ตั้งเมือง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เปิดเพลงฟังให้ใจเย็นๆก่อนครับแล้วอ่านไปพลาง

 

 

 

คำสำคัญ:ตั้งเมืองเอามาจากการเล่นหนังตะลุงเวลาก่อนจะเล่นหลังจากไหว้ครูก็มีการตั้งเมืองเล่าประวัติว่ามีเมืองชื่ออะไรเจ้าเมืองชื่ออะไรทำนองนั้นก่อนดำเนินเรื่องที่จะเล่นครับ

*-ทำท่าตั้งเมืองแล้ว ช่างไฟฟ้ามาตัดไฟซ่อมหม้อแปลงหน้าบ้าน รอๆให้ไฟฟ้ามา พอไฟมาอารมณ์ศิลปินไปหมดแล้ว เขียนไม่ออกครับ วันนี้ลองดูใหม่

**-ตระเวนหาซื้อที่ดินทำสวนไปหลายที่ด้วยแรงกระตุ้นภายในใจที่ระอุด้วยอารมณ์ต้องการทำสวนหลังจากที่สูญเสียเวลาในชีวิตไปมาก มาลงตัวที่สวนมะพร้าวเก่าดังในรูป แล้วก็ตั้งเมือง ในรูปต้องโค่นต้นมะพร้าวออกให้บ้านงอกขึ้นมาประมาณปี 2542 เห็นบริเวณที่มอเตอร์ไซค์จอดเป็นหญ้าไม่สูงนะครับ ทีนี้ด้วยความไม่มีความรู้เกี่ยวกับการทำสวนเลย ฟังมาว่าที่ดินที่ทิ้งร้างมานานควรไถซักครั้งเพื่อพลิกหน้าดินจึงไปว่าจ้างรถไถมาไถเพื่อพลิกหน้าดิน

 

 

*-พอไถได้ซักพักทีนี้หญ้าคาที่ขึ้นอยู่สวนข้างๆปลิวมาขึ้นเต็มเลย พอหาเวลาได้ก็ตัดหญ้ากันเถิดเทิง ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ใครที่มีที่ดินไม่มากอย่าเอาอย่างนะครับ ให้ขุดและพรวนดินเฉพาะที่จะปลูกจะได้ไม่ต้องมาจัดการกับหญ้า ตอนนี้รกมากตัดแล้วเดี๋ยวก็ขึ้นมาใหม่ไม่เฉพาะหญ้าคา ต้นวัชพืชหลายๆอย่างเต็มไปหมด 

*-ผมไม่ได้คิดจะปลูกมะพร้าว อยากจะปลูกกล้วย มังคุด ละมุด  น้อยหน่า ลำไย มะเฟือง มะไฟ ไชโยโห่ฮิ้ว

***แต่เพื่อนสวน(ไม่ใช่เพื่อนบ้าน)ทักว่าจะโค่นไปทำมั๊ยมันขายได้ 

**ผมปอกไม่เป็นครับ

*** ให้คนเลี้ยงลิงขึ้นให้ เขาปอก เขาขายเสร็จเดี๋ยวเขาเอาเงินมาให้ ซำบาย

** เอาก็เอาครับ

*-ผลคือ 2 เดือนเอามาให้ซัก ร้อยสองร้อย พอนานเข้าไม่ให้เลยต้องมีคนไปทวง แต่เขาขึ้นไม่ได้หยุด ในที่สุดเพื่อนสวนก็บอกว่าหาคนใหม่มาขึ้นแล้วให้ผมหัดปอก เอาก็เอา มาดูพัฒนาการการปอกมะพร้าวของผมกันครับ เริ่มต้นด้วยการใช้เครื่องมือปอกทีมีลักษณะเหมือนกรรไกรดังรูป 

 

 

ทีนี้การใช้เครื่องมือแบบนี้มันช้าแล้วต้องใช้พร้ามาถากเกลาอีก เลยฝึกใช้เครื่องมือแบบใหม่ซึ่งคนไม่เคยทำต้องระวังบาดมือได้และผมก็โดนบาดบ่อย

