โดยปกติผมจะออกกำลังกายตอนเช้าด้วยการทำโยคะ ปั่นจักรยานและน็อคบอร์ดเทนนิส ประมาณ 1 ชั่วโมง แต่พอมองเห็นความรกนอกรั้วหลังบ้านที่เป็นที่มาของงูเงี้ยวเขี้ยวขออีกทั้งกลัวเรื่องไฟ ก็เลยมีความคิดเปลี่ยนกิจกรรมที่ non-productivity ด้วยการลงมือลุยเองเสียเหงื่อและได้อรรถประโยชน์และอย่างน้อยก็เป็นเครื่องทดสอบความสามารถว่า เราจะพึ่งพาตนเองด้วยการทำเองได้มั๊ย

เห็นจันทร์เจ้าบุกเบิกลุยสวนที่คลองลานด้วยตัวคนเดียว เลยมีแรงฮึดและวางแผนว่าหากได้ไปอยู่สวนใหญ่ราดรี เมื่อใช้เครื่องจักรขุดสระ เกรดไถแล้วต่อไปเราจะต้องพึ่งพาตนเองเป็นหลัก เจเจยังทำได้แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้ แต่ก่อนอื่นเริ่มทดสอบตัวเองแบบง่ายๆด้วยการถางความรกนอกรั้วหลังบ้านก่อน ต้องรีบทำแต่เช้าขณะที่คนอื่นยังไม่ตื่น เพราะขี้เกียจฟังเสียงบ่นว่าทำไมไม่จ้างคนทำ และยิ่งถ้าเพื่อนฝูงรู้คงโดนบ่นหูบานเลย ค่าจ้างคนงานไม่น่าจะเกิน 300 บาท เพื่อนมันต้องค่อนขอดว่าแค่ลูกสาวเอ็งสอนหนังสือให้ฝรั่งชั่วโมงนึงยังได้มากกว่าหรือแค่เอ็งยอมทำงานชั่วโมงนึงก็ได้มากกว่าเยอะจ้างได้ตั้งหลายคน ทำไมต้องมาทนลำบากอย่างนี้ เพื่อนฝูงมักจะบ่นทุกครั้งที่รู้ว่าผมทำสวนเองจัดสวนเอง ไม่เคยจ้างใครทำยกเว้นการสร้างสระน้ำตก

ชั่วโมงครึ่งก็เรียบร้อยพร้อมๆกับเหงื่อที่โทรมกาย เหนื่อยเอาเรื่องแต่ไม่หนักหนาทำได้สบายๆ เลยค่อนข้างมั่นใจว่าหากไปอยู่สวนใหญ่แล้วหาคนสวนช่วยไม่ได้อย่างน้อยก็พึ่งพาตนเองได้ แต่คงต้องอาศัยเครื่องมือมากกว่าที่จะลงแรงทั้งหมด

ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นเยอะ ไม่รกทั้งภายในและภายนอก

เดี๋ยวต้องเตรียมคำตอบ ที่ต้องตอบเพื่อนในทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ที่ร่ำเรียนมา

1. สิ่งที่ทำเป็นเป็นการจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูง สุดไหม - minimize cost - maximize utility (ต้นทุนต่ำสุดบนผลประโยชน์สูงสุด)

2. เป็นการ division of labor (แบ่งงานกันทำตามความถนัด) ของ Adam Smith มั๊ย

ใครมีคำตอบ..ช่วยตอบหน่อย..สำหรับผม..พอจะตอบได้ว่า..อะไรที่เป็นความสุข ไม่เบียดเบียนใคร ครอบครัวคนรอบข้างไม่ต้องพึ่งพาในการหาปัจจัยของเรา ก็ทำไป ความสุขอาจไม่ได้วัดที่ตัวเลข แต่อยู่ที่รอยยิ้มที่ได้จากุขภาพจิตและสุขภาพกาย..คงใช่นะ

แถมท้าย..ที่บอกว่าน็อคบอร์ดเทนนิส ลองดูสนามพอเพียงของผม ไม่ต้องเสียตังค์ครับ

ส่วนจักรยานก็ปั่นตามถนนแถวๆหมู่บ้าน