ความคืบหน้าทำสวนยางให้เป็นป่ายาง

เขียว ๆชอบ...แต่กลัวงูเขียว...มาตะเอ๋...ตอนกำลังเดินเพลิน ๆ :sweating:

ของผมไม่ต้องทำไหร มันรกอยู่แล้ว ใสปุ๋ย 2 รอบไม่ได้ตัดหญ้าสักที  

  แบบนี้แหละดี เขียวทั้งสวน..บายตา...ความรกสวนพี่คงแพ้ แต่ความมืดสวนพี่กินขาด 55 ปล่อยไว้ทั้ง ยอม  เนียง จิก ไผ่ ฯ ต้นโตใช้ได้แล้ว

 เป็นสิบปีแล้วปุ๋ยไม่เคยใส่(อยู่ล่างควนน้ำพาปุ๋ยเพื่อนบนควนมาให้ อิอิ) สวนข้างๆล้อว่า..ผีเข้าไปหยบ(แอบ)ได้ทั้งเปลว(ป่าช้า) :uhuhuh:

เมื่อคนที่ปลูกต้นไม้ชอบสร้างสีเขียวให้กับพื้นที่ของโลก..ถูกเรียกว่า..คนบ้า และเมื่อคนที่ทำลายและไม่เคยคิดสร้างสีเขียวเพิ่มให้กับโลก..เรียกว่าคนปกติ(คนไม่บ้า) ..นั้นเป็นเพราะคนที่มองอย่างนั้นไม่ทราบถึงความสัมพันธ์หรือห่วงโซ่ตามธรรมชาติหรือการเกื้อกูลกันและกัน ซึ่งเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้ผิดแต่อย่างใดที่มองและคิดอย่างนั้น

ผมคิดว่าไม่ว่าจะสวนประเภทสามารถสร้างให้เป็นป่า ได้ทั้งนั้น ไม่ได้หมายความว่าต้องให้สวนเป็นป่าทั้งหมดอันนั้นสุดโต่งเกินไป แต่ถ้าพอมีพื้นที่ลองปล่อยให้เป็นป่า ซักเสี้ยวหนึ่งของพื้นที่อันนี้น่าจะเข้าท่าครับ เพราะอย่างน้อยนอกจากผลผลิตหลักที่ได้ ไม่ว่ายางพารา ไม้ผล พืชอื่นๆ ท่านอาจจะได้รับผลพลอยได้อันเกิดจากความสัมพันธ์ที่เกื้อกูลกันเพิ่มเติม แต่ที่แน่ๆความชุ่มชื่นและ Oxygen มีเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

..เป็นคนบ้าแล้วสร้างโลก..ผมก็ขอเป็นหนึ่งร่วมในแนวทางสร้างโลก meh:

ว่าแต่ว่าพี่โสทร ตัดยางสวยใช้ได้นะครับ ฝีมือๆ

ถ้าเป็นที่สวนมีหวังมีคนเอาวัวมาปล่อย ขนาดรกนิดหน่อย มีคนเอาแพะมาเลี้ยงเลย

ไม่เคยทำสวนยาง ก็เลยไม่รู้ข้อแตกต่าง...ถ้า ผญบ.มีความคิดตามนั้น ก็คงต้องมีการจดบันทึก ว่าแต่ละคาบเดือน หรือสองเดือน สวนที่ปล่อยให้รกตามความคิด ผญบ.นั้น มีอะไรที่แตกต่าง มีอะไรที่เริ่มงอก มีสัตว์อะไรเริ่มมาอาศัย แบบนี้น่ะค่ะ ถึงจะเป็นการทดลองที่มีข้อมูลจริงๆ อ้างอิงจากประสบการณ์ จะไปใช้ความรู้สึกของตัวเองว่ามันต้องอย่างโน้นอย่างนี้ มันอ้างอิงไม่ได้ คนไทยส่วนมากมักขาดการจดบันทึก ง่ายๆ คือขาดข้อมูลเพื่อทำสถิติอ้างอิง และสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลง ใช้จำเอามันก็ดี แต่ไม่นานเราก็ลืม แล้วกว่าสวนจะเป็นป่ายางนี่ไม่ใช่วันสองวัน อาจต้องหลายปี กว่าจะเป็นป่าอย่างที่ ผญบ.คิดไว้...แชร์ความคิดกันน่ะค่ะ...บอกแล้วไม่เคยทำสวนยาง...

