เดินชมตลาดนิชิกิ..สุดยอดตลาดของเกียวโต

 วันนี้อ้อยหวานมาพาพรรคพวกไปเดินตลาดกันค่ะ เป็นตลาดสุดฮิตของเมืองเกียวโต ตั้งอยู่ใจกลางเมือง แน่นอนคนต้องเยอะมาก อ้อยหวานรั้งรอจนหมดวันหยุดยาวของญี่ปุ่น และเป็นวันสุดท้ายก่อนลาจากเกียวโต คนจะได้น้อยๆ หน่อย

วันนั้นไปปั่นจักรยานเที่ยวนอกเมืองแต่เช้า กลับเข้าเมืองได้เวลาอาหารกลางวันพอดี ปั่นไปถึงตลาดกลับหาที่จอดจักรยานไม่ได้ มีแต่ป้ายห้ามจอดจักรยานติดอยู่ เหลียวไปเห็นหน้าซุปเปอร์มาเก็ตมีที่จอดจักรยาน อ้อยหวานก็เข็นจักรยานเข้าไป แต่โดนคนเฝ้าหยุดยั้งไว้

คนเฝ้า…##%%$$@@####

อ้อยหวาน… ?????!!!!!

คนเฝ้า…ซุปเปอร์มาเก็ตโอลี่ (สำหรับซุปเปอร์มาเก็ตเท่านั้น) แล้วใช้ทั้งภาษามือและภาษาญี่ปุ่น จนอ้อยหวานพอจะเข้าใจได้ว่า ต้องซื้อของมากกว่าหนึ่งพันเยนถึงจะจอดที่นี่ได้

อ้อยหวาน… ง่วย!!! ขนาดจักรยานยังหาที่จอดไม่ได้เลย ว่าแล้วก็ตัดสินใจเข็นจักรยานเข้าตลาด ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องวกกลับมา

ตลาดนิชิกิ (Nishiki) เป็นตลาดเก่าแก่และสำคัญของเกียวโต ตลาดเริ่มขึ้นในปี 1310 เป็นตลาดขายส่งปลา หลังจากนั้นก็มีร้านค้ามาเปิดเพิ่มขึ้นมากมาย ทำให้ตลาดนิชิกิเปลี่ยนจากตลาดขายส่งมาเป็นตลาดร้านค้าปลีก

ตลาดนิชิกิเป็นตลาดที่มีหลังคาคลุม มีความยาวประมาณ 400 เมตร มีร้านค้ามากกว่า 100 ร้าน มีร้านค้าขายของมากมายหลายชนิด แต่ที่มากที่สุดคือ ร้านขายผักดอง

อ้อยหวานขอกระซิบบอกดังๆ ว่า ผักดองของญี่ปุ่นนี่ อร่อยมากๆ เลย ไม่เค็มมากเหมือนของจีนและเกาหลี และมีมากมายหลายชนิด หลายแบบ หลายสี

ผักดองภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า ‘ซึตเกะโมะโนะ’ (tsukemono) เป็นอาหารที่สำคัญของญี่ปุ่น ในแต่ละมื้อจะต้องมีผักดองอย่างน้อยหนึ่งอย่าง วัสดุที่ใช้ในการดองผักมีหลายอย่างเช่น ดองเกลือ ดองด้วยรำข้าว ดองด้วยคะซุซุเกะ (kasuzuke) ส่วนผสมที่เหลือจากการทำเหล้าสาเก ดองด้วยซอสถั่วเหลืองญี่ปุ่น ดองด้วยน้ำส้มสายชู และดองด้วยมิโซะ (Miso) ถั่วเหลืองหมักของญี่ปุ่น ระยะเวลาและกรรมวิธีก็แตกต่างกัน เสียดายที่ทั้งตลาดไม่มีภาษาอังกฤษกำกับไว้เลย อ้อยหวานเลยบอกไม่ได้ว่าผักดองแต่ละอย่างดองกับอะไร แต่บอกได้ว่าอร่อยทุกอย่าง ชิมมาแล้ว

ดูดิ..มีผักอะไรบ้าง แต่คิดว่าหัวไชเท้ามีมากที่สุด

อีกร้านหนึ่ง มีมันฝรั่งดองด้วย

ไชเท้าดอง..อายุน้อย

ไชเท้าดอง..ปานกลาง

ไชเท้าดอง..อายุมาก

ไชเท้าดอง..แก่งั๊ก

ทายสิว่านี่คืออะไร อ้อยหวานพยายามถามคนขายว่ามันคืออะไร แต่ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษได้

ดูกันชัดๆ มาเป็นอ่างเลย อันนี้ไม่มีไว้ให้ลองชิม อ้อยหวานคิดว่าเป็นแตงหรือฟักชนิดหนึ่งดองด้วยคะซุซุเกะ (kasuzuke) คือส่วนผสมที่เหลือจากการทำเหล้าสาเก อ่านและชมรูปภาพอีกมากมายได้ที่ได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ

อยากถือชามข้าวไปชิมผักดองที่นิชิกิ

มาดูผักสดกันบ้าง ผักสดและผลไม้ที่ญี่ปุ่นราคาค่อนข้างสูง หัวที่เหมือนแครอทเล็กๆ สีดำหัวหนึ่งตั้งเกือบเจ็ดสิบบาท

หน่อไม้มีหลายชนิดหลายขนาด

สาร่ายสดจานละ 300 เยน ประมาณ 100 บาท

ร้านขายปลาสดขายจะหมดแล้ว เริ่มเก็บของกัน ปลาหมึกจานตรงกลางอร่อยมาก

ไข่เต็มท้องเลยละ เสร็จอ้อยหวานไปสองไม้ๆ ละ 100 เยน สามสิบกว่าบาท

อีกร้านหนึ่งขายปลาหมึกที่อ้อยหวานตามหา อ่านและชมรูปภาพอีกมากมายได้ที่ได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ

ตามล่าหาปลาหมึกที่ตลาดนิชิกิ

เสร็จอ้อยหวานไปหนึ่งไม้ ราคาค่อนข้างสูง ไม้ละ 300 เยน เก้าสิบกว่าบาท เป็นปลาหมึกแบบหวาน หัวยัดไส้ด้วยไข่นกกระทาต้ม รสชาติโอเคแบบหวานๆ  

ร้านขาย ‘ทะมะโกะยะกิ’ (Tamagoyaki) ไข่ม้วนหรือไข่หวานญี่ปุ่น มีให้เลือกหลายแบบ

ร้านนี้ขายลูกชิ้นทอด

ร้านขายชาแห้ง มีทั้งชาเขียวและชาดำ

ร้านขายขนมญี่ปุ่น ที่เห็นเหมือนลูกชิ้นปิ้งคือ ขนมดังโกะ (Dango) ทำจากแป้งข้าวเหนียวผสมกับน้ำ นวดให้เข้ากัน แล้วปั้นเป็นลูกกลมๆ นำไปนึ่ง แล้วเสียบไม้ปิ้งให้หอม ราดด้วยน้ำเชื่อมที่ใส่ซอสถั่วเหลือง หวาน เค็ม มัน อ้อยหวานชอบมาก ซื้อกินบ่อยๆ

ขนมโมจิแบบต่างๆ (Mochi) สีขาวตรงกลางเป็นแบบใส่ถั่วแดงเป็นเม็ดๆ ขนมโมจิจะทำจากข้าวหุงสุก นำไปโขลกหรือตำในครกไม้ให้เนียนเป็นเนื้อเดียวกัน ขนมโมจิมีมากมายหลายชนิด

พวกนี้ก็ขนมโมจิเหมือนกัน เป็นแบบแห้งเก็บไว้ได้นานหลายวัน เวลากินก็เอามาปิ้งให้หอม แล้วโรยน้ำตาลทรายแดง ส่วนสีขาวที่เป็นแท่งใช้ใส่ในน้ำซุป

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง ‘เมืองเกียวโต’ ในตอนต่อไป

อ่านอ้อยหวานเล่าเรื่องญี่ปุ่น ตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ

โปสการ์ดจากญี่ปุ่น

4 อาทิตย์ที่ดินแดนอาทิตย์อุทัย

ดอกซากุระสุดท้ายของปี

ปั่นจักรยานกลางเมืองโตเกียว..เป็นไปได้และสนุกสุดๆ

ธรรมชาติ ศาสนา ศรัทธา รวมกันเป็นความงามที่โดดเด่น

ลืมเธอไม่ลง..คามาคุระ ตอน 1

ลืมเธอไม่ลง..คามาคุระ ตอน 2

ลืมเธอไม่ลง..คามาคุระ ตอน 3

เกียวโต..เมืองหมื่นวัดและศาลเจ้า

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน