"เวลา!" สิ่งมีค่า!...ที่...ไร้ราคา!

นานนับปีเลย! ที่ผมไม่ได้เอาบทความมาลงให้พี่ๆ เพื่อนๆ ได้อ่านกัน วันนี้ขอโอกาสเอามาให้อ่านกันครับ

กับ "เวลา!" สิ่งมีค่า...ที่...ไร้ราคา!

     เคยมีหลายคนถามผมว่า "ความรู้ความสามารถมีมากขนาดนี้...ทำไมไม่ไปหางานการดีๆ ทำ!"

     ทุกวันนี้...ผมจะยิ้มทุกครั้ง ที่มีใครถามผมแบบนี้! และ ผมจะตอบกลับไปว่า...

  - "ที่นี่..คือ ที่ทำงานของผม!" 

  - "ที่นี่..เป็นที่ที่ผมได้แสดงความรู้ ความสามารถอย่างเต็มที่!"

  - "ที่นี่..ผมทำงานได้ทันทีที่ผมลงพ้นบันไดบ้าน ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง!"

  - "ที่นี่..ผมมีรายได้ ผมมีความมั่นคงทางอาหาร!"

  - "ที่นี่..ผมเป็นทั้งนายจ้าง ทั้งลูกจ้าง ไม่มีใครใหญ่กว่าใคร!"

  - "ที่นี่..ผมไม่ต้องเสียเวลาเดินทางกลับบ้านช่วงเทศกาล...เพราะบ้านผม คือ ที่ที่ผมทำงาน!

     แล้วก็ถามกลับไปว่า "งานแบบนี้...เขาไม่ได้เรียกว่า...งานดีๆ หรอกเหรอ?"

     อันที่จริงแล้ว..การที่ผมไม่ตอบรับ...เวลาที่มีบริษัทมายื่นข้อเสนอ ให้ผมเข้าร่วมงานด้วยนั้น!...ไม่ใช่เพราะผมไม่เห็นความสำคัญของรายได้...ที่บริษัทเสนอให้!

     แต่ทว่าในตอนนี้ ผมเห็นค่าของสิ่งอื่น...ที่มันมีค่า!...มากกว่าเงิน...สิ่งนั้นก็คือ "เวลา!"

     ก่อนหน้านี้ ผมเข้าใจว่า "การมุ่งมั่นตั่งใจทำงาน คือ โอกาสที่จะทำให้เราก้าวหน้าในหน้าที่การงาน!"

     ผมจึงทุ่มเทให้กับการทำงาน วันละ 8-10 ชั่วโมง บางวันก็ทำโอที วันไหนมีงานด่วน! ก็เอางานกลับมาทำต่อที่ห้อง บางครั้งก็ทำจนเกือบสว่าง เป็นประเภท "พวกบ้างาน!" 

     "ยิ่งทำยิ่งก้าวหน้า...ยิ่งก้าวหน้าก็ยิ่งทำ!"

     ในเวลานั้น...ผมหวังเพียงความก้าวหน้า!...เงินเดือน!...โบนัส! จนผมลืมอะไรไปบางอย่าง!

     ผมลืมให้ความสำคัญ กับสิ่งที่สำคัญที่สุด!...สิ่งมีค่า...ที่ไร้ราคา!...สิ่งนั้นก็คือ..."เวลา!" 

     "เวลา!" ที่มีแต่จะหมดไปเรื่อยๆ! หมดแล้วหมดเลย! มีเงินมากมายก็เอามันกลับมาไม่ได้!

     คนเราทุกคน "มีต้นทุนเวลา...เท่ากัน! คือ 24 ชั่วโมงต่อวัน"

     ก่อนหน้านี้...เพื่อให้เข้าใจง่ายๆ ในหนึ่งวัน มี 24 ชั่วโมง ผมขายเวลาที่มี ให้กับองค์กร 8-10 ชั่วโมง เพื่อแลกกับค่าตอบแทนจำนวนหนึ่ง!"

     แล้วผมก็เอาเงินจำนวนหนึ่ง ที่ได้มานั้น...มาซื้อความสุข! เพื่อชดเชย...ช่วงเวลาที่ผมขายไปกับการทำงานให้กับองค์กร! 

     นึกแล้วก็ตลกดี! ที่คนเราทุ่มเทเวลา...เพื่อทำงานแลกเงิน...แล้วเอาเงินมาซื้อความสุข...ชดเชยเวลาที่หายไป!

     ทุกอย่างวนเวียนอยู่อย่างนั้น 6 ปี และถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง มันก็จะเป็นอย่างนั้นไปเรื่อยๆ..."เวลาก็มีแต่จะหมดไปเรื่อยๆ""!"

     แต่ทว่าตอนนี้มันต่างกันสิ้นเชิง!...ด้วยความรู้ความสามารถที่ผมมี..และ..สิ่งที่ผมกำลังทำ "มันทำให้ผมได้เวลาของผม!...กลับมา...เป็นของผมอีกครั้ง!" 

     "เวลา 24 ชั่วโมงต่อวัน...เป็นของผม!" ผมจะใช้มันอย่างไรก็ได้!

     บทเรียนที่ผมได้เรียนรู้ คือ หากเรายังไขว่คว้า...หาความก้าวหน้า!...โดยไม่ใส่ใจว่า...เวลา คือ สิ่งสำคัญ! ผมว่า..."เรากำลังประเมินค่าสิ่งที่มีค่าที่สุดอย่าง...เวลาผิดไป!"

     อย่ามุ่งแต่ไขว่คว้าหาความก้าวหน้าให้กับชีวิต!...จนลืม...ใส่ใจเวลา!

     "เพราะเวลา คือ สิ่งมีค่า!...ที่ไม่อาจซื้อกลับมาได้!...ด้วยเงิน!"

     อาบู!