ชีวิตที่เลือกไม่ได้ หรือชีวิตที่ไม่ได้เลือก

เมื่อคืนฝนตกครับ ตอนเช้าพอตื่นขึ้นมาเดินออกไปหน้าสวนก็พบกับหมอกสวยๆเลยเก็บภาพมาฝากแทนคำ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น

ชีวิตที่เลือกไม่ได้ หรือไม่ได้เลือก เป็นคำถามที่ผมถามตัวเองในอดีต

และผมก็ได้เลือกสิ่งที่ผมคิดว่าใช่สิ่งที่เป็นตัวผม

ในบทความผมได้บอกว่า เมื่อผ่านไประยะเวลาหนึ่ง ผมก็ต้องปรับตัวให้ชีวิตดำเนินต่อไปได้

ด้วยการทำอาหารและขนมขาย ซึ่งก็ทำให้ผมอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้โดยไม่ได้ยอมแพ้

ถ้าไม่อย่างนั้นผมคงต้องกลับเข้าไปทำงานเดิมที่ผมเคยทำในเมือง และผมไม่มีความสุขที่นั่น

สิ่งที่ผมต้องการจะบอกก็คือ คนเราน่าจะมีทางเลือกมากกว่าหนึ่งทางเสมอ

ทางที่เลือกอาจไม่ใช่ทางที่เหมาะสำหรับทุกคน แต่แสวงหาทางเดินที่เหมาะกับเรา

ให้เรายืดหยุ่นยอมรับกับสถานการณ์ ปรับตัวยอมรับกับมัน

ความสุขที่มีแม้จะไม่มากเท่ากับความฝันที่เราตั้งไว้ก็ไม่เป็นไร

ชีวิตคือการเรียนรู้ ผมยอมรับกับสิ่งที่ผมตัดสินใจ

ระมัดระวังจะไม่ให้ผิดพลาดซ้ำอีก

ไม่ได้ยุยงให้คนมาเดินถนนเส้นเีดียวกันหมด

ตรงข้ามบอกเป็นนัยว่า มันไม่ง่ายให้คิดให้ดี

จะเป็นอย่างไรถ้าโลกนี้มีแต่คนทำการเกษตร

เจ็บไข้ได้ป่วยจะไปหาใคร เครื่องมือที่มันเสียจะเอาไปให้ใครซ่อม

ผมให้เกียรติในทุกคน เคารพในทุกอาชีพ เคารพในความแตกต่างของความเชื่อและความเห็น

ผมขออภัยที่เขียนบทความไม่รัดกุม

มีหลายคอมเมนต์ที่เห็นแย้ง แต่ผมกลับเห็นด้วยกับท่าน

เห็นด้วยตั้งแต่แรกแล้วครับเพียงแต่เขียนไม่เป็น หรือเขียนไม่ครบถ้วนกับสิ่งที่คิด

คราวหน้าจะพยายามให้ดีขึ้น

ขอบคุณครับที่มาเติมช่องว่างให้

เพิ่มเติมรายละเอียดนะครับ เป็นรูปถ่ายที่สวนและงานสวนที่ผมทำในวันนี้

เป็นภาพด้านหน้าสวนของผมครับ ภาพนี้ถ่ายในช่วงเดือนธันวาคม

ไม้ที่ปลูกเพื่อใช้งานและขายเป็นไม้ท่อนเพื่อแปรรูปครับ ด้านมุมขวามีต้นมะไฟที่ติดผล เดือนหน้าก็เก็บขายได้แล้วครับ

สภาพบริเวณสวนไม้ผลครับ ผมปลูกแบบเกษตรผสมผสาน ต้นไม้จึงไม่เป็นแถวเป็นแนวอย่างที่เห็น

