คิดถึงทุกคน จริงๆน๊า

คนใต้ว่าเพลงนี้เพราะจ้านเสีย

คนอีสานว่า เพลงอี่หยังมันม่วนอะด้ออะเดี้ย

คนเมืองว่า เพลงอะหยังฟังม่วนขนาด

ทั้งเพิ้นทั้งเพ(ทั้งนี้ทั้งนั้น) ต้องการเอามาเรียกแขกให้มาดู-ชมสิ่งที่"อินเนียร์"มาเขียนมาบอกให้ฟัง เพลงนี้ชื่อ "หยาดเพชร" ขับร้องโดย "ชรินทร์ นันทนาคร" สามีคุณ " เพชรา"(นางเอกยอดนิยมนัยตาหยอดน้ำผึ้งในอดีต) อินเนียร์อยู่ในโลกนี้มานานพอสมควรจึงได้ฟังได้ยินมาเยอะ เพลงนี้เอามาเปิด ให้มีคำว่า "หวานปานน้ำผึ้งเดือน๕"ให้สอดคล้องกับเรื่องที่อินเนียร์จะว่าต่อ ครับ

             ในสวนของอินเนียร์ไม่ค่อยมีอะไรที่่จะเอามาเล่าให้เพื่อนๆฟัง(จริงๆนะครับ) พยายามคิดและมองหาอะไรๆที่พอจะมาเล่าให้พื่อนๆฟัง จึงไม่ค่อยได้เขียนบล๊อกนะครับ เริ่มนะครับ

              อุตส่าห์มีสวนกับเขา ไม่มีอะไรนอกจากมะพร้าวห้าว พยายามมองๆหา ก็ไปเจอของผิดกฏหมายเข้า ไม่ทราบว่ามาอยู่ในสวนได้อย่างไร สงสัยนกคาบมา คนใต้เขาเรียกว่า "กล้วยเถื่อน"

นานๆทีอินเนียร์จะได้เข้าสวนที เข้าไปก็สำรวจดูนั่นนี่ก็เจอของผิดกฏหมายทั้งที่ไม่ได้เอามาไว้ ถัดจากนั้นก็ไปสำรวจต่อ ไปดูน้ำในห้วย ก่อนถึงห้วยก็ผ่านบ่อที่ขุดไว้ เคยบอกไว้ว่าเคยมีผึั้งมาทำรังใต้ฝาบ่อที่ปิดไว้ด้วยกระเบื้องมุงหลังคาเลยเปิดดูเสียหน่อย แง้มดูได้ผลเลย น้องผึ้งมาทำรังอีกแล้วเพิ่งมาเพราะรังยังยังไม่ใหญ่เลยปิดไว้ก่อน ถัดไปประมาณ1เดือนลองมาเปิดดูว่่ายังอยู่หรือย้ายไปแล้ว พอเปิดแง้มก็ได้กลิ่นน้ำผึ้งหอมขึ้นมาเชียว ตอนแง้มก็ไม่แน่ใจว่ายังอยู่หรือเปล่าเพราะไม่เห็นน้องผึ้งอยู่ปากบ่อ ได้ผลครับน้องผึ้งตัวนึงบินเข้ามาต่อย อินเนียร์วิ่งจู๊ดออกไปจากบ่อทันที(นี่เป็นวิธีที่ดีนะ)รู้สึกจะโดนเข้าที่บริเวณใบหู แล้วก็ไปเตรียมอุปกรณ์กลับมาเก็บน้ำผึ้ง ในภาพได้หงายรังผึ้งที่อยู่ด้านใต้กระเบื้องทีใช้ปิดบ่อกันใบไม้หล่นลงบ่อ ขึ้นมา เป็นดังรูปข้างล่าง

เก็บรังผึ้งมาใส่ภาชนะ ได้น้ำผึ้งไม่มากนัก ดูในรูปนี้ครับ

ต่อไปมาดูการเก็บน้ำผึ้งที่ฝาบ้านต่อครับ เก็บ 2 รัง ทั้ง2รังต้องรื้อฝาบ้านออก และได้รับการตอบโต้บ้าง โดนเข้าที่ชายโครงมันเจ็บดีแท้แต่ไม่โกรธกันน้องผึ้งก็ทำหน้าที่ของเขา ดูรังแรกนะครับ อยู่มานานคอยมองๆอยู่เสมอ อยู่มานานแต่มีน้ำผึ้งนิดเดียว

