ข้อคิดเตือนสติสำหรับคนที่มีงานอื่นทำอยู่แล้วคิดจะลาออกอยากมายึดอาชีพเป็นเกษตรกร

ฮ่ะๆ ตั่วเฒ่ากะตึงเฒ่าไปคนเดวเต๊อะ ฮ่ะๆ เปิ้นบ่เฒ่าโตยเน้อ  ฮ่ะๆ เปิ้นกินยาผงแดงกาจ้อแฮ กินแล้วตึงมีบ่ามีแฮงหน้าอกแดงป่าลึ่ง เฮ่อ เฮ้อ ฮ่ะๆ ฮู้ว่าตั่วอยู่ดีมีแฮงกะซ้ำดี ขอหื้ออยู่ดีมีแฮงไปเมินๆ เปิ้นตึงกึ๊ดเติงหาเน้อ

ลองปลูกต้นอะไรที่ชอบดูก่อนนะครับเช่น ผักที่ชอบกิน ต้นไม้ที่มีดอกสวยๆที่ชอบ ต้นไม้ที่มีดอกหอมๆที่ชอบ ให้ได้ผลตามที่ต้องการ แล้วมาวางแผนว่ามี่ที่ดินมากน้อยเท่าไร อยากปลูกอะไร มีใครช่วยทำมั๊ย หรือว่าทำคนเดียว อย่าให้มากจนทำไม่ไหว พึ่งผู้อื่นนอกจากตัวเองหวังยากครับโดยเฉพาะหลังเกษียณ ต้องพึ่งตัวเองเป็นหลักเพราะเราชอบ ส่วนคนในครอบครัวอาจไม่ได้ชอบเหมือนเรา สักพักเขาอาจจะเบื่อ   *-*แต่แน่ๆคือต้องพึ่งรายได้ที่เรามีอยู่เป็นหลัก อย่าไปหวังพึ่งรายได้จากการทำการเกษตรของเรา เพราะการขายกับการปลูกมันคนละเรื่อง แม่ค้าในตลาดเขาขายเขาไม่ได้ปลูกเขานั่งได้ทั้งวัน ส่วนคนปลูกก็ต้องหมกมุ่นอยู่กับการปลูก ครับผมอยากให้เน้นการปลูกเพื่อกิน อยากกินอะไรก็ปลูกสิ่งนั้น ลดรายจ่าย-ได้กินผักปลอดสารพิษ หากปลูกได้ดีสวยๆก็อาจเป็นที่สนใจของเพื่อนบ้านก็ค่อยขายครับ เพราะเขาเห็นว่าเราไม่ได้ใช้ยาฆ่าแมลง ทำเท่าที่ทำได้เป็นการออกกำลังกายด้วย อยู่กับต้นไม้ลดความเครียดได้ครับ ผมเชื่อว่าคุณna na P_ ทำได้สบายๆเลยครับ ลองดูในกระถางก่อนก็ได้ครับ ผมจะรอชมและเป็นกำลังใจนะครับ

บล๊อกนี้ผมได้เตือนสมาชิกว่าอย่ารีบลาออกจากงานที่ทำอยู่และถ้าอยากทำสวนก็ให้ทำควบคู่กันไปเท่าที่พอทำไหว อย่าคิดทำเป็นอาชีพหลักเพราะปัญหามันมีมากมาย ขณะนี้ผู้ที่ทำสวนทำไร่เป็นอาชีพหลักเจอปัญหาใหม่ที่ไม่เคยมาก่อน ขายสินค้าไม่ออก เพราะเจอพิษโควิด ประชาชนไม่มีรายได้ ต้องปล่อยให้เน่ายกสวน...น่าเห็นใจจริงๆ....จะแก้ไขให้ตัวหนังสือให้ใหญ่ขึ้นจะได้อ่านสะดวก พยายามหลายครั้งแต่ทำไม่ได้.....แย่กับความรู้สึกตัวเองจังเลย....

ในยามนี้หลายๆคนหาทางออกทั้งทางด้านปฎิบัติ และทางด้านจิตใจที่หาคนที่เข้าใจและปลอบใจ..และทางหนึ่งคือการทำอยู่ทำกิน..นั่นคือการปลูกเพื่อกิน..เพราะถึงอย่างไรก็มีผักมีหญ้าให้กิน...อินเนียร์อยากพูดคุยให้กำลังใจกันและกัน...แต่อยากทำตัวหนังสือให้โตขึ้นแต่ทำไม่ได้...ทำไงดี...? ใครช่วยแนะนำได้บ้างน้อ....?