6 เดือนกับความเปลี่ยนแปลง # 1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงมา 6 เดือน กับ 2 วัน แล้วมาหวนย้อนมองภาพสิ่งที่ตนเองได้ทำไปนั้นมีหลาย ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงที่ตนเองเคยวาดฝันไว้ในความคิดมานานจากภาพในความคิดและจินตนาการ  กลายเป็นรูปธรรมและความจริงเริ่มมีให้เห็นจากการลงมือทำของครอบครัวเล็ก ๆ ของผมกับ 3 แรง ที่มีให้กันโดยตลอดจึงก้าวมาถึงวันนี้ครับ ไปดูกันครับว่ามีอะไรบ้างที่ผมได้ทำลงไปบ้างนี้คือบทสรุปของครึ่งปีแรก  กับสิ่งที่วาดฝันไว้ครับ....


พื้นที่ประมาณ 13 ไร่ ปลูกยางพารา 11 ไร่ ผมเหลือไว้ 2 ไร่เพื่อทำโครงการในฝัน เศรษฐกิจพอเพียง....





สระที่แสนรก เก็บน้ำไม่อยู่ทั้งที่ทำการขุดมา 2 ครั้ง  ภาพเมื่อวันที่ 15 เม.ย. 54




จัดการขุดลอกเสริมขอบสระใหญ่ใหญ่ขึ้น  หมดงบประมาณไป 2 หมื่นกว่าบาท ภาพ 18 เม.ย.54



  
จอบแรกที่ขุดปลูก คือตะไคร้ และกล้วยหอม ได้แม่กับลูกไปช่วยตลอด ภาพวันที่ 20 เม.ย.54




ปลูกกล้วยหอม กล้วยมือนาง กล้วยไข่เพิ่ม..ภาพวันที่ 25 เม.ย.54








ปลูกเผือกปลูกมัน..ได้ผู้ช่วย 2 คนเช่นเคย....ภาพ 8 พ.ค 54




ปลูกผักบุ้งจีน..จนค่ำมืด..ก็ทำมาแล้ว...14 พ.ค. 54






ปลูกหญ้าแฝกกันดินพัง...16 พ.ค. 54






ทำการบ้าน คุณครูแก้ว ปลูก มะรุม แคขาว น้ำในสระยังน้อยลำบากมาก ๆ ก็ต้องทำ
ภาพ 18 พ.ค 54








ฝนมาน้ำในสระเริ่มมีเพิ่มขึ้นทำค้างผักที่ขอบสระ 22 พ.ค. 54



เมื่อก่อนเป็นหัวหน้าเด็กแนวเล่นบาสทุกวัน เดี๋ยวนี้เลิกเลยครับเวลาทั้งหมดไปทำสวนแทน