 อยากให้เพื่อนๆสังเกตู(เฉพาะมือใหม่ที่สนใจนะครับ เพื่อนๆที่รู้อยู่แล้วต้องขอโทษด้วยครับ) ส่วนที่มีน้ำผึ้งจะเป็นส่วนที่อยู่ด้านบนที่สีขาวๆเหลืองอ่อนด้านบนนิดเดียวนะครับ ต่ำลงมาเป็นที่อยู่ของตัวอ่อนจะให้ติดไปด้วยไม่ได้จะทำให้น้ำผึ้งบูด

ต่อไปดูอีกรังนะครับ 

รังนี้มีการวางแนวของรังต่างจากรังที่แล้ว มีความกว้างของรังมากกว่า แต่ก็ให้สังเกตุบริเวณที่มีน้ำผึ้งมีไม่มากเช่นกัน เฉพาะด้านบนที่มีสีเหลืองอ่อน ต่ำลงมาเป็นที่เก็บตัวอ่อนเช่นกัน แต่ละรังจะมีน้ำผึ้งไม่มาก ใจจริงสงสารน้องผึ้งที่ไม่ค่อยจะมีน้ำหวานจากดอกไม้กินกัน เพราะมนุษย์ฉีดยาฆ่าหญ้ากันมาก แต่ตอนนี้พี่อินเนียร์ อยากกิน โยเกิร์ต+มะนาว+น้ำผึ้งทุกเช้า เพื่อดูแลสุขภาพน่ะ  แล้วน้ำผึ้งที่เก็บมาหนก่อนมันหมดแล้ว แต่ก็พยายามรบกวนน้องผึ้งให้น้อยที่สุดนะครับ ไม่เหมือนคนใจร้ายที่ทำลายน้องผึ้งอย่างไม่น่าทำ เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ เพื่อนๆที่เคยอ่านบล๊อกเก่าของอินเนียร์อาจพอจำได้ ที่ปากทางเข้าสวนมีต้นไม้ใหญ่เห็นว่าเขาเรียกต้นแค(อินเนียร์ไม่รู้จักหรอก เห็นว่าเนื้อไม้แข็ง)มีโพรงอยู่แล้วผึ้งมาอยู่แล้วอินเนียร์เคยเก็บน้ำผึ้งแล้วได้นิดเดียว แล้วผึ้งก็หนีไป อินเนียร์คอยดูอยู่เรื่อยๆ เพิ่งเห็นว่าผึ้งมาอยู่อีกแล้ว(เพิ่งมาอยู่)ใจนึงไม่อยากเก็บเพราะอย่่างที่บอกว่าผึ้งไม่ค่อยมีอะไรจะกิน แต่ก็เป็นห่วงว่าคนใจร้ายจะมาเผาน้องผึ้ง กะว่าอีกซักพักจะมาเก็บเพราะน้องผึ้งอยู่ในที่ๆคนขี้ขโมยจะมาทำร้ายเอาได้ง่าย ผ่านไปพอมาดูอีกทีก็เป็นอย่างที่อินเนียร์เป็นห่วง ดูสิครับ ศพน้องผึ้งตายเกลื่อนเลย 

ภาพต่อไป อินเนียร์เอามาเพิ่มให้ดู น้องผึ้งหลังจากเก็บน้ำผึ้งและปิดฝาบ้านด้านในแล้ว น้องผึ้งก็มาออดูท่าทีหน้ารัง และมีบางส่วนเข้าไปสำรวจความเสียหายในรัง  การเก็บน้ำผึ้งโดยไม่เผารัง ก็ทำความเสียหายให้ผึ้งน้อย ส่วนคนที่เก็บน้ำผึ้งไม่เป็นและกลัวผึ้งต่อยก็จะเผาเหมือนเผาตัวต่อ ต่อตอยอันตรายถึงตายได้(มีคนเลี้ยงต่อหัวเสือ จะไม่เผาแต่ต้องระวังและป้องกันอย่างดี เพราะตัวอ่อนของต่อขายได้ราคาดี เขาไม่เผาเพราะต้องการให้ต่อสร้างรังและตัวอ่อนใหม่อีก)