งานสำหรับวันนี้ครับ เป็นการชำกล้าสตอเบอรรี่เพื่อปลูกในหน้าหนาว

นั่งชำกันสองคนกับแฟนสองสามชั่วโมงได้เกือบร้อยถุง

กล้วยที่เห็นในถังก็เป็นกล้วยสุกที่อยู่ในสวน จะเอาไปทำกล้วยตากขายครับ

กล้วยที่ตากเอาได้สามแดดครับ จวนได้ที่แล้ว แฟนผมจะเลือกเอาที่สวยๆไปขาย

สิบลูกสิบแปดบาท ขายดีครับมีเท่าไรก็หมด

สตอเบอรี่ที่ได้ ผมไม่ขายเป็นผลสดครับ ปลูกไม่เยอะเท่าไร จึงเอามาทำเป็นแยมหรือไม่ก็เก็บผลสดมาแต่งหน้าเค้ก เค้กที่เห็นเป็นเค้กแยมส้มนะครับเอาภาพมาให้ดูแทนเพราะว่าเค้กสตอเบอรี่ไม่ได้ถ่ายเก็บไว้

กล้วยก็เอามาทำกล้วยทอดได้ เนื่องจากว่ามีคนทำขายเยอะ เลยหาจุดขายเป็นกล้วยชุบช็อคโกแล็ต

วันนี้ผมทำขนมกระหรี่พัพครับ การทำขนมเป็นการต่อยอดผลผลิตที่มีในสวน ทำไปทำมารายได้ส่วนนี้มีมากกว่ารายได้ของสวนเสียอีก

การทำงานแต่ละวันผมดูคราวๆว่า วันหนึ่งควรทำงานให้ได้อย่างน้อยให้มากกว่ารายจ่ายในแต่ละวัน เช่นวันนี้ต้นกล้าถ้าให้ผลผลิตแล้วถุงละ5บาท กล้วยตากอีกสี่ห้ากล่อง รวมกับเงินที่ได้จากการขายขนม ถ้าทำสวนน้อยหน่อยก็ชดเชยที่ต้องขยันทำขนมขายให้มากขึ้น ทำอย่างนี้มาหลายปีแล้วก็พอมีเงินออมในแบงค์ ใช้จ่่ายก็พอประมาณ ประหยัดจนเคยไม่คิดว่าตัวเองขาดอะไร ไม้สัก,แดง,ประดู่  ทำลืมๆ อีกแปดเก้าปี ก็ได้เส้นรอบวงที่เจ็ดสิบเซนต์ ราคาปัจจุบันอยู่ที่ต้นละพันห้า ถ้าโชคไม่ดีเหลือต้นไม้สวยๆแค่หนึ่งในสาม ก็เป็นสวนเงินล้านได้เหมือนกัน 

ผมปลูกสักเอาไว้หมื่นกว่าต้น ในเนื้อที่สามสี่สิบไร่ ที่เหลือเป็นสวนเกษตรธรรมชาติที่ดูต้นแบบมาจากผู้ใหญ่วิบูลย์ เข็มเฉลิม(ขอขอบคุณท่านที่ได้เมตตาให้เข้าไปกินนนอนและดูงานในสวนท่านโดยไม่ ได้เรียกร้องสิ่งใดตอบแทน) 

สรุปแล้วทุกวันนี้ผมมีความสุขกับงานที่ทำ ทั้งงานสวนที่ชอบและขายขนมเพราะใจรัก

สำหรับคุณโจน จันใด ที่ผมยกเอามาเป็นตัวอย่างการเปลี่ยนชีวิตกลับสู่ธรรมชาติ เพราะคิดว่าท่านนี้เป็นคนคิดดีทำดี อย่างน้อยก็ทำงานเพื่อสังคมก็เป็นที่ประจักษ์ และที่ยกตัวอย่างผมมาไม่ได้คิดว่าจะต้องมีใครทำตามแบบนั้น ชอบในแนวคิดไม่ได้หมายความว่าต้องเดินตามอย่างเขาในทุกเรื่อง ผมเชื่อว่าคนทุกคนรู้อยู่แล้วว่าจะเลือกรับอย่างไรให้เหมาะกับตนเองจึงไม่ได้ใส่รายละเอียดแบบว่าื ตำ้่กว่าสิบแปดควรใช้วิจารณญาน :desperate:

ความรู้ผมไม่มากครับ แต่อยากจะแชร์ประสบการณ์กับเพื่อนๆทั้งส่วนที่คิดว่าทำได้เรื่องและทำไม่ได้ดี คิดว่ามีอีกหลายเรื่องครับที่อยากบอกเล่าให้ฟัง

ถ้าคิดว่าเป็นประโยชน์ได้บ้างก็จะทำต่อครับ :embarrassed: