ให้ใจ
เคยกินมั๊ยจ๊ะขนมแบบนี้
รอก่อน.....
น้องอยากกิน....
เสร็จละ.....
เขาเรียกข้าวเกรียบว่าว อิสานเรียกข่าวเขียบ คนอีสานจะต้องทำเป็นเพราะเป็นขนมที่ใช้ในการทำบุญ ประเพณีบุญข่าวเขียบ แต่ก่อนได้กินเฉพาะเวลางานบุญเดี๋ยวนี้ทำขายตลอดปี ก็ดีนะมีกินตลอด ขนมชนิดนี้ทำให้เกิดความผูกพันในครอบครัวและชุมชนมากขึ้น คือเวลาทำขนมก็ต้องช่วยกันตำด้วยครกกระเดื่องต้องสามัคคีกันไม่งั้นมันไม่เสร็จ ตำคนเดