อุปสรรคมีไว้ทำอะไร?

    เมื่อก่อนสมัยผมเด็กๆ ที่บ้านมีข้าวในยุ้งเยอะมากผมจะรู้สึกว่าที่บ้านรวยเพราะมีข้าว แต่คนที่ต้องซื้อข้าวสารกินนี่ผมจะรู้สึกว่าเขาจน นี่คือความคิดของผมในวัยเด็ก แต่ถ้าเอาความคิดตอนเด็กมาเป็นตัววัดในตอนนี้ที่บ้านผมจน เพราะมีแต่ยุ้งข้าว ว่างๆ ที่ไม่มีข้าวอยู่เลย    

    ตอนที่ยางพาราราคาดี คนส่วนใหญ่ก็หันไปเอาที่นามาปลูกยางพารา ด้วยความมั่นใจว่ายางราคาดีมีเงินซื้ออะไรก็ได้ แต่ไม่เคยคิดกลับกันว่าไม่มีที่ปลูกข้าวแล้วจะซื้อข้าวที่ไหน จนกระทั่งวันหนึ่งยางพาราราคาตก แต่ราคาข้าวกลับแพงขึ้น พูดได้เลยว่า "หายบ้าไป" ผมเองเห็นปัญหานี้มาตลอด เมื่อถึงเวลาทำสวนใหม่ก็ได้แบ่งพื้นที่ไว้ปลูกข้าวส่วนหนึ่ง ซึ่งตั้งใจว่าจะสร้างความมั่นคงทางอาหารให้กับครอบครัวได้ ซึ่งนั่นก็คือการปลูกข้าวไร่โดยที่พันธุ์ข้าวไร่ไม่ต้องมีน้ำขังเหมือนนาข้าวทั่วไป ซึ่งผมได้นำเสนอไปแล้วหลายตอน

   จนกระทั่งวันเสาร์ที่ผ่านมาได้แรกน่ำข้าว(ปลูกข้าวโดยเอาข้าวเปลือกหยอดหลุม) และน่ำข้าวเมื่อวานอีกวัน โดยมีพ่อแม่ และพี่ที่อยู่บ้านใกล้กันมาช่วยกันทำ วันนี้วันจันทร์ผมเข้าไปดูในสวน

นี่คือหลุมปลูกข้าวของผม

ขอแจ้งความมีการขโมยหามข้าวปลูกของผม

มันมากันเยอะมาก

ทำกันเป็นขบวนการ มีหัวหน้ามาคอยบัญชาการ

สิ่งมีชิวิตอื่นในดินมันก็ขนไม่เหลือ

     มดชนิดนี้เพิ่งมาระบาดในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา และก็เพิ่มพื้นที่การระบาดไปทั่ว บ่อยครั้งที่ผมเห็นมดชนิดนี้ขนไส้เดือน ซึ่งเห็นแล้ว่ามดชนิดนี้สร้างปัญหาให้กับเกษตรกรพอสมควร และต่อไปอาจเป็นปัญหาของประเทศก็ได้ ถ้าไม่มีหน่วยงานไหนเข้ามาแก้ไข ถ้าวันหนึ่งมดชนิดนี้ออกข่าวโด่งดัง ก็อย่าลืมบล็อกนี้นะครับ

   แต่ตอนนี้ขอนอนเอามือก่ายหน้าผากไปก่อน