ชีวิตที่เลือกไม่ได้ หรือชีวิตที่ไม่ได้เลือก

หมวดหมู่ของบล็อก: 
"เราต้องเรียนให้สูงๆ จบแล้วจะได้มีงานทำมีเงินเดือนเยอะๆแล้วเราจะมีความสุข"
ผม ไม่รู้ว่าความเชื่อดังกล่าวถูกฝังเข้าไปในหัวของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ชีวิตก็ง่ายดี สังคมบอกสูตรสำเร็จให้ผมก็ทำตามเพื่อให้ได้มาเพื่อความต้องการต่างๆของผม

ขั้นตอนที่ไม่ซับซ้อนอะไรนี่ครับ มันง่ายเสียจนเรามองเห็นสิ่งที่เราเรียกว่าความสุขมันอยู่ใกล้แค่เอื้อมเพียงถ้าเราทำตามกฎเกณฑ์
ทำงาน ได้เงิน นำเงินมาซื้อความต้องการของเราแล้วเราก็จะมีความสุข
เห็นไหมครับมันง่ายมาก
ทุกคนทำตาม ทุกคนมีความสุข เป็นยาสามัญประจำสังคมที่เราพร้อมจะนำมาใช้

สมมุติว่าผมทำงานประจำจันทร์ถึงศุกร์/เช้าถึงเย็น และเริ่มงานตอนอายุยี่สิบแล้วไปปลดระวางเอาตอนอายุหกสิบปี
คุณว่าผมจะมีเวลาฉลองเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานได้กี่วัน
เฉลยครับ 1920 ครั้ง
ถ้าผมแทนค่าเย็นวันศุกร์เป็นวันผ่อนคลายน่ายินดีและมีความสุข ผมจะมีวันแห่งความสุขในชีวิตได้ประมาณนั้นแหละครับ

แต่ก็มีบางคนแย้งว่า"วันทำงาน คุณก็มีความสุขได้ ถ้าคุณสนุกกับงาน"
เออนะมันเป็นความจริง ผมสามารถสนุกไปกับการทำงานได้ 
ผมไม่ขอเถึยง และผมก็ปล่อยให้เขาคนนั้นทำงานของเขาอย่างมีความสุขไปทุกๆวันของการทำงานต่อไป

ชีวิตคนเราเกิดมาบนโลกนี้ไม่นานก็ต้องตาย 
ทำไมเราไม่ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า (ผมจะมีวันที่มีความสุขได้มากกว่า1920วันได้ไหม)
ผมเริ่มตั้งคำถามกับสูตรสำเร็จของสังคม
"คุณควรทำงานเยอะๆจะได้หาเงินให้ได้มากๆ(เพื่อเศรษฐกิจของสังคมจะได้มีตัวเลขสองหลัก?)แล้วคุณจะมีความสุขเป็นที่สุด"

"วะ!ทำไมชีวิตถ้ามันจะอยู่ได้อย่างมีความสุขทำไมมันต้องวุ่นวายนัก" นั่นเป็นสบทสามหาวท้าทายสังคมของผมเมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว
วันนี้ หลังจากลองผิดลองถูกค้นหาความหมายของชึวิตด้วยการลาออกจากการงานในกรุงมา อยู่ชนบททำสวนปลูกผักปลูกต้นไม้ในที่ดินกว่าเจ็ดสิบไร่แถวๆเชียงใหม่ ด้วยหวังว่าชีวิตของผมจะมีความสุขในแบบสโลวไลฟ์ที่ผมเลือกเอง
 
ได้ผลครับ ดัชนีมวลรวมความสุขตลอดทั้งปีของผมพุ่งปรี้ด
แต่กราฟมันขึ้นไม่ตลอดครับ ขึ้นบ้างลงบ้าง และครั้งหลังๆไม่เคยขึ้นสูงเท่าปีแรกๆที่มาอยู่ในสวนเลย
สำหรับผมมันตลกตรงที่ว่า ในปีแรกๆนั้นผมทำงานมากและหนักกว่าตอนเป็นมนุษย์เงินเดือนหลายเท่า
แต่มีความสุขมากมายในทุกๆวัน(โดยไม่ต้องรอเย็นวันศุกร์)

ช่วงหลังผมไม่ได้ทำงานในสวนหนักเหมือนวัวอย่างนั้นแล้วครับ 
รายได้ในสวนไม่พอเป็นค่าใช้จ่ายเมื่อต้องมีภาระครอบครัวที่มากขึ้น ทำให้ผมต้องหารายได้ทางอื่นเพิ่มเติม
เป็นงานสบายๆที่มือไม่ต้องจับจอบหลังไม่ต้องโดนแดด 
แต่ไหงความสุขของผมกลับลดน้อยลงอย่างน่าใจหาย

พืชผักผลไม้ปลูกง่ายครับ ปลูกแล้วเอาใจใส่มันก็โต แต่เวลาจะเปลี่ยนให้มาเป็นสิ่งที่ยังชีวิตเราให้รอดนี่มันยาก
ก็ผมไม่สามารถเอาฟักแฟงไปแลกที่นั่งในโรงเรียนของลูก หรือเก็บชะอมไปแลกยาที่โรงหมอได้ซะเมื่อไหร่