ทีนี้เวลาเข้าสวนงานที่หลักที่ทำคือปอกมะพร้าวกับตัดหญ้า สิ่งที่ฝันไว้ว่าจะได้ปลูกได้ชื่นชมต้นไม้เหมือนฝันที่ทดลองเขียนบล๊อกที่เล่าไว้ก็ดูห่างเหมือนดูดวงดาว ที่คิดจะทำคือทำเพื่อความสบายใจที่นั่งดูเป็ดว่ายน้ำก็ลางเลือน มากลายเป็นหาเงินหาไปทำไมไม่รู้ ที่หนักเข้าไปอีกคือ เพื่อนๆสวน(ไม่ใช่เพื่อนๆบ้าน)บอกว่าโค่นมะพร้าวปลูกยางซีเงินดีนะ เอาคำพูดของโจนจันไดมาขยายนะครับ เมื่อก่อนคนทำงานเพียง 3-4 เดือนต่อปีมีกินไม่ลำบาก เดี๋ยวนี้ทำงานวันละ8-10 ชั่วโมงต่อวันแต่ไม่พอ ตรงนี้ลองกลับไปฟังโจนจันไดที่ในบล๊อกเก่าของผมหรือในยูทูปนะครับ โจน จันไดบอกว่านกหากินหนอนพออิ่มก็ร้องเพลง บินไปบินมา แต่คนทำงานวันละ8ชั่วโมงทั้งปีแต่ไม่พอจะกินจะใช้เพราะเราเอาเงินเป็นตัวตั้ง หาเท่าไหร่ก็ไม่พอครับ กลับเข้าเรื่ิองสวนดีกว่า ก็หาต้นไม้ที่ตั้งใจปลูกมาแทรกลงตรงที่ว่างระหว่างต้นมะพร้าวการปลูกแบบนี้มีปัญหาคือต้นจะสูงเพราะต่างก็พยายามขึ้นไปหาแสงแดด ผลไม้บางอย่างสอยไม่ถึง บ้างก็แมลงวันทองเจาะวางไข่

รอดบ้างตายจากทางมะพร้าวหล่นใส่บ้างปลวกกัดกินรากบ้าง ผมก็ได้เข้าสวนบ้างเฉพาะวันเสาร์ถ้าวันอาทิตย์ด้วยก็เหนื่อยมากวันจันทร์ต้องไปทำงานอีก หลายปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ต้นไม้บางอย่างก็ออกลูกมาให้เห็นเช่นขนุน และส้มโอออกมาครั้งเดียวแล้วยังไม่เคยออกมาอีกเลย ส่วนขนุนก็ออกลูกมาประหล็อมประแหล็ม ปีนึงผมใส่ปุ๋ยขี้ไก่ครั้งเดียวครั้งละประมาณ 5000 บาทกระสอบละ50บาท ขนเองแต่ผลไม้ไม่มีลูกออกมาเป็นรายได้ มีแต่มะพร้าวอาจเป็นไปได้ในเหตุผลที่ปีแรกผมใส่ปุ๋ยอินทรีย์เยอะหน่อยตอนหลังไม่ค่อยได้ใส่ ใส่แต่ขี้ไก่มาหยุดตอนมีโรคไข้หวัดนก แต่ปอกมะพร้าวแล้วเอาไปขาย เคยฟังว่าในป่าไม่ต้องใส่ปุ๋ยเพราะผลไม้หล่นมาแล้วก็เน่ากลายเป็นปุ๋ยคืนสู่ต้นไม้ แต่เวลาคนปลูกได้ผลก็จะขนไปกินไปขายดินก็จะขาดปุ๋ยไปเรื่อยๆ ผลไม้เลยไม่ค่อยออกลูก จะต้องใส่ปุ๋ยให้กับดิน

 

 

 

ทีนี้พออยู่ไปๆก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วย เช่นผึ้ง ตุ๊กแก งู กิ้งก่า อึ่งอ่าง ไส้เดือน ขุดลงไปก็เจอไส้เดือนแสดงว่าดินน่าจะดี แต่ต้นไม้ไม่มีลูก ผมพยายามไม่ใช้ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง จะใช้เท่าที่จำเป็น มีหนอนมาเจาะต้นส้มโอ มะม่วง ขนุน ผมถากหาหนอน เอายาฉุนละลายน้ำฉีด ปรากฏว่าไม่อยู่ตายไปหลายต้น เพื่อนสวนบอกว่าให้ใช้ฟูราดานฝังที่โคนผมไม่ทำบอกว่าเราต้องกิน ผลคือต้นไม้ตายบ้าง กิ่งไม่เหลือผมเพราะผมถากไปหาตัวหนอนที่ชอนไชไปถึงโคนต้น เร็วๆนี้หนอนเจาะต้นขนุนตายไปอีกต้นแล้ว เวลาเขียนก็คิดว่าจะเขียนให้ครอบคลุมเนื้อหา ลืมประเด็นต้องกลับไปอ่านบล็อกที่ผ่านมา ทีนี้ว่าเรื่องขุดบ่อริมสายน้ำในบล็อกเก่า ขุดกันเองครับ ผมชอบทำเองไม่ชอบจ้าง

