มุมหนึ่งของชีวิต

เรื่องของพี่เฉี่อย.....นี่คือมุมหนึ่ง(เท่านั้น)จากผลของการเรียน

วันนี้ตื่นเช้า ไปส่ง น้ำชุบ(ลูกสาวตัวเล็ก)ไปโรงเรียน แวะกินน้ำชาร้านบังหมู หลังวัดพระธาตุ พบพี่เฉี่อย เลยเลี้ยงน้ำชา และขอถ่ายรูปมาให้สมาชิกดู

                เป็นประจำทุกวัน  พี่เฉี่อยจะเดินไปเรื่อยๆ โดยมีถุงย่ามผ้า 1 ใบ ไม่เคยขอดูสักทีว่ามีอะไรบ้างในย่ามใบนั้น แต่ทุกครั้งที่เจอ ใจอ่อนทุกทีที่จะเลี้ยงอาหารพี่เขา พี่เขาเดินวนเวียนอยู่ใกล้วัดพระธาตุ แต่ทุกเช้าจะเจอที่ร้านบังหมู

                หากดูผิวเผินดวงตาที่มองไปข้างหน้า เหมือนไม่มีความคิด ไม่มีจุดหมายอะไร แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในดวงตา ผู้ชายคนนี้ผ่านอะไรมามากมาย จนไม่ยี่หระกับอะไรแล้ว เคยสอบถามเรื่องของพี่เค้าเล่ากันว่าเป็นคนในตระกูลที่มั่งคั่งอันดับต้นต้นของเมือง นครเลยทีเดียว แต่ผลพวงของการเรียนหนังสือนี่ไง ที่เป็นแบบนี้ เคยลองให้พี่เฉี่อยเขียนหนังสือ เขียนเป็นภาษาอังกฤษทั้งนั้นและก็ถูกต้องด้วย  โดยพฤติกรรมของพี่เฉี่อย ไม่ทำร้ายใคร แต่ไม่สนใจใคร ไม่มองหน้าคน แต่ก็เป็นเรื่องแปลกมาก กับยายอิ๊ดคุยกันรู้เรื่อง และสายตาที่เวลาคุยด้วยกับยายอิ๊ด มีประกายของความแช่มชื้นขึ้นมา  และฉายแววของความไว้ใจ ขอถ่ายรูปก็ให้ถ่าย เลยมีภาพมาให้เพื่อนสมาชิกเพื่อเรียนรู้ว่า นี่ก็คือมุมหนึ่งของชีวิตคน

และนี่ก็อีกมุมหนึ่งในวัดพระธาตุเมื่อเช้านี้

ไม่สนใจใคร เราก็มีวิชาเหมือนกัน