ที่นาแปลงสุดท้ายในชีวิต

ไม่ใช่ โอ้...เย้ แบบพี่เสกโลโซนะ ที่ดินตอนนี้มีเท่าเดิม แต่ผู้คนเพิ่มขึ้น สิ่งที่ควรหวงแหนมากที่สุด คือ ที่ดินที่มีอยู่นี่แหละ เสียดายจังนะ  อีกหน่อยเขาคงคิดได้ว่า การที่วิ่งตามแฟชั่น วิ่งตามเทคโนโลยี มันเหนื่อยแค่ไหน เรื่องเรียน เรียนที่ไหนก็ได้ ครูเขาสอนเหมือนๆกันแระ อยู่ที่คนเรียนต่างหาก ว่า จะตั้งใจเรียนมั้ย บ่นมาเยอะ จบดีกว่านะ อิอิ

ที่ดินเดี่ยวนี้แพงมาก และหาซื้อได้ยากมาก บางคนบอกว่ามีเงินก็หาซื้อไม่ได้ เพราะไม่มีใครขาย ......

หากเป็นที่นา...แถวบ้านแอนไม่ค่อยมีใครทำนา....ปล่อยรกร้าง ว่างเปล่า ตั้งไว้ให้ที่ดินมีราคาเพิ่ม...

เปรียบไปเหมือนไก่ได้พลอย มองไม่เห็นคุณค่า

แถวบ้านปุ๊ก ที่ก็แพง ขนาดที่วัด เซ้งกรรมสิทธิ์กัน

ยัง งานละ แสน-สองแสน โชคดีอยู่ในตลาดแต่โชคร้าย

ไม่ค่อยมีพื้นที่ให้ปลูกต้นไม้

มีความต่างและความเหมือน   แต่ละครอบครัว  ดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน

เกี่ยวกับที่ดินมีประสบการณ์นิดหน่อยคือเป็นทั้งผู้ซื้อและผู้ให้คำปรึกษาด้านการเงิน

คือเจ้าของที่เดิมมีหนี้อยู่หนึ่งก้อน เราก็คำนวนดูที่ของแกทำเลที่ว่านี้ถ้าขายในราคาตลาดก็แนะนำว่าควรขายเพียงครึ่งน่าจะใช้หนี้ได้หมดและมีเงินใช้จ่ายทำห้องน้ำและเจาะน้ำบาดาลพร้อมปั๊มน้ำ

แต่เมื่อขายแล้ว ไม่เป็นไปตามแผน ลูกเอาเงินไปซื้อมอเตอร์ไซค์ สามีบอกเอาไปใช้หนี้(หนี้ก้อนเดียวแต่เบิกไป 2 ครั้ง ฟังแล้วก็งง) สุดท้ายแกต้องมาขายอีกครึ่งหนึ่งของครึ่งที่เหลือ ทำให้ของแกเหลือเพียง 1/4 แทนที่จะเหลือ 1/2 ตามที่เราได้ช่วยคิดช่วยวางแผน โฉนดที่เหลือแกก็ฝากไว้ บอกว่าเราซื้อขายไม่กดราคาแบบนายทุนคนอื่น ฉะนั้นเก็บไว้นี่แหละเดือดร้อนจะมาขายอีก เราฟังก็ได้แต่ปลง ทำไมแกไม่พยายามรักษาทรัพย์ของแกไว้ หรือบางทีลูกหลานก็หนีเข้ากรุงเทพกันหมด แกเลยดูว่าไม่จำเป็นต้องรักษาไว้ให้

แต่ปัญหาของกรณีนี้คือกินเหล้าครับ ทั้งผัวทั้งเมีย ถ้าตัดค่าใช้จ่ายตรงนี้ได้น่าจะอยู่ได้สบายๆ ไม่เดือดร้อน

ผมเองเพิ่งมีประสบการณ์ด้านซื้อมาหมาดๆ ที่ดินของผมที่ซื้อที่ราชบุรี ซื้อจากผู้เฒ่าที่ลูกเพียรพยามจะขายรู้แต่ว่าขายเพื่อใช้หนี้(ไม่ใช่กะผมนะ) และตัวแกเองกะลูกๆก็ย้ายมาอยู่กำแพงแสนกันหมด ปล่อยที่ให้คนอื่นเช่านานแล้ว ดูแล้วปลง..เหมือนลูกๆรุมทึ้งเลยเวลาได้เงิน

บ้าน รถ จะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ที่ดินเวลาเราอยากได้เรามีเงินมันซื้อไม่ได้นะค่ะ คนเพิ่มแต่ที่ดินมีเท่าเดิมค่ะ