พอขุดแล้วบางปีทีแล้งน้ำเข้าบ่อไม่ทันกับการสูบน้ำไปใช้งานก็ต้องมาขุดเพิ่มครับบ่อนี้เป็นบ่อเดียวกับที่เล่าในบล๊อกเก่าๆว่ามีผึ้งมาสร้างรังเพราะปิดไว้นาน 

ไม่มีฟ้าใช้ก็สูบกับปั๊มน้ำที่ฉุดด้วยเครื่องยนต์เล็ก พอมีความรู้อยู่บ้างพอเครื่องขัดข้องก็ซ่อมเองไม่ขัดใจที่ต้องยกเครื่องไปที่ร้านแล้วรอ

มาปีนี้มีเงาะออกมาบ้างปลูกไว้แล้วรอดตาย 4 ต้นอีกมีอยู่ต้นหนึ่งงอกจากเมล็ดที่กินแล้วขว้างไป ต้นที่ออกลูกมากที่สุดคิดว่าไม่ถึง 5 กิโลกรัมยังไม่สุกดีแต่หวานกรอบดีแม้แต่ลูกยังเขียวอยู่ ต้นนี้ครับ ปีก่อนเคยออกลูกมาไม่เกิน 2 กิโลกรัม ปีนี้เยอะหน่อยหวานกรอบดี อ๊อด(ซี่)มารู้จักต้นเงาะกันเด้อ

 

 

ต่อไปก็มังคุดปลูกไว้ 10 กว่าต้นบางต้นก็โดนทางมะพร้าวหล่นใส่ไม่ได้หยุดน้อยใจก็เลยลาโลกไป บางต้นได้ฮวงจุ๊ยไม่ดีเลยไม่โตสูงแค่ความสูงของผมใบก็ไม่ค่อยมี บางต้นก็โตหน่อยแต่ไม่ยอมออกลูก บางต้นออกมาลูกเดียว บางต้น 2-3 ลูก  มีอยู่ต้นนึงประมาณซัก 20 ลูกซึ่งมากที่สุด ต้นนี้ครับ

ลองก็องปลูกมาตั้งแต่ปี 2542 มาปีนี้เพิ่งสอนเป็น ปลูกไว้ประมาณ 10 ต้นหลายต้นยังไม่มีลูก บางต้นมีช่อเดียว 2-3ช่อก็มี มีอยู่ต้นหนึ่งมีช่อเยอะหน่อย 

ผ่านไปอีกหน่อยลูกโตขึ้น น่าภูมิใจนะปลูกมารดน้ำใส่ปุ๋ยมากับมือตัวเองมา12-13ปี


อยากชิมดูจะหวานมั๊ยน๊า? เดินๆดูพบว่ามีผู้มาชิมตัดหน้าไปแล้ว พอลองมาชิมดูก็เข้าใจว่าที่ผู้มาชิมก่อนหน้าทำไมถึงชิมแบบนี้

 

ลองปลิดมาชิมดูเปรี้ยวจี๊ด มิน่าล่ะผู้มาชิมก่อนหน้าจึงชิมไว้แบบนี้ ขี้สงสัยว่าลูกนี้เปรี้ยวลูกต่อไปจะเปรี้ยวหรือเปล่า ช่างขี้สงสัยจริงนักชิมเนี่ย

ต้นอะไรไม่รู้เพิ่งกำลังจะเหี่ยว ดมดูเหม็นแต่ไม่มาก ดีเหมือนกันระบบนิเวศ ขึ้นๆมาเถอะมาอยู่ด้วยกัน

 

สโมสรผึ้งน้อย

 

รังใหญ่แต่ได้น้ำผึ้งนิดเดียว

 

 

 

ตัวสีขาวคือตัวอ่อนผึ้งติดค้างป้าเล็กที่สงสัยความแตกต่างระหว่างตัวอ่อนผึ้งกับตัวอ่อนหนอนผีเสื้อ

เบื่อจะอ่านกันแล้วมั๊งบล๊อกนี้ไม่ค่อยจะมีอะไรให้น่ายิ้มหรือหัวเราะได้ แต่มีข้อคิดฝากคนที่เบื่องานประจำจะลาออกมาทำสวน ผมอยากฝากข้อคิดไว้ดังนี้

