ทดสอบความสามารถในการพึ่งพาตนเอง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

โดยปกติผมจะออกกำลังกายตอนเช้าด้วยการทำโยคะ ปั่นจักรยานและน็อคบอร์ดเทนนิส ประมาณ 1 ชั่วโมง แต่พอมองเห็นความรกนอกรั้วหลังบ้านที่เป็นที่มาของงูเงี้ยวเขี้ยวขออีกทั้งกลัวเรื่องไฟ ก็เลยมีความคิดเปลี่ยนกิจกรรมที่ non-productivity ด้วยการลงมือลุยเองเสียเหงื่อและได้อรรถประโยชน์และอย่างน้อยก็เป็นเครื่องทดสอบความสามารถว่า เราจะพึ่งพาตนเองด้วยการทำเองได้มั๊ย

 

เห็นจันทร์เจ้าบุกเบิกลุยสวนที่คลองลานด้วยตัวคนเดียว เลยมีแรงฮึดและวางแผนว่าหากได้ไปอยู่สวนใหญ่ราดรี เมื่อใช้เครื่องจักรขุดสระ เกรดไถแล้วต่อไปเราจะต้องพึ่งพาตนเองเป็นหลัก เจเจยังทำได้แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้ แต่ก่อนอื่นเริ่มทดสอบตัวเองแบบง่ายๆด้วยการถางความรกนอกรั้วหลังบ้านก่อน ต้องรีบทำแต่เช้าขณะที่คนอื่นยังไม่ตื่น เพราะขี้เกียจฟังเสียงบ่นว่าทำไมไม่จ้างคนทำ และยิ่งถ้าเพื่อนฝูงรู้คงโดนบ่นหูบานเลย ค่าจ้างคนงานไม่น่าจะเกิน 300 บาท เพื่อนมันต้องค่อนขอดว่าแค่ลูกสาวเอ็งสอนหนังสือให้ฝรั่งชั่วโมงนึงยังได้มากกว่าหรือแค่เอ็งยอมทำงานชั่วโมงนึงก็ได้มากกว่าเยอะจ้างได้ตั้งหลายคน ทำไมต้องมาทนลำบากอย่างนี้ เพื่อนฝูงมักจะบ่นทุกครั้งที่รู้ว่าผมทำสวนเองจัดสวนเอง ไม่เคยจ้างใครทำยกเว้นการสร้างสระน้ำตก

 

 

ชั่วโมงครึ่งก็เรียบร้อยพร้อมๆกับเหงื่อที่โทรมกาย เหนื่อยเอาเรื่องแต่ไม่หนักหนาทำได้สบายๆ เลยค่อนข้างมั่นใจว่าหากไปอยู่สวนใหญ่แล้วหาคนสวนช่วยไม่ได้อย่างน้อยก็พึ่งพาตนเองได้ แต่คงต้องอาศัยเครื่องมือมากกว่าที่จะลงแรงทั้งหมด

 

 

ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นเยอะ ไม่รกทั้งภายในและภายนอก

 

 

 

เดี๋ยวต้องเตรียมคำตอบ ที่ต้องตอบเพื่อนในทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ที่ร่ำเรียนมา

1. สิ่งที่ทำเป็นเป็นการจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูง สุดไหม - minimize cost - maximize utility (ต้นทุนต่ำสุดบนผลประโยชน์สูงสุด)

2. เป็นการ division of labor (แบ่งงานกันทำตามความถนัด) ของ Adam Smith มั๊ย

ใครมีคำตอบ..ช่วยตอบหน่อย..สำหรับผม..พอจะตอบได้ว่า..อะไรที่เป็นความสุข ไม่เบียดเบียนใคร ครอบครัวคนรอบข้างไม่ต้องพึ่งพาในการหาปัจจัยของเรา ก็ทำไป ความสุขอาจไม่ได้วัดที่ตัวเลข แต่อยู่ที่รอยยิ้มที่ได้จากุขภาพจิตและสุขภาพกาย..คงใช่นะ

 

แถมท้าย..ที่บอกว่าน็อคบอร์ดเทนนิส ลองดูสนามพอเพียงของผม ไม่ต้องเสียตังค์ครับ

ส่วนจักรยานก็ปั่นตามถนนแถวๆหมู่บ้าน


ความเห็น

 เห็นมีบันไดด้วย... ตักซะเตียนเลย ที่นี้... ต้องระวังหนุ่มๆ แทนงูสิคะ บ้านโล่งแบบนี้

ชีวืตที่เพียงพอ..

