คำสอนของย่า

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ย่าเคยสอนว่า"หัวค่ำ กินพอดึงผ้าห่มรอด"


เริ่มที่ดอกชมจันทร์


ไข่เป็ดแม่ให้มาเมื่อวันเลือกตั้ง ตอก ตี และใส่ซอสปรุงรสนิดหน่อย


ข้าวเย็นเหลือติดหม้อนิดหน่อยกวาดลงในถ้วยไข่ คลุกเคล้าให้เข้ากัน

ใส่ดอกชมจันทร์ที่เอาเกสรออกแล้วลงไปคลุกอีกครั้ง

วางไบตองในกระทะ(แบบที่ทำไข่เจียวใบตองแต่ทำไข่เจียววางแค่ 3ชั้น) กลัวไหม้เลยวางไป 4 ชั้น

ใส่ข้าวที่คลุกไว้แล้วลงไปตะล่อมให้สวยงาม

ใช้เตาถ่านทุกวันมาเกือบ 3 เดือนแล้วครับ

หลังกระทะตั้งไฟแล้วใช้มือกดฝาหม้อไว้สักครู่ ให้ใบตองร้อนและแนบสนิทกับฝาหม้อ

15 นาทีผ่านไป เปิดฝาออกดู ข้าวไม่แห้งอย่างที่คิด คงเป็นเพราะน้ำในดอกชมจันทร์

เปิดฝาไว้ตั้บนเตาต่อสักครู เอาจานครอบแล้วคว่ำกระทะ แอน แอ่น แอ้น

ข้างล่างดูแข็งและกรอบ ลองเปิดข้างในดูหน่อย ดีกว่า


หลังจากเลือกกินที่กรอบแล้ว  ที่เหลือเหมือนข้าวผัดเลยครับ


งานชิ้นนี้เข้ากับหลักอิทธิบาท 4(ธรรมมะแห่งความสำเร็จ)

ฉันทะ  คือ รัก รักที่จะกิน รักที่จะใช้ชีวิตแบบนี้

วิริยะ    คือ ความพากเพียรในการทำในสิ่งที่รัก

จิตตะ   คือ  ความเอาใจใส่ในสิ่งที่ทำ

วิมังสา  คือ ความสอดส่อง หาเหตุ หาผล

 

ข้อแนะนำเพิ่มเติม อาจใส่ผัก เครื่องเทศ เครื่องแกง หรือเนื้อสัตว์ ที่เหมาะสมได้ตามชอบครับ

 

ขอให้ สมช.ทุกท่านมีความสุขกับชีวิตแบบพอเพียงนะครับ


ความเห็น

น้องลองแล้ว ครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย  :sweating: สงสัยต้องหาแควนทำกับข้าวได้ ง่ายที่สุด  :uhuhuh:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

ถึงมากขั้นตอนแต่รสชาติคุมค่าใช่มั้ยคะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

ถ้ารีบคงเป็นผัดดอกชมจันทร์  หรือข้าวผัดดอกชมจันทร์ ครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

เป็นเมนูที่แปลก  อาจจะเหมือน ข้าวห่อใบบัวก้ได้นะ  พัฒนาไปเรื่อยๆ  อาจได้ออกงาน 

ผมหวังแค่ว่าจะเป็นบันไดขั้นแรก เผื่อคนอื่นได้ทำขั้นต่อไปครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

     เมนูใหม่เพิ่ม  น่าลองทำ

เห็นแล้วเนือย..คาด..

อิอิ

 

:admire:

น่าหรอยจังนิ ราดน้ำปลาซักหิดกะหรอยแล้ว

ว่าออออ นุ่งกางเกงขายาวสาวไม่ชอบพี่น้องเหอ คนถือจอบมาดแมนนั้นแหละแฟนฉาน นะสาวเหอ

เมนูนี้ สงวนลิขสิทธิ์ไหม:confused:ถ้าไม่สงวนจะลอกบ้าง:uhuhuh::embarrassed:

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

เพราะชาวบ้านเตรียมพาทำหลามข้าว คดห่อไปนอนบนเขา และยังมีพ่อบ้านเชี่ยวชาญการอยู่พา จะพาเหลิดผึ้ง(หมายถึงการร้องกลอนหลอกให้ผึ้งออกจากรังเพื่อขอน้ำผึ้ง อาย..ไม่อยากเล่าต่อ) โดดร่มมาสักที ไม่คอขาดบาดตายหมึง ประเมิน ทำไปก็เหนือยเปลา

หน้า