1.ต้องมีอุดมการณ์ที่อยากจะทำสวนจริงๆ ต้องเข้าใจความเหนื่อยยากไม่ท้อยกเลิกกลางคัน ถ้าลาออกจากงานมาแล้วพบว่าการทำสวนมันเหนื่อยยาก และรายได้ไม่แน่นอนและไม่ดีเหมือนงานที่เคยทำจะหวลกลับไปทำงานอย่างเดิมมันไม่่ง่าย จึงต้องใคร่ครวญให้ดีก่อน

2.ต้องมีความรู้ในเรื่องต้นไม้ที่จะปลูก ไม่มีก็ต้องค้นคว้าสอบถาม ต้องวางแผนหากจะหวังรายได้จากการทำสวน สำหรับผมทำเพราะอยากทำ ผมไม่หวังรายได้จากการทำสวนครับ

3.การทำสวนยังต้องหวังพึ่งธรรมชาติอยู่ จะหวังผลร้อยเปอร์เซ็นไม่ได้ และต้องลดการใช้สารเคมีลงหรือไม่ใช้เลย ต่อไปดินฟ้าอากาศจะแปรปรวนกว่านี้จากการที่คนไปเร่งให้ได้ผลผลิตมากๆจึงใช้สารเคมีกันอย่างบ้าคลั่ง 

4.เวลามีค่าดั่งทองคำใช้เวลาให้เป็น เวลาเป็น one way traffic เก็บสต๊อกสำรองไม่ได้ไม่ควรล้อเล่นกับชีวิต อย่าคิดว่าเราจะแข็งแรงอย่างที่เป็นอยู่ตลอดไปข้อนี้ใช้ได้กับทุกอาชีพทุกคน

นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมระบุไว้ในตอนสมัครเข้าเป็นสมาชิกเวบบ้านสวนคือต้องการสื่อสารกับกลุ่มคนที่ทำเกษตรอินทรีย์ คืออยากโน้มน้าวให้ลดการใช้สารเคมีลง ปลูกผักหญ้าไว้กินเอง ขอบคุณ คุณโสทร ประธานแจ้วและคณะกรรมการบ้านสวนพอเพียงทุกท่านรวมถึงสมาชิกทั้งเก่าและใหม่ทุกคนครับ

 

 

ความเห็น

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ นะคะ อ๊อดก็เป็นอีกคนนึงที่ตัดสินใจจะไปใช้ชีวิตอยู่กับบ้านสวนจริง ๆ แต่ไปเมื่อพร้อมค่ะ ระยะนี้เตรียมที่ทางสร้างสวนให้พร้อมเมื่อไปอยู่จริง ๆ จะต้องอยู่ได้อย่างไม่ลำบากนัก ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ติดตามบล๊อกคุณอ๊อตมาระยะหนึ่งก็เป็นเรื่องการท่องเที่ยวและชีวิตประจำวันก็รูสึกสนุกไปด้วยครับ เรื่องการสร้างบ้านและไปอยู่ดีมากๆครับจะได้พบปัญหาเรื่องความสะดวกและจะได้หาวิธีแก้ไขปรับตัวพอถึงวันที่ไปอยู่จริงๆจะได้ไม่มีปัญหาครับ ถึงวันนั้นเราจะมีความสุขได้จากการเข้าใจความเป็นอยู่ที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติโดยทีเราสามารถเอาประสบการณ์ไปใช้ประโยชน์ได้ด้วย แต่การเรียนรู้ว่าบรรพบุรุษ(บรรพสตรีด้วยก็ได้ค่ะเดี๋ยวหาว่าสิทธิไม่เท่าเทียมกัน ฮ่ะๆ)ของเราอยู่อย่างไรในขณะที่ไม่มีไฟฟ้าไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกนี่สำคัญมากเราควรเรียนรู้ครับ

นี่เป็นการเดิน...เส้นทางตรง...ลองผิดลองถูกไปเรื่อย...และก็แก้ไขปัญหาไปตามความเป็นจริง...ดีตรงที่ได้ประสบการณ์ตรง...แต่เสียหน่อยนึง

 

เสียตรงที่..เวลาที่มีค่าดั่งทอง...ต้องมาเสี้ยมสอนประสบการณ์ตรงให้.