ปีนกำแพงโดยใช้บันไดจ้า..กำแพงสูงสองเมตรกว่า ไม่ปีนลงใช้กระโดดลงคงขาหัก..หนุ่มๆไม่กลัว เจอบีบีด่านแรก

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

พี่ตั้มน่ะ สุดยอดดดดดดดดดด มากกว่า เจเจ เยอะ 

เจเจ แค่ไปปลูกๆๆ และ ดูแลคนปลูก อีก สองคน แฮะๆๆ

แต่จากนี้ต่อไป คงต้องคนเดียวจริงๆ กำลังซื้อเครื่องตัดหญ้า จะตัดด้วยตัวเอง

 

สู้ๆพี่ตั้ม เราจะไปด้วยกันนะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

พี่บอกแล้วไง..ได้เจเจเป็นต้นแบบ..เป็นแรงเสริมให้ฮึดนะจะบอกให้

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

ต้องใจกล้าด้วยนะครับพี่ตั้ม ดูๆ แล้วถางไปกลัวจะเจองู

พอเพียง พอเพียง

อย่างจะจิงว่านั่นแหละ..กลัวที่สุดคืองูจงอาง..ไม่รู้มีรึปะ..เคยตีตายในสวนที่บ้าน ก่อนลงก็เคลียร์พื้นที่ อยู่บนกำแพงเอาไม่ไผ่ยาวๆหวดไล่ทั้งแถบก่อน และใส่เสื้อผ้าให้มิดชิด ปกติพี่ไม่ชอบใส่กางเกงขายาวทำสวนมันอึดอัด งานนี้ต้องเกงยีนต์ขาวยาว บู๊ท เสื้อแขนยาว หมวก แว่น(กลัวงูพ่นพิษใส่ตา) ถุงมือ พร้อมมีดพร้าทั้งยาวและสั้น 2 อัน พอลงไปก็เคลี่ยร์พื้นที่ไล่ถางจากที่โล่งไปเรื่อยๆ กลัวเพราะพุ่มไม่รกสูงมากทึบด้วย ต้องค่อยเลาะ ในใจภาวนาขออย่าเจองูเลย..

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

รูปแรกนี่เท่ห์เชียว...หล่อเวลามีแว่นและหมวก :uhuhuh:

อีกแล้วสวนราดรี........กรุณาเว้นวรรคด้วยแปะ :uhuhuh:

เชื่อสิต้องมีคนอ่านผิดแบบก้อย :sweating:

แปะเขียนตามก้อยว่าแล้วนะ..แปะจะหล่อต่อเมื่อใส่หมวกใส่แว่น 5555 แต่จริงๆที่ใส่นะ เพราะเป็นชุดป้องกัน..ใส่ให้มิดชิด มันรกชัฏมาก

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

มาชื่มชมความใจกล้า กล้าคิด กล้าทำค่ะ

ถ้าเป็นความกล้าของการสละเงินเดือนประจำละก้อ บอกได้เลยว่าคิดอยู่นานเหมือนกัน และหลายคนก็บอกว่า"บ้า" แต่คิดว่าสะสมทุนมาพอสมควรพอเป็นภูมิคุ้มกันได้โดยไม่ต้องหาเพิ่ม อาศัยดอกผลโดยเงินต้นไม่หาย ให้เงินมันสร้างตัวมันเองโดยหักกลบเงินเฟ้อแล้วไม่ติดลบ ให้บวกสัก 3-4% ก็น่าจะพออยู่ได้จนถึงอายุ 75 เลยตัดสินใจง่ายขึ้น แล้วแสวงหาความต้องการที่แท้จริง ตอบสนองในช่วงเวลาทีพอมีกำลัง เลยออกมาแบบนี้แหละ

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

หน้า