“งู ๆ ปลา ๆ” ... รึว่า “เป็ด”

    นอกจากการดูแลสวนบนพื้นที่เล็ก ๆ แล้ว ... ภารกิจหนึ่ง ที่เป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้า แวะพำนักที่ สุราษฎร์ ฯ บ่อย และนาน ก็คือ งานสร้าง “อาคารห้องเก็บของ” ... ก็ที่เคยนำมาเล่าไว้ สองสามหนก่อนหน้านี้ ...

   เจตนาเดิม จะสร้างเป็นอาคารที่ มีเพียง ห้อง เก็บของ 1 ห้อง กับ 1 ห้องบรรเทาทุกข์ ไว้ใช้สอย ยามข้าศึกจ่อประตูเมือง ... ได้ไม่ต้องซิ่ง “มอไซค์” กลับบ้าน ... แล้วก็เว้นพื้นที่ด้านหน้า ไว้ตั้งแคร่ไม้ไผ่ นั่งพักยามเหนื่อย

   ด้วย ระดับความรู้ และทักษะ ด้านงานก่อสร้าง ชั้น ...  “งู ๆ ปลา ๆ” ... จึงเกิดความผิดพลาดทาง “วิทยาลัย” ขึ้น ... ไม่เกี่ยวกะ เทคนิค หรืออาชีวะแต่ประการใด ๆ .... งาน จึงบานตะไท ... เรื่อง ของ เรื่อง คือ

   ด้วยความสะเพร่า ของ ... “วิศวเกิน” ... ก็ ข้าพเจ้านี่แหละ คำนวณ จำนวนอิฐ ผิดพลาด ... ลืม หักกลบ ลบ ว่าง ของหน้าต่าง และประตู ที่ทำเองตามรัดดวง (ชอบ) ด้วยเหล็กแผ่นเกือบเต็มแผ่น

   เนี๊ยะ ... เดิมจะสร้างแค่เนี๊ยะ ...

   ก่ออิฐ เสร็จ ... เหลืออิฐ อีก กว่า 100 แผ่น ...!

     งานเข้าแล้วซีเรา ครานี้

     งานแรก ก็ออกแบบต่อเติม ... พูดซะหรู ... จริง ๆ ออกในใจ แล้วคุยกับคู่หู ที่ช่วยกันทำการนี้ ... เป็นการคิดเพิ่มงาน เพื่อใช้อิฐ

     ห้อง หมักปุ๋ย บนพื้นที่ 30 ตารางเมตร ... จึงถูกต่อเติมจากอาคารหลังเดิม

   ห้อง เล็ก ๆ ที่เห็นด้านขวานั่นแหละครับ ... คืองานที่ข้าพเจ้า เพิ่มให้ตัวเอง และ คู่หู

     มีงานก็ต้องทำงาน ...

     คู่หู ทำงาน “ชั้นสูง” .... เชื่อมโครง และมุงหลังคา เป็นต้น ... อ๊ะ ๆ ๆ ... ไม่ใช่ซีนะ ต้องเป็นหลังคาซี ถึงจะถูก ... เป็นต้นได้ไง ... มั่วงี้แหละ ถึง คำนวณจำนวนอิฐพลาด

     อยากขึ้นไปช่วย แต่คู่หุไม่ยอม ... บอก

        “แก่แล้ว เดี๋ยวเป็นลมตกหลังคา” ...

     โกรธนะ ไม่ใช่โกรธที่แช่ง หรอก แต่ โกรธที่บอก ... “แก่แล้ว”

     ส่วนข้าพเจ้า ทำงาน “ชั้นต่ำ” ... งาน ขุด ... เจาะ ... โปะ ... ถม ... หิ้วขน ฯลฯ

         ทักษะเยี่ยงเป็ด ก็ต้องทำเยี่ยงเป็ด

     นี่ไง ... งานข้าพเจ้า งานหนึ่ง งานโปะ ที่เรียกว่า “ฉาบ”

      ที่เห็นนี่ เป็นด้านหลังอาคาร ครับ

  และ ฉาบ ด้านข้าง ... นี่เป็นขั้นตอนการฉาบลูบหน้า ก่อนขัดเรียบ และขยี้ฟองน้ำ

   ด้วยท่านั่งเช่นนี้ ที่นำไปให้ดูในบ้านเล็ก ... สมช. บางท่านเป็นห่วง กลัวปวดหลัง

   อาการปวดหลังก็มีบ้างเป็นปรกติ แหละครับ ... แต่ก็บรรเทา ด้วย

        ท่านี้ ... เมื่อฉาบสูงขึ้น

    (จะเห็นว่า โครงสร้างอาคาร และวงกบ ประตู หน้าต่าง เหล็ก ล้วน ๆ ครับ ... แต่ก็มี สนิม เป็นตัวเบียน อยู่ดีแหละเนาะ)

    และสูงขึ้น ... จนต้องปีน นั่งร้าน (ม้าสูง) ขึ้นไปฉาบ

     และนี่ ... งานกลบถม ...

     ผูกโครงเหล็ก แล้วเท ซีเมนต์ ทับ

     ที่เห็น เป็นฉากหลัง ต้นใหญ่ ต้นอะไร ทายเอา

   หน้าห้องหมักปุ๋ย ... เว้นพื้นที่ว่างไว้ 3 เมตร X 5.50 เมตร เทซีเมนต์ขัดหน้ามันเช่นกัน

    แกล้งเอามาอวดงั้นแหละ จริง ๆ ก็ ... ประเภทหนัก ไม่เอา ... เบา ๆ อาสา ... ยืนดู อย่างที่เห็นนี่ไง

     งานกวนปูน ให้คู่หู ... ข้าพเจ้า ขนหิน – ทราย – น้ำ ใส่กระบะ

    เอาภาพคู่หู มายืนยันอีกครั้งว่า ...

    ถ้าไม่มีเขา ... ข้าพเจ้า ก็ จอด

     ขึ้นมานครปฐมเที่ยวปัจจุบัน ... งานก่อสร้าง เสร็จ แล้ว 100 % ...

     กลับลงไป ก็จะว่าเรื่อง งานไฟฟ้า ... ก่อนขึ้นมาก็ปักเสาใหม่ แทนเสาเก่ารอไว้แล้ว เหลือแค่ดึงสาย และ การเดินสายในอาคาร ...

     ทำ ... ทำไปเรื่อย ๆ ครับ ขึ้นอยู่ที่ปัจจัยเอื้อ ด้าน เวลา – สุขภาพ ที่สำคัญ สุด ๆ ... อารมณ์อยาก ครับ

     ทั้งหมด ทั้งปวง ... ก็คงต้องร่วมคิด ร่วมทำกะ คู่หูอีกละครับ ... ลำพังคนเดียวคง ม่าย หวาย ... 

         ก็อย่างที่บอกแหละ ว่า ...

อันตัวข้าพเจ้านี้ ... ระดับความรู้ ชั้น ...  “งู ๆ ปลา ๆ” ... ทักษะ ก็ประหนึ่งเป็ด

     ก็เรื่องปรกติ ๆ สังคม ครับ ... ไม่งั้นโดดเดี่ยว โด่เด่ แย่ จะอยู่ได้ไง ... “โลกนิติ สุภาษิต” ยังกล่าวเลย ว่า ...

         นกแร้งบินได้เพื่อ    เวหา

     หมู่จระเข้เต่าปลา        พึ่งน้ำ

     เข็ญใจพึ่งราชา           จอมราช

     ลูกอ่อนอ้อนกลืนกล้ำ     เพื่อน้ำนมแรง ฯ