 ใครที่ยังไม่รู้ ก็ฟังไว้นะครับ ส้มสูกลูกไม้ที่ออกลูกเป็นผลให้คนได้กิน เพราะมีผึ้งช่วยผสมเกสร (แมลงอื่นๆด้วยแต่ผึ้งจะทำหน้าที่เป็นหลัก หากวันใดในโลกนี้ไม่มีผึ้ง ไม่กี่ปีมนุษย์ก็ต้องตายไปจากโลกนี้เพราะไม่มีอาหารกิน(อัลเบิร์ต ไอสไตน์กล่าวไว้นานแล้ว) มิน่าล่ะที่บ้านอินเนียร์หัดปลูกผัก ปลูกฟักทองออกเป็นลูกเล็กๆหลายครั้งก็เหี่ยวไปหมดไม่เป็นลูกโตขึ้นมาเลย อินเนียร์รู้ว่าน้องผึ้งจิ๋ว(ชันโรง)ที่มีน้ำผึ้งหวานๆและมีประโยชน์ทางยาด้วยนะ มีข้อมูลการวิจัยรับรองครับ ชันโรงช่วยผสมเกสร จึงชวนน้องผึ้งจิ๋วที่ในสวนมาอยู่ที่บ้าน 

 นี่เป็นรังชันโรงที่บ้านในสวนเมื่อรื้อฝาบ้านด้านในออก สีเหลืองอ่อนเป็นไข่ตัวอ่อน ใกล้ๆกันสีเข้มเป็นไข่แก่ สีน้ำตาลด้านขวามือเป็นที่เก็บน้ำหวานของชันโรง

รูปนี้จัดเอาไข่อ่อน ไข่แก่ของชันโรง และน้ำผึ้งชันโรงไว้ให้ชันโรงกินก่อนในระยะปรับตัว (มีชันโรงที่เป็นตัวแล้วติดมาด้วย) และมีน้ำผึ้งชันโรงบางส่วนที่อินเนียร์เก็บมาไว้กินด้วยแต่ไม่มาก เพราะจะเก็บเมื่อไหร่ก็ได้สะดวกกว่าเก็บน้ำผึ้ง เพราะผึ้งจิ๋วหรื่อชันโรงไม่ต่อย และเที่ยวนี้อินเนียร์ได้น้ำผึ้งมาบ้างแล้ว เพื่อนๆอย่าคิดว่าชันโรงไม่น่าสนใจนะครับ เขาจัดส่งขายญี่ปุ่นมานานแล้ว และมีงานวิจัยรองรับถึงประโยชน์ของน้ำผึ้งชันโรง อยากรู้เข้ากูเกิ้ลเลยครับ 

ตัวอย่าง ขนาดบรรจุและราคา ของน้ำผึ้งชันโรงที่วางขายที่บ้านหอมเทียน อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี

เพื่อนๆที่อยากได้น้ำผึ้งและไม่อยากถูกผึ้งต่อย อาจหันมาเลี้ยงผึ้งจิ๋วหรือชันโรงดูนะครับ

จริงๆอยากจะเขียนอีกบล๊อกตั้งท่ามานานแล้วกำลังดูทิศทางลม เห็นว่ายังไม่เหมาะจึงรอไปก่อน เพื่อนๆว่าอินเนียร์ขี้บ่น (อย่างน้อยก็น้องใจเกิดกับหมอตำแย กับน้องเล็ก ออนชอร์ เงียบไปทั้ง2คนเลย กำลังจะไปแจ้งคนหายอยู่) ตอนอินเนียร์เป็นเด็กพอสงกรานต์ทีก็ได้เสื้อใหม่ที่แม่ซื้อให้ แต่เดี๋ยวนี้เด็กๆพอได้เสื้อตัวใหม่ เสื้อตัวเก่าก็ทิ้งไม่เป็นที่เป็นทาง ดูสิ

แล้วต้องให้ผู้ใหญ่อย่างเราต้องคอยตามเก็บ เฮ้อ แล้วไม่ให้บ่นได้ยังไง ครับนานๆก็เขียนบล๊อกมาคุยให้ฟังทีนึงก็อย่าว่ากันนะครับ

ก็ขอบคุณผู้ใหญ่ และกรรมการหมู่บ้านฯรวมถึง สมช.เก่าและ สมช.ใหม่ ทุกๆท่านที่เข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ หลายคนได้พบปะพูดคุย หรือแม้ได้คุยกันในเวบบ้านสวนพอเพียงก็สามารถรับรู้ได้ถึงความเอื้ออนาทรเป็นห่วงเป็นใยให้ได้รับความอบอุ่นที่รู้สึกได้