ธนนันท์ ก็ชอบที่จะลงทำทำตามที่ตัวเองคิดและตามที่ฝัน...แต่ก็ชอบที่จะศึกษาจากหนังสือเกษตร ที่มาจากเกษตรกรที่ทำจริง ได้ผลจริง ไม่ใช่เกษตรวิชาการ  เกษตรแต่ตัวหนังสือ

เตรียมตัวเป็นเกษตรกรนานนับสิบปี  ศึกษาตลอด อ่าน ดู ฟัง พอมีโอกาสก็ค่อยลงมือทำไปทีละอย่าง สองอย่าง ทำจนรู้ปัญหา แล้วก็ดูว่าอย่างไหนเหมาะกับเรา  เหมาะกับโอกาส เวลา ของเรา 

ทำด้วยใจรักและก็ต้องเห็นสตังค์ด้วย เพราะต้องกินต้องใช้ ลูกต้องเรียน ทรัพย์สินต้องหามาเพิ่มพูน  รักษาของเดิมไม่ให้สูญหาย 

ตอนนี้พิสูจน์แล้วว่า เกษตรพอเพียง ทำให้เราอยู่ได้ ถึงไม่ร่ำรวย ก็อยู่แบบสบาย ๆ ไม่ต้องไปทำงานที่อื่น  รายได้ไม่มาก แต่รายจ่ายอย่าให้มาก  เรารอดแน่นอนค่ะ

 

 

ครับ อย่างคุณธนนันท์นี่โชคดีครับที่เป็นคนที่เก่งเรื่องค้าขายไม่เดือดร้อนเรื่องรายได้รายจ่ายแล้วมีจิตใจชอบการเกษตรทั้งยังแบ่งเวลาเก่งสามารถทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ เรื่องงานที่สร้างรายได้ก็สนุกไม่เครียด แต่ในอีกหลายคนที่เป็นมนุษย์เงินเดือนเครียดกับงานประจำและเวลาก็มัดตัวเหลือเกิน จะทำสิ่งที่อยากทำคือการปลูกต้นไม้ก็ไม่มีเวลา จะลาออกมาก็กลัวอด อยู่ก็เครียดหาทางออกไม่ได้มีหลายคนเป็นอย่างนี้ผมก็เคยเป็นครับ จะคิดทำสวนก็ต้องทำตอนยังมีแรงแต่พอจะทำก็ไม่มีเวลาเพราะเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ต้องอุทิศเวลาให้กับงานประจำ ต้นไม้ก็ต้องการร่มเงาของเจ้าของ(ต้องดูแลใส่ใจไม่ใช่ปลูกฝากเทวดาอย่างเดียว)มันเลยเป็นก่ำกา /*/ขอบคุณธนนันท์ที่ให้แง่คิดเพิ่มเติมและวะมาคุยกันครับ

ผมก็วางแผนจะเป็นเกษตรกรเต็มตัวมาสักพักครับ โชคดีหน่อยตรงที่ว่าปัจจุบันอินเตอร์เน็ตมีความรู้เรื่องนี้มากครับ

แล้วก็ขอบคุณพี่ๆที่กรุยทางความรู้ลองผิดลองถูกและส่งต่อประสบการณ์กันเอาไว้ ทางเดินผมเลยเหมือนจะง่ายขึ้น

ขอบคุณครับคุณคิมหลังจากทำบุญเอาฤกษ์เอาชัยแล้วก็สบายใจเดินหน้าทำตามความฝัน ผมจะรอติดตามชมและเชียร์ครับ

ขอบคุณครับคุณคิมหลังจากทำบุญเอาฤกษ์เอาชัยแล้วก็สบายใจเดินหน้าทำตามความฝัน ผมจะรอติดตามชมและเชียร์ครับ

สวัสดีค่ะ คุณอินเนียร์ - มาสวัสดีก่อนค่ะ ไว้ทิพย์เข้ามาอ่าน น่าสนใจ น่าสนใจ Smile

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ครับ ขอบคุณ คุณทิพย์มากครับ ผมชวนเพื่อนๆคุยเรืื่องเวลาที่ผ่านไปทุกวันๆนี่ก็จะผ่านไปอีกปีแล้วครับ

ขอเอาคำขวัญอันนี้มาฝากคุณอินเนียร์ค่ะ

“Life has no smooth road for any of us; and in the bracing atmosphere of a high aim the very roughness stimulates the climber to steadier steps, till the legend, over steep ways to the stars, fulfills itself.“

W. C. Doane quotes

"Happiness is not the absence of problems, but the willingness to deal with them joyfully."

Jonathan Lockwood Huie

 

 

หน้า