เที่ยวหมู่บ้านซาไก ตอนที่ 2- เผชิญความเปลี่ยนแปลง(จบ)

ไปครั้งนี้ได้เจอกะญาติบ้างมั๊ย .. ตอนเค้าโผล่หน้าออกมา..ยังคิดอยู่เลยว่า..ฉากต่อไปต้องวิ่งไปกอดต็อกแล้วบอกว่า...โอ..กลับบ้านก็ดีแล้ว..ซาไกทุกคนให้อภัยเจ้าหมดแล้ว..

เอาละ..มาเรื่องสาระบ้าง..เห็นวิถีชีวิตของซาไกปัจจุบัน มีสองความรู้สึก ความรู้สึกแรกคือผิดหวังที่อยากเห็นวิถีเดิมๆคงความเป็นชีวิตที่กลมกลืนกับธรรมชาติโดยไม่มีนวตกรรมปัจจุบันมาแต่งเติม ความรู้สึกที่สองดีใจ ที่ชนกลุ่มน้อยได้มีโอกาสพัฒนาตามโลกที่เปลี่ยนไป มีโอกาสที่ทัดเทียมและไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบจากความล้าหลัง

หมู่บ้านนี้อยู่ไกลจากบ้านน้องต๊อกไหม..

ตอนแรกลุ้นในใจว่าจะเจอแบบที่น้องโสเอามาโพส...

แต่พอมาคิดอีกที เพื่อความอยู่รอด และหลายๆ อย่าง

ก็น่าจะดีที่ได้เห็นพวกเขามีวิถีชีวิตที่ดีขึ้น..

ขอบคุณค่ะ ที่พาเที่ยวในครั้งนี้ 

หลังจากหัวทิ่มกันไปในภาคแรก ก็มีภาค 2 ต่อ คิดว่าจะเอาชีวิตไปทิ้งไว้ในป่าซะแล้ว รอดกลับมาอย่างปลอดภัยใช่มั้ย

มีดอกไม้มาฝากให้ชาวบ้านสวนได้ปวดหมองกันด้วย ดอกอะไร เหมือนดอกเบร้

มัวแต่นั่งหลับไม่มีใครรอเลย เฮ้อ...ในที่สุด  ในที่สุด เราก็ได้เจอเพื่อนๆซาไกแล้ว แม้ว่าจะผ่านก้อนหินก้อนนั้น ผ่านขอนไม้ ผ่านป่ายางใครก็ไม่รู้ แต่ในที่สุดเราก็ตามมาถึง คนสุดท้าย อิอิ  บ้านซาไกน่าอยู่จังเลย ผู้หญิงที่ใส่เสื้อเหลืองน่ะ เพื่อนจันทร์เจ้าเองแระ อิอิ

หมาที่เผ่าซาไก ทำไมหน้าเหมือนหมาที่บ้านจันทร์เจ้าเลย อิอิ