วันก่อน เนื้อ ... วันนี้ น้ำ

      วันนั้น (27 เม.ย. 2556) ... สำเร็จโทษ อาหารมื้อเช้าเสร็จ ... ตั้งใจ ขึ้นบล็อก ยกหูชูหาง เรื่องสมุนไพรหน่อย (ตรงนี้ มีให้ย้อนไปดู) ... เอ๊ะ ... ไม่ใช่ ซีนะ ....

     เดี๋ยวจะสับสนกันไปใหญ่ ...  แล้ว ก็ ถามกลับไปว่า ... “สมุนไพรหน่อย น่ะเป็นอย่างไร ?” อีก ... เอาเป็นว่าขอแก้คำผิด จาก “สมุนไพรหน่อย” ... “สมุนไพร สัก 2 – 3 ชนิด” ... ก็แล้วกัน ... หยวน ๆ นะ

     หากท่านจะบ่นว่า .... “เฒ่าทารกนี่ ... ไม่รู้อะไร ... ไร้สาระ” ....ฮึ ๆ ๆ ๆ .... ก็

       โปรดได้กลับ ขึ้นไปดู ที่จั่วหัวไว้ ซีครับ ....

         ก็บอกแล้วไงครับ ว่า ... “วันนี้ ‘น้ำ’” .... ขืนมีสาระก็ผิดคำพูดนะซี ...!

     เอ้า ... พร้อมรึยังครับ ... จะได้ลงน้ำซะที ... อาจแก้ร้อนได้บ้าง หน่าาาา ...

      ก่อนลงน้ำ ... หากท่านลืมไปแล้ว ว่า ... เนื้อมีอะไรบ้าง ... ก็ ...  ย้อนกลับไปดูได้จากข้างบน ... ที่ทำอักษรสีเขียวไวั นะครับ ... ทีนี้จำได้แล้วซีครับ

      อ้อ ... อีกอย่าง ก่อนลงน้ำ ... กรุณาเปลี่ยนชุด ... แฮะ ๆ ๆ ... ขออภัย เขียนผิด ...

กรุณาฟังคำขอร้อง จากผู้เขียน ก่อนนะครับ ... คือ ... ข้อความต่อไปนี้

     กรุณา อย่านำไปอ้างอิงที่ไหน ... หรือยกไปยืนยันเถียงใคร ... เพราะนี่มิใช่งานวิจัย ... หากเป็นเพียง ประสบการณ์ตรง ของข้าพเจ้าเพียงคนเดียว ...

     ประชากรตัวอย่าง หนึ่งเดียว จึง เป็นแค่ Ungrouped  Data ...  เพราะ มีค่าจริงเพียงค่าเดียว จึงไร้ค่าพิสัยของคะแนน ... กำหนด อันตรภาคชั้น ... ก็ไม่ได้

     คิดได้แค่ค่าร้อยละ ... แต่ใครจะเชื่อ ... ในเมื่อ แสดงผล เต็ม 100 % เสมอ ไม่ว่าด้านใด ๆ .. ก็บอกแล้วนี่ครับ ... ว่าคนเดียว !

     วันก่อนลงรูป สมุนไพร ไว้ 3 – 4 ชนิด ... แต่ติดภาระด่วน ... (อ๊ะ ๆ ๆ ... อย่าทำอมยิ้มอย่างนั้นซีคร้าาา บ .... ไม่เกี่ยวกับถูกป้าเรียกใช้งาน หรอกนา ... ถึงจะใช้ก็นิด ๆ) ...  เลยไม่ได้บอกกล่าวไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ...

     วันนี้ ... จะนำประสบการณ์ใช้ประโยชน์ จากสมุนไพร เหล่านั้น ตามลำดับ  ... โดยไม่ลงรูป เป็นคำรบใหม่ ... เริ่มจาก ....

 เปิดม่าน ด้วย ....  “ฮวานง็อก”

      ข้าพเจ้า ซื้อไปต้นหนึ่ง (ตอนนั้นกำลังดัง เลยแพงหน่อย) ปลูกที่ สุราษฎร์ ฯ ... ขยาย ตอนนี้มีอยู่ 2 – 3 กอ ... ไม่ใช่ขยันอะไรหรอกครับ แต่เขาปลูกง่าย ... ใช้มีดคม ๆ ตัดปัก ก็ขึ้น ดูแลบ้างในระยะต้น ๆ ...

      ตอนนั้น อยากปลูก เพราะฟังเขาจารนัย สรรพคุณ ยาวเป็นหน้ากระดาษ ... เท่าที่ยังจำได้ ก็มี ...