ซื้อไม้ผลมาปลูกเพิ่มเติม..อยากกินอะไรปลูก ๆ ครับ 26 พ.ค.54






ไปถากหญ้า  พริก มะเขือ ตะไคร้ และผักอื่น ๆ ครับ..16 มิ.ย.54

             จบ ป.ตรี คบ.ช่าง  มาทำอาชีพถ่ายถาพ (โฟกัสดิจิตอล) ร้านถ่ายรูปเล็ก ๆ อยู่อำเภอบ้านนอก พ่อแม่ผม ไม่ได้ทำไร่-ทำนา  พ่อผมเป็นข้าราชการทหาร ส่วนแม่ผมท่านเป็นแม่ค้า ถึงพื้นฐานผมจะไม่ได้มาจากลูกชาวไร่ ชาวนา โดยกำเนิดก็ตาม  แต่ชีวิตที่ผ่านมาตั้งแต่เล็กจนโต ก็ชอบอาชีพและวิถีชีวิตแบบเกษตรกรมาก ๆ แม้จะอยากเรียนเกษตร แต่ดันไปเรียนช่างจนจบ ปริญญาตรี ชอบถ่ายภาพดันไม่ได้เรียน  แต่ก็ได้ทำอาชีฟถ่ายภาพจนถึงปัจจุบัน  การเรียนที่ผ่านมาเป็นการเรียนรู้ในห้องเรียน  แต่ชีวิตของผมผ่านการเรียนด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มีมาอย่างมากมาย  แม้จะไม่ได้ไปใช้ชีวิตในเมือง หรือใน กทม. อย่างหลาย ๆ ท่าน ก็ตาม แต่การทำเกษตรนั้นเป็นสิ่งที่ผมวิ่งเข้าหาโดยตลอด  แม้แต่น้องสาว 2 คนของผมก็ไม่เคยแม้จะลงโคลนเพื่อดำนา  แต่ต่างจากผมที่ชอบ  และลุยเพื่อศึกษาและเรียนรู้วิธีชีวิตแบบนี้อยู่เสมอ ๆ
             การที่เคยอยู่ในตัวเมือง  เรียนในเมือง ใช้ชีวิตในเมืองมาตลอดชีวิต จนอายุ 24 ปีก็ได้มาอยู่บ้านนอกแล้วเกิดความรักในวิถีชีวิตแบบนี้มาก ๆ ซึ่งเมื่อก่อนใคร ๆ เขาก็ว่าจะอยู่ได้อย่างไร แต่ผมกลับไม่สนใจตั่งหน้าทำงานจนเก็บเงินซื้อที่ดินผืนนี้เป็นของตนเอง แม้จะเป็นการยากที่จะทำในสิ่งที่รัก (เกษตร) เพราะเห็นผลช้ามาก ๆ แต่สิ่งหนึ่งก็เป็นบทเรียนที่หาจากที่ใดไม่ได้ก็คือ การลงมือทำ อยากินอะไรก็ปลูก  ผลที่ได้ก็คือบล็อกที่ผมนำเสนอให้หลาย ๆ ท่านได้เห็น  นี้อาจจะเป็นก้าวแรกของชีวิตที่จะทำการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่แต่เมื่อเรามีพื้นฐานของชีวิตที่มั่นคง ทั้งร้านถ่ายรูป สวนยางพารา นาข้าว พื้นที่ 2 ไร่ ที่จะทำเกษตรแบบพอเพียง อยู่แล้วผมก็หวังว่าการเดินทางสายนี้ของผมซึ่งมันอาจจะสุดล้มไปบ้าง  ก็ไม่อาจทำให้ผมกระทบกระเทือนได้มากนัก
           การที่หลาย ๆ คนวัดความมั่งมี ร่ำรวย ด้วยทรัพย์สินเงินทอง ฐานะทางสังคม ซึ่งต่างจากผมซึ่งไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้มากมายนัก ทุก ๆ วันก็จะใช้ชีวิตง่าย ๆ เสื้อยืดมือสอง 3 ตัวร้อย กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ซึ่งใส่แบบนี้ทุกวันจนเคยชิน  กินอยู่ง่าย ๆ ไม่มีอะไรมากมาย  รู้จักคนเยอะมากส่วนมากในนาม กรรมการกองทุนที่รับจ้างทำบัญชีของ 25 หมู่บ้านในอำเภอนายูง รู้จักในนามช่างศิษฐ์ ช่างถ่ายรูป ในร้านเล็ก ๆ ของอำเภอนายูงซึ่งหลาย ๆ คนอาจคิดว่าผมมีพื้นฐานมาจาก ชาวนา เปล่าเลยครับ..การทำนา ทำสวน ทำไร่ เป็นสิ่งที่ยากมาก ๆ สำหรับผมแตกต่างจาก แฟนผมที่เขาเคยทำมาก่อนผม  แต่นั้นใช้สิ่งสำคัญไม่ เมื่อคนเราก็มี 2 มือ เหมือน ๆ กันทำไมจะทำไม่ได้  6 เดือนกับการเริ่มต้นทำในสิ่งที่ใผ่ฝันมานานก็เริ่มเป็นผลขึ้นมาบ้าง การทำเพื่อให้มีกินมันง่ายกว่าเราซื้อกินมากมายนัก  สามารถตอบคำถามตนเองได้ว่า เราเกิดมาเอาอะไรไปได้บ้าง  เรากินอะไรเข้าไปเราก็ได้อย่างนั้น  สารพิษในอาหารที่เรากินทุก ๆ วันมันก็บันทอนสุขภาพเราไปทุกวันเช่นกัน
          ปลูกทุกอย่างที่อยากกิน  แม้จะช้า  แต่ก็มีความมั่นคงทางด้านอาหารให้กับครอบครัว นี่ต่างหากคือความมั่นคงในชีวิต  การพาแม่กับลูกทำในสิ่งต่าง ก็เป็นการสอนเขาทั้งสองคนไปในตัว ซึ่งความมั่นคงในครอบครัวของผมก็คงแข็งแกร่งขึ้นสักวันในเวลาอันใกล้นี้ครับ....


