ของแปลกที่กุดชุม

อยู่ร้อยเอ็ดไม่ใกล้..ไม่ไกล  แต่ก็ไม่เคยกินค่ะ..^_^..

เป็นคนแปดริ้วค่ะ ที่บ้านเค้านิยมทำข้าวต้มมัดไส้หมูไว้ทำบุญใส่บาตรกันค่ะ

ในกรุงเทพหากินไม่ได้นะคะ เห็นแล้วคิดถึงบ้านจังเลย....ฮือๆๆๆ

ขี้ไต้ บ้านป้าหน่อยเรียก"ขี้กะบอง"

ทำจากขี้ยาง ต้นยางนานั่นแหละ

สมัยก่อนก็ทำไว้แค่พอใช้ในบ้าน

ต้นยางที่นาของเองก็พอใช้ ตอนหลังถึงขณาดทำขาย

ยางมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ โตไม่ทัน

วิธีเอาน้ำมันยาง ก็ใช้วิธีเจาะโคนต้นยาง

แล้วไฟเผาให้เป็นโพลงแล้วดับไฟ ทิ้งให้น้ำยางใหลออก

ถ้าเป็นที่นาเราทำไช้เอง ก็เอาไม้ผุๆ(อิสานเรียกขี้ขอนดอก)

ไปคลุกเคล้าในโพลงน้ำยาง แล้วก็เอาใบไม้ทีเห็นในรูป

ไปห่อกลมๆ ใช้ตอกมัด แล้วเก็บมาไว้ใช้ จุดไฟตอนกลางคืน

สมัยก่อนไม่มีไฟฟ้า ก็ใช้ขี้กระบอง จุดแทนตะเกียง

ผู้ใหญ่แน่ใจนะคะว่าฟังถูก 10 เล่ม มัดรวมกัน เขาเรียก 1 ลึ่ม ค่ะ

ไม่ใช่ของแปลกหรอก ของหายากต่างหากค่ะ

คิดจะใช้แผนล่อน้ำลายออกจากปาก..ยาก..เพราะพี่ต้องมาดูหลังอาหารเย็น..แต่ได้ไอเดียแฮะ..จะไปบอกป้าที่ทำขนมขายในตลาดให้ลองทำขายมั่ง..เข้าท่า..อีกหน่อยคงมีซาลาเปาไส้กล้วยมั่ง..

 ข้าวต้มมัดที่มีไส้หมูและมีถั่วเขียวกระเทาะเปลือกแล้ว(นึ่งสุกก่อนใส่)และมีพริกไทยด้วย ที่บ้านยายสายซึ่งเป็นคนจีนทำบ่อย เขาเรียกว่า "ข้าวต้มมัดไต้" ที่ได้ชื่อนี้อาจมาจากลักษณะมัดข้าวต้มที่ค่อนข้างยาวต้องมัดหลายเปลาะที่เหมือนมัดขี้ไต้นั่นเอง

แม่ทำขายอยู่เลย ขายดีด้วยละ

บ้านพริกเรียกเหมือนคุณกุหลาบพันปี แปะๆ "ข้าวต้มมัดใต้"

ถ้าหากมีโอกาสได้เข้าร่วมชุมนุม

จะหอบหิ้วไปให้หม่ำกัน (สัญญา^_^)