แต่ละแห่ง(แต่ไม่ตรงและพร้อมกันนะครับ ขึ้นอยู่กับ Longitude) เริ่มกระหึมเสียงนับ ที่เขาบอกว่า “นับถอยหลัง” ... แต่ข้าพเจ้าว่า น่าจะนับไปข้างหน้านะ เพราะตัวเลขที่นับแล้ว ถูกทิ้งไว้ข้างหลังให้เป็นอดีต แล้วเอาเลขอีกตัวที่ยังอยู่ในอนาคตมานับ .... จึงน่าจะเรียกว่า “นับเดินหน้า เรียงลำดับไหล่ .... เฮ้ย! ... ไม่ใช่ ... เรียงจากมาก ไปหาน้อย”

    จังหวะการนับ ถูก เว้นระยะเท่า ๆ กัน ตามการกระดิก ของเข็มวินาที ... โฮ้ย ... มั่วอีกแล้วครับท่าน มีเสียงต่อว่ารวมทั้งนึกในใจมาว่า ... “ตาลุงนี่ ... ทั้งแก่ ... ทั้งตกยุค ...”  แล้วให้เหตุผลว่า “เขาใช้นาฬิกา Digital แทนหมุนลานกันตั้งนานแล้ว  โว้ย!” เอ้า ... ใครใช้นาฬิกา Digital ก็นับตามจังหวะที่เลขบอกวินาทีเปลี่ยนก็แล้วกัน

    เสียงนับพร้อมด้วยอารมณ์ร่วม ตามหลักจิตวิทยามวลชน .... ฟัง แล้ว ... แปลเป็นไทยได้ว่า

          “สิบ – เก้า – แปด – เจ็ด – หก – ห้า – สี่ – สาม – สอง – หนึ่ง ....”

    เสียงนับหายไป ที่ “หนึ่ง” เว้นระยะ 1 วินาที  ... สรรพสารพัดเสียงก็ตามมา ทั้ง ไชโยโห่ร้อง ระคนไปกับเสียง จากวัตถุระเบิด ที่มีทั้ง ... เพียงเสียงอย่างเดียว และ มีแสงประกอบเสียง ... เสียง ขว้างแก้ว ... ปาขวด โดยใครไม่ทราบ ... ก็ถูกนับรวมไว้ด้วย

      เสียงเพลงที่เกี่ยวกับ ปีใหม่ ... มีเนื้อหา ... ทำนอง ... เสียงร้อง ที่ดึงอารมณ์ให้เคลิบเคลิ้ม ละมุน อ่อนโยน เป็นสุข ... ฯลฯ ... บรรเลงตามมา ส่วนหนึ่งของผู้ร่วมงาน ปรุงอากัปตามที่ถูกดึงด้วยอารมณ์ ... บันเทิง เริงรื่น ... สนุก ... สุข ... บันเทิง เริงรื่น ... สนุก ... สุข และ บันเทิง เริงรื่น ... สนุก ... สุข .... จนหมดแรง หลับใหล ... ไปกับยามราตรี

    อรุณรุ่งแล้ว ลุกจากที่นอนหลังเดิม ยื่นหน้าออกไปดู .... สิ่งปรากฏในคลองจักษุ ...

      ดวงอาทิตย์ ดวงเก่า ... โผล่ขึ้นมาทางทิศเก่า ... บนท้องฟ้าผืนเดิม ...  เห็นจะเปลี่ยนไปไม่ซ้ำแบบ ก็เพียงรูปร่างการก่อตัวของก้อนเมฆ .... ทั้งที่มันก็เมฆเดิม ๆ ....

    แล้ว ... เมื่อคืนล่ะ! .... ตอนนี้ล่ะ! .... อนาคตล่ะ! .... ของคนอื่น เราอย่าพูดดีกว่า .... ว่าแต่ของเราเหอะ

    อะไรจะต้องโล๊ะทิ้ง ... อะไรจะคงเดิม เก่าเอาไว้ .... และ  ....อะไรจะต้อง ปฏิรูป หรือ สร้างใหม่ ....

    ตั้งคำถามแต่เนิน ... คงไม่เป็นการเสียหายอะไร ใช่ไหมครับ ...

                        ก็สงสัยน่ะ ... ถึงถาม