  "ทำที่ละนิด.......ดีกว่าคิดที่จะทำ"   กิจกรรมทั้งหมดที่เห็นในบล็อก จำนวน 170 กว่าบล็อกนั้นผมใช้เวลาก่อนค่ำประมาณ 2 -3 ชั่วโมงครับ...มันอยู่ที่เราจะลงมือที่จะทำหรือเปล่าแค่นั้นเองครับ...

โปรดติดตามตอนต่อไป....

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ ให้ได้ในสักวัน...


.....ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.....ที่เป็นเหตุให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากมายขนาดนี้ครับ..

ความเห็น

ดีใจด้วยที่ได้ทำในสิ่งที่ใฝ่ฝัน  คิดดี   พูดดี  ทำดีและสำนึกดี  ต้องได้ดีตอบแทนอยู่แล้ว

ทำต่อไปอย่าท้อ  เหนื่อยก็พัก  หายเหนื่อยแล้วสู้ใหม่ค่ะ

ขอบคุณมาก ๆ ครับย่าตอน...เหนื่อยก็พัก  แล้วกลับมาทำต่อครับ

 

มองย้อนหลัง

มองไปข้างหน้า

อยู่ที่มุมมอง

ดีใจ ที่มีความสุขค่ะลุงสิท

 

ขอบคุณมากนะครับคุณแก้ว ที่ให้คำแนะนำหลาย ๆ อย่างนะครับ

 

เปลี่ยนไปมากมาย   ดีใจด้วย

ขอบคุณมาก ๆ ครับ ป้าเล็ก

 

เยี่ยมให้ห้าดาวเลยไปเร็วมากๆครับ..

"จะปลูกทุกอย่างที่กิน จะกินทุกอย่างที่ปลูก"

ขอบคุณครับอ้ายจา  เหลือเตาเผาถ่านนะครับอ้ายยังไม่ถึงไหนเลยครับ

 

:love: จะร้องไห้... สุดยอดเลย ความคิดเราคล้ายๆกัน ต่างกันก็ตรงการลงมือทำหรือไม่เท่านั้นเอง ความฝันของป้าก็เลยยังคงเป็นความฝันอยู่ตลอด ครั่งแรกเริ่มฝันก็มีเหตุ สามีมาเสียชีวิต ท้อแท้มากคิดอยู่อย่างเดียว "จะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเขา ภาพที่น้องเอามาลง นั่นคือฝันของป้าที่สัณญากันว่า เราจะทิ้งสังคมเมื่องหลวงกลับไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กัน สองคนตายาย แต่ฝันนั้นกับมืดเหมือนตัวเองจมดิ่งในเหว แต่ก็มีมือเล็กๆ จูงมือมาสอนเล่นคอมฯ แล้วเปิดรายการดีๆ กิน,อยู่,คือ แล้วพบตอนปลูกผักกินเองทั้งที่ไม่มีที่ดินเลย คนที่จูงมือป้าก็ทำการสมัคร และก็ได้พบกับ สมช.ดีกันทุกๆคน มีการแบ่งปัน และเล่าประสพการณ์ดีๆอย่างเช่นของคุณ ดูแล้ว ก็บอกกับตัวเองว่า ยังตายไม่ได้นะ เราต้องสารฝันให้จบ อย่างน้อยก็คนที่เดินจูงมือสมัครเป็น สมช.ให้ก็ยังดี(ลูกสาวป้าเอง)ค่ะ ขอขอบคุณน้องและครอบครัวที่นำสิ่งดีๆมาลงให้เห็น พร้อมแชร์ประสพการณ์ดีๆ ให้ป้ามีกำลังใจขึ้นเยอะเลยขอบคุณจริงๆค่ะ

เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ

 

หน้า