ผู้กุมความมั่นคงทางด้านอาหาร

เมล็ดผักที่ไหนก็หาซื้อได้ อยากได้พันธุ์อะไร แบบไหนมีหมด แต่เคยรู้ไหมว่า อนาคตความมั่นคงทางอาหารของโลกอาจจะไปอยู่ในมือของคนเพียงไ่ม่กี่คน  พันธุ์พื้นบ้านที่ปลูกสืบเนื่องกันมาเป็นระยะเวลาหลายร้อยปีกำลังจะกลายเป็นอดีต  จากที่ได้อ่านบทความ และติดตามไอดอลด้านเมล็ดพันธุ์ของผมมาตลอด (พี่โจน จันได) จากระยะเวลาที่ผ่านมา 10 กว่าเดือนที่เพี้ยนหนักเรื่องการตามหาพืชท้องถิ่น พันธุ์พื้นบ้าน ก็ได้มาหลาย ๆ อย่างแล้ว ฝนที่จะมาถึงในเวลาไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ผมก็จะได้จัดการพื้นที่ ให้เหมาะสมกับการปลูกผักให้เป็นระบบ ระเบียบยิ่งขึ้นเสียที ฮ่า ๆๆๆ หลังจากที่ มั่ว ๆ เดา ๆ มาเป็นระยะเวลานาน อิอิอิ

เวลาไปพบปะชาวบ้าน ก็จะได้ผักแบบบ้าน ๆ กลับมาด้วยทุกครั้ง ให้ไว้เยอะ ขอใครก็ไม่ยากครับ อิอิอิ (เลาะบ้านเป็นได้แนวผักมาปลูกนำ ) ทั้งหมดเป็นบวบคนละพันธุ์ และเป็นพันธุ์พื้นบ้านทั้งสิ้น..อิอิอิ

 
บวบหอมกลม 2 พันธุ์  เมล็ดน้อยมาก ๆ ไว้ผมปลูกได้พันธุ์สัญญาว่าจะแบ่งปันนะครับ




2 ลูกนี้ก็คนละพันธุ์

 
ผลผลิตจากสวนปีนี้ มีเพียบ ไว้แห้งจริง ๆ จะแจกนะครับ

                     จากที่ได้แนวคิดเรื่องการเก็บเมล็ดพันธุ์ จากไอดอล ก็เลยกลับมามองดูชุมชนของตัวเอง เมื่อก่อนชาวบ้านปลูกผักกินเอง เก็บพันธุ์เองมาตลอด แต่เดี๋ยวนี้มียางพารา มีรายได้เพิ่มขึ้น จากปลูก ก็กลายเป็นซื้อทุกอย่าง เมล็ดพันธุ์พื้นเมืองที่เก็บมานานจากรุ่นสู่รุ่นก็เริ่มหายไป แบบไม่รู้ตัว
                     ในตอนนี้ขณะที่ยังไม่สายเกินไป ผักพื้นเมือบางอย่างที่พอจะหาได้ ผมจึงพยายามตามกำลัง และความสารถในการที่จะรวบรวมเท่าที่จะมีในชุมชน ซึ่งสิ่งเหล่านี้หลาย ๆ คนอาจมองว่าเพี้ยน หรือมองผมไปด้วยสายตาที่แปลก ๆ เพราะหน้าบ้าน ข้างบ้าน (ร้านถ่ายรูป) จะมีเมล็ดผักชนิดต่างห้อย และผึ่งให้แห้งอยู่เต็มไปหมด แต่ก็ช่างเถอะ ผมไม่เคยแคร์ ฮ่า ๆๆๆ เพราะในอนาคตใครที่ถือครองเมล็ดพันธุ์ ไว้ได้ก็จะมีความมั่นคงกว่าคนอื่น แต่สิ่งที่ผมกลัวกับไม่ใช่เรื่องการถือครอง แต่เป็นการตัดต่อพันธุกรรมเพื่อให้พืชที่ปลูกนั้นตอบสนองกับสารเคมีต่างหาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็เป็นจริง ๆ เพราะพืชผักบางชนิดจะตอบ สนองกับ NPK และยาฆ่าแมลงอย่างมาก ถ้าใชสารชีวภาพก็จะไม่ค่อยได้ผลเต็มที่
                   จากที่ได้คุยกับท่านอาจารย์ (พี่นึก) อยู่เสมอ ๆ พี่ก็จะหาข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับการเก็บเมล็ดพันธุ์ การคัดเลือกและแง่คิดดี ๆ ให้ผมอยู่เสมอ ๆ ในเมื่อเรามีของดีอยู่ที่ชุมชน เป็นผักพื้นบ้านของเราเอง ที่ทนต่อสภาพอากาศ ทนต่อโรค แล้วเราจะสรรหาอะไรให้มันวุ่นวาย จากนี้ผมคงเลือกปลูกผักบางอย่าง บางชนิดเพื่อลดความยุ่งยาก (เพราะบางอย่างที่มาจากต่างถิ่นไม่ได้ผล) เพราะเราไม่ได้หวังที่จะขาย แต่หวังที่จะมีอยู่มีกินในแบบของเรา   
                   ลองหันมามองสิ่งที่ดูไม่มีคุณค่า แม้จะเป็นเพียงเมล็ดผักที่ไม่ได้ดูดี ไม่มีในห้างดัง ๆ ไม่ใ้ช่ของนอกที่มีราคาค่างวดอะไร แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความมั่นคงทางด้านอาหารจากการปลูกผักพื้นเมืองของตนเองที่มั่นใจได้เลยว่า จะไม่กลายพันธุ์ สามารถเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ปลูกได้ตลอด และที่ดีไปกว่านั้นคือปลูกง่าย ทนต่อโรคและแมลง และมีผักกินอยู่เสมอไม่ว่าจะภูมิอากาศจะเปลี่ยนไปเช่นไร...นี่แหละครับความมั่นคงทางด้านอาหารของผมที่คิดไว้....ยังไงเสียก็ขอผมปลูกเพื่อเก็บเกี่ยวเมล็ดพันธุ์เสียก่อน สัญญาว่าจะนำมาแจกครับ ฮ่า ๆๆๆ

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน

                                                   ...ทิดสิท...อุดร..