      แก้ ... โรคกระเพาะอาหาร ... เป็นบิด ... ตับอักเสบ ... ปวดเมื่อยตามร่างกาย ... อาการเกี่ยวกับทางเดินปัสสาวะ ... ความดันสูง ... เบาหวาน ...

      ดู ๆ ก็ครอบจักรวาล ซะละกระมัง ... แต่ข้าพเจ้าจำได้แค่นี้ ... จะเอาอะไรกันนัก กันหนา กะ “สมองคนแก่”

      อาการเหล่านี้ จำได้ว่า เขาให้กินใบสด ครั้งละ 7 ใบ ... บางอาการทานหลายวัน แต่บางอาการ ทาน วัน สองวัน ... จำกำหนดไม่ได้แล้ว ... เอาเป็นว่า ทานไปดูอาการไปก็แล้วกันนะ ... เพราะไม่มีผลข้างเคียง

      แต่ ข้าพเจ้า ทาน ไปกี่หน จำไม่ได้ ราว ๆ 4 – 5 หนกระมัง ด้วยอยากชิมรส ... จัดเป็นสมุนไพรรสจืด ครับ ... จืดสนิท ไม่เหม็นเขียว ... แต่ เป็นเมือกครับ ... ตอนเคี่ยว เมือกเต็ม ๆ

อย่างที่สอง ... “ย่านาง”

     ปัจจุบัน ... เห็นเขาเอาใบแก่ อย่างที่เอามาคั้นน้ำ ใส่แกงต้มเปอะ หรือ ต้มหน่อไม้ นั่นแหละ ... แต่เขาเอามาขยำ ... ย้ำ ... ขยำ ... ไม่ใช่ปั่น ครับ ข้าพเจ้าก็เพิ่งทราบสรรพคุณ จากที่เขาเล่า .. ว่า แก้ร้อนใน ล้างและกระทุ้งพิษ

     แต่ตอนเด็ก ๆ ... คุณพ่อจะใช้ให้ไปขุดเอาราก มาต้มรวมกับรากสมุนไพรอื่น ๆ ... ดื่มแก้ไข้ตัวร้อน ... และได้ผลชะงัดจริง ๆ  ... เจ้านี่ จึงนับได้ว่า มีพระคุณกับชีวิตข้าพเจ้า อยู่ไม่น้อย

อย่างที่ สาม ... “รางจืด”

     ที่เห็นนั้น เป็นรางจืดต้น ซึ่งต่างกับรางจืดเถา

         ส่วนใหญ่ เรารู้จัก สรรพคุณ ของ รางจืดทั้งสองชนิด ในด้าน การถอนพิษ เช่นพิษจากสุรา และพิษจาก สารเคมี หรือยาเบื่อ ...

     อย่างต้นนี้ ... ยามใดที่ ลูกมะพร้าวอ่อนขาดคอ ... ไม่ราก ก็ใบ ของเขาเป็นต้องเดือดร้อน เพราะผู้รับจ้างพ่นเคมีทางการเกษตร จะมาขุด หรือหักเด็ดใบ ไป ฝน หรือ ต้ม อยู่บ่อยครั้ง

     ป้าอี๊ด เคยเอาใบมาหั่น ผึ่งแห้ง  ใส่น้ำร้อนให้ข้าพเจ้าดื่ม ... แต่ตอนหลังเลิกทำ ... คงเห็นว่า บ่อยครั้ง ที่ข้าพเจ้าแกล้งเมิน

     จริง ๆ แล้ว รางจืด ยัง ต้ม บรรเทาอาการร้อนใน กระหายน้ำได้ด้วยนะครับ ... ใบตำพอกแผลจากการถูกของร้อน แบบว่านหางจระเข้ นั่นแหละครับ

        ที่จริง วันนี้ จะพรรณนา ... สมุนไพร ทั้ง 7 ... แต่

     พอ ดู ย้อนกลับขึ้นไป ... โอ๊ะ ... ยาวไม่เบา ... คนอ่านเบื่อแย่ ... ทนอ่านมาถึงตรงนี้ ก็ ... ดี .. ดี๋ .. ดี ที่สุดแล้ว ... ยาวกว่านี้ ก็เฝือ ... หยุดเขียนแค่นี้ ล่ะ ... จะได้ไม่เบื่อ

         เอาเป็นว่า เอวัง ด้วยประการะ ฉะนี ๆ ๆ ๆ  ...