มาแล้ว ก็เล่า " พบคนบ้านสวน"

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

      Laughing สวัสดีครับทุกท่าน...ก็มาชมกันต่อ...หลังจากลงเครื่องที่ดอนเมืองแล้ว

ก็หอบหิ้วสัมภาระบางอย่างขึ้นรถเดินทางต่อไปยัง 

พิพิธภัณฑ์ทหารอากาศ

 

เพื่อให้ทุกคนไปรับประทานอาหารเที่ยง และผู้ร่วมโครงการที่เป็นไทยมุสลิมละหมาด... ส่วนผม และน้องเก้ไม่ยอมไปทานข้าว แต่ขนสัมภาระไปหลบแดดอยู่ใต้ส่วนท้ายของเครื่องบิน เพื่อรอ... 

และแล้วลุงเรินก็มาพร้อมลูกสาว และได้รับลูกสาวผมมาด้วยพร้อมเพื่อนอีกสองคน และน้องยม(ระหว่างผมกับน้องเก้)ก็มาสมทบอีกคน

ลุงเรินเคยบอกว่า อยากเป็นตัวประกอบในบล็อกผม วันนี้จัดให้แล้วครับ เป็นพระเอกตัวจริงไปเลย อิอิ..แย่งซีนหรือเปล่า.. พี่แก่อยู่ไหน? 

น้องทิพย์ น้องสาวที่บอกว่าแอบปลื้ม อยากเจอตัวเป็นๆ ก็ใช้ความพยายามจนมาพบกันจนได้

  

พร้อมของฝากจากใจ แบ่งกัน กิน ใช้ ชื่นชม

 

ยังมีอีก อะไรล่ะ? 

  

ลูกชายสุดหล่อ..ใครจะขอเป็นเขย ติดต่อกันเอาเองนะก้าบบบ....

น้าทิพย์บอกว่าซิมการ์ดไม่พร้อมน้องก้าวช่วยดูให้หน่อย 

 

ก่อนจาก บันทึกภาพเป็นที่ระลึก ว่าครั้งหนึ่งเราเคยพบกันที่นี่

 

  Laughing สุดท้ายของบล็อกวันนี้ จะบอกว่ามื้อเที่ยงรอดตายด้วยแซนวิชจากลุงเริน พี่ชายอีกคนที่มากด้วยน้ำใจ ขอบคุณครับขอบคุณ และขอบใจกับน้องทิพย์น้องสาวอีกคนด้วย

   ผมและน้องเก้จะไปไหนกันต่อ อยากรู้มั๊ย ?ครับ...

                       รอติดตามตอนต่อไป สวัสดีครับ. 

 

ความเห็น

สวัสดีครับ น้าเสิน น้าเก้
ลุงเรินก็นึกไม่ออกว่าลุงเรินหายไปไหน
ที่แท้ก็สัญญาณ net ที่บ้านไม่ค่อยดีนั่นเอง
มาใช้เครื่องที่อื่นครับ

ยินดีด้วยนะครับ สวัสดีครับ
Smile

 

สวัสดีครับลุงเริน ไม่เห็น ข้องใจ บ้านผมบางจังหวะก็ไม่อยากเล่นเหมือนกัน อืด

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สุขใจจนลืมอยากข้าวเลยนะพี่เสิน 555

เรื่องกินไม่สำคัญแล้วน้อง อยากพบสมาชิกมากกว่า เวลาและโอกาสสำคัญ ไม่ใช่ว่าจะมีบ่อยนัก 

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ลุงเรินยังไม่แก่เลย.......

ใช่น้อง ยิ่งดูยิ่งหล่อ ฮ่าฮ่า

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

"วันนี้ยินดีที่เราได้มาพบกัน  วันนี้ยินดีที่เราได้มาพบกัน
ยินดี ยินดี ยินดี..."  
น่ารักมากมาย จะติดตามตอนต่อไปค่ะ 

ยินดีแล้วก็ดีใจมากครับ ใช่จะพบกันได้ง่ายๆ ขอบคุณครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ยินดีที่สมาชิกได้พบเจอกันค่ะ มิตรภาพบ้านสวนพอเพียง


อบอุ่นจริง ๆค่ะLaughing

ตอนแรกจะส่งข่าวมาที่น้องเหมือนกันแหละ แต่คิดดูเรื่องเวลา และความยุ่งยาก จึงงดเสีย คนบ้านสวนพบกันสุขใจและอิ่มเอมใจเสมอครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า