ของผมก็ปลูกครับปลูกมาห้าปีล่ะ ไม่รู้ว่าจะไหวหรือปล่าว

สมัยก่อนพี่ขุดต้นพ้อมาปลูก ก็มีคนว่า  เดี๋ยวนี้มาขอไปทำต้ม นกมากินลูกเพียบ

ป่ายางแต่ก่อนรกหวานี้โขน้องโสเหอ เอาอีก เอาอีก  

          เห็นด้วยกับการปล่อยให้สวนรก เพราะสวนผมก็รกแบบนี้เหมือนกัน (จนคนตัดยางบอกว่า จะขอฉีดหญ้า แต่ผมบอกว่า เดี๋ยวจะตัดหญ้าที่โสดยางให้)

          และเห็นด้วยกับความเห็นของ Slowlife  ที่ให้เก็บข้อมูลหรือบันทึกถึงความแตกต่างของการปล่อยให้สวนรก กับทำสวนให้เตียน

          จากการที่ paradigm ของผมได้ shift ไป จากแนวความคิดเกษตรเคมี (ตามที่เคยได้ร่ำเรียนมาและนำมาประกอบอาชีพ จนกระทั่งลาออกมาทำสวน) มาเป็นเกษตรแนวชีวภาพ

          ทำให้ผมพบว่า คนสองกลุ่มนี้ (คือ กลุ่มเกษตรเคมี และเกษตรชีวภาพ) ไม่สามารถคุยกันให้เข้าใจได้

          คนที่ทำเกษตรชีวภาพ ก็มักจะใช้ความรู้สึก ในการอธิบาย ซึ่งทำให้คนที่ทำเกษตรเคมี ไม่สามารถเข้าใจได้

          วิชาการทางเกษตรเคมี มีการศึกษากันมานานโดยเฉพาะประเทศทางตะวันตก ในการศึกษาค้นคว้า มีระเบียบวิธีการทดลอง การจดบันทึก การเปรียบเทียบความแตกต่าง ฯลฯ

          แต่การเกษตรแบบชีวภาพ ที่เราทำๆกันบ้านเรานั้น (ในบ้านเมืองอื่นผมยังไม่อ้างถึง เพราะภูมิความรู้ของผมยังไปไม่ถึง) มักจะไม่มีใคร จดบันทึกผล หรือเปรียบเทียบระหว่างสองแบบ แต่จะอ้างโดยใช้ความรู้สึกเสียมากกว่า

          ถึงแม้ว่าผมจะรู้ถึงจุดอ่อนอันนี้ของเกษตรชีวภาพ ในด้านนี้ ผมก็คงไม่สามารถเก็บรวบรวมข้อมูล หรือบันทึกข้อมูล การเปรียบเทียบของทั้งสองแบบได้ เพราะว่า ผมไม่อยู่ในสถานะที่จะทำได้แล้ว (หลังจากลาออกจากงานมา)

          มีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่ผมพอจะนำมาอ้างอิงได้ก็คือ การใช้ปุ๋ยชีวภาพในสวนยางพารา และการไม่ใช้สารเคมีอื่นๆ เช่น สารกำจัดวัชพืช โรคพืช การปล่อยให้สวนรกๆ (แบบเดียวกับสวนของโสทร) ตลอด 7 ปีที่ผ่านมา

          ผมพบว่า ปริมาณน้ำยาง และเปอร์เซ็นต์ ยางแห้ง (DRC) ไม่แตกต่างกัน ระหว่าง การทำแบบเกษตรเคมี(ก่อนหน้านี้) และเกษตรชึวภาพในปัจจุบัน ข้อมูลที่เอามาพูดนี้ ผมได้เก็บข้อมูลจาก slip น้ำยางในแต่ละสัปดาห์ ของทุกปี

ขอสนับสนุนครับ กับการทำป่ายาง ที่บ้านก็ทำเหมือนกันครับ ก็ปลูกพวกกล้วยใว้ให้พวกนกมีใว้กินและก็นำไม้ยืนต้นมาปลูกครับ เตรียมสปริงเกอร์ใว้รดน้ำช่วงฤดูแล้ง

เพราะอากาศไม่เหมือนทางภาคใต้ครับ ฝนไม่ค่อยชุก พอแล้งขึ้นมากลัวอย่างเดียวคือไฟครับ ยิ่งใบกล้วยแห้งๆเชื้อเพลิงอย่างดีเลยครับ