วิถีสู่ชีวิตพอเพียง

                 ปรับวิธีคิด  (ตอนที่ 2)

ความกล้าหาญ

   อยู่อย่างพอเพียงในยุคสมัยที่ใครๆเขาแข่งกันรวยนี่พูดง่าย แต่ทำยากใครๆเขาก็มีบ้านหลังใหญ่ๆรถยนต์คันโตๆ เราจะยังมีแค่มอเตอร์ไซค์ได้หรือ

   เพื่อนๆมีมือถือรุ่นใหม่ๆกันหมดแล้ว เราจะตกยุคอยู่คนเดียวได้ไง

   ใครๆเขาก็มีนาฬิกา รองเท้า กระเป๋าถือ เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งนั้น เราจะอยู่แบบพอเพียง เรียบง่าย ได้อย่างไร

  สายตาคนอื่นมองว่าเราจน ไม่มีปัญญาหาของดีๆมาใช้ หรือไม่ก็ไม่รู้จักใช้เงิน เป็นคนไร้สีสัน ไร้รสนิยม เราจะอยู่แบบค้านสายตาเพื่อนๆและชาวบ้านได้หรือ

 อยู่อย่างพอเพียงในยุคบริโภคนิยมไม่ง่ายเลย เขาเป่าหู ล้างสมองตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้านอน ทางทีวี  วิทยุ สื่อต่างๆ ทางเพื่อนๆ เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน สังคม เราซึมซับเอาอะไรที่เขาบอกไว้หมด เขาบอกให้กินอะไร เราก็อยากกิน เขาบอกให้ซื้อ เราก็อยากซื้อ เขาโฆษณาอะไร เราก็อยากได้ อยากมี อยากเป็นไปหมด

 เมื่อเราอยากได้ อยากมี อยากเป็น แต่ไม่มีเงิน รายได้ต่ำ รสนิยมสูง ดิ้นรนจะเอาให้ได้

 รูดปื้ด รูดปื้ด ตัวแดง ขึ้นเต็ม วิ่งไปกู้หนี้ยืมสิน แล้วก็เป็นหนี้เป็นสินเพราะความอยาก

 อยากได้อะไรที่คนอื่นเขาอยากได้ อยากมีอะไรที่คนอื่นเขาอยากมี อยากเป็นอะไรที่คนอื่นเขาอยากเป็น

  กินเกินได้ ใช้เกินมี เป็นหนี้เป็นสิน

  ไม่กล้าคิด ไม่กล้าตัดสินใจ ไม่กล้าเลือกที่จะเป็นตัวของตัวเอง ต้องวิ่งต้องไหลไปตามกระแสสังคม กระแสบริโภคนิยม ที่กระตุ้นความอยากให้บริโภคมากๆตลอดเวลา

  ถ้าเชื่อว่า เป้าหมายของชีวิต คือ เงิน

  ถ้าเชื่อว่า เงินสามารถบันดาลความสุขได้

  เราก็จะวิ่งตามหาเงิน หาเงินให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

  ถ้ารู้ตัวว่า " เราเป็นเรา"

  ถ้ารู้ว่า  "เป้าหมายชีวิต" คือ "ความสุข"

  ถ้ารู้ว่า ความสุข คือ การอยู่แบบพอเพียง

  เราก็แสวงหาความสุขด้วยการอยู่แบบพอเพียง

ที่มา: หนังสือวิถีสู่ชีวิตพอเพียง ของ เสรี พงศ์พิศ