โง่มาก่อนฉลาด แม้ว่าตอนนี้ถึงผมจะไม่ฉลาดมากกว่าเดิมเท่าไรนัก
แต่ก็รู้ซึ้งแล้วครับว่า "การเป็นขบทต่อสังคมในเรื่องการงานทำเงินนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย"
ว่า ไปผมคงมีโชคอยู่บ้างก็ตรงที่ผมมีความสามารถเรื่องของการประกอบอาหารซึ่งเป็น อาชีพอิสระ จึงพอทำให้ผมมีความสุขกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในปัจจุบันอย่างไม่อัตคัดเท่าไร แต่กระนั้นก็ต้องกินอยู่อย่างระวังทีเดียว

มีคนถามว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะมาอยู่แบบที่เป็นอยู่นี่ไหม
"ครับ ผมจะเลือกทางชีวิตของผมแบบเดิม เพียงแต่คราวนี้ผมจะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้น"

มีคนมากมายครับที่อยากมีชีวิตที่เนิบช้าและผ่อนคลายกว่าสิ่งที่กระแสสังคมกำลังพาไป  
บาง คนมีความฝันอยากออกจากงานที่ทำ มีบ้านชายทุ่ง ปลูกผักกินเอง ใช้ชีวิตอยู่ใกล้กับธรรมชาติ ที่ซึ่งพวกเขาเชื่อว่าจะพบความสุขที่ตนเองตามหา
บางคนทำแล้ว บางคนรีรอเพราะมองเห็นปัญหาและเงื่อนไขที่ทำไม่ได้มากมายเลยยอมจำนนอยู่กับสภาพเดิมเพราะไม่อยากเอาอนาคตไปเสี่ยง

"ชีวิตน่าจะเป็นเรื่องที่ง่ายๆ ทำไมเราต้องทำให้มันซับซ้อนด้วย"
โจน จันใด บุคคลผู้ซึ่งเปลี่ยนมาเลือกใช้ชีวิตที่เรียบง่ายพูดให้ได้คิด
(ติดตามบทสัมภาษณ์โจน จันใดได้ที่ http://www.lonelytrees.net/?p=1066 )

บางทีคำพูดนี้อาจจะกระตุกต่อมสงสัยของใครบางคน
" ถ้าชีวิตของเราวุ่นวายนัก ยังมีทางเลือกอื่นๆนอกจากทางที่เรากำลังใช้ชีวิตอยู่นี้หรือไม่"
แล้วคุณที่บังเอิญผ่านเข้ามาอ่านจนถึงบรรทัดนี้ล่ะครับ 
คุณคิดว่ายังไง

ความเห็น

ได้อ่านแล้วชอบครับ  :embarrassed: แล้วแต่วิถีหาความสุขในชีวิตของแต่ละบุคคลครับ 

เจ็ดสิบไร่ ป้าดดด 

กำลังเริ่มก้าวแรกค่ะ :sweating:กับที่เท่าแมวดิ้นตายไปก่อน

""

 

กินใจ ครับ ขอดูรูปในสวน เพิ่ม ครับ 70 ไร่มันไม่ธรรมดา  แคถือ มีด พร้า เดินรอบ ก็ลิ้นห้อยแล้วนะท่าน 

กินอยู่แบบพอเพียง

ชีวิตมีเงื่อนไขเสมอขึ้นอยู่ที่ตัวเรากำหนด

ผมเลือกที่จะอยู่สวนครับ และออกจากระบบมาแล้ว 5 ปี  ถ้าย้อนกลับไปทำเงินเดือนแบบเดิมได้ไหม ผมไปไม่ได้แล้ว แบบนี้มีความสุขกว่า แต่เหนื่อยกว่า  งานเกษตรที่ทำตอนนี้ไม่พอค่าใช้จ่าย แต่อยู่ได้กับเงินเก็บจากเงินเดือนเก่าๆ  อีกไม่นานผลผลิตออกมาก็คงพอจ่าย 


     เป็นกำลังใจ กับสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่

อยากเลือกเดินออกจากระบบบ้าง แต่ยังไม่พร้อมพอ...เลยขอเลือกทั้ง 2 ทาง...โดยเลือกทำตามความสุขขของตัวเอง...ก็ยังพอไหวค่ะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

สวัสดีครับพี่ :bye:อยู่ที่ความสุขที่ทำของแต่ละบุคคลดีกว่าครับ เพราะแต่ละบุคคลก็มีความชอบแตกต่างกันครับ ขอแค่ไม่ทำให้ใครเดือนร้อน ไม่เบียดเบียน ความสุขก็เข้ามาเอง


 

ทุกวันนี้ก็มีความสุขค่ะ  เพราะว่า  ถ้าไม่มีความสุข  ฉันก็อยู่ไม่ได้   ไม่รู้ว่าจะแตกต่างจากคนอื่นมากมายขนาดไหน  รู้แต่ว่า  ช่วยเหลือคนอื่นได้ตามกำลัง   ทำตามคนอื่นบ้างถ้าชอบสิ่งนั้น  แต่ทุกอย่างตัดสินใจด้วยตัวเอง 

ข้อคิดเต็มๆครับ :good-job:

  ชีวิตเรามันก็เท่านี้แหละ

เอ...อ่านดูแล้วเอาไงดีน้ากำลังคิดจะลาออกไปทำสวนเหมือนกันนะเนี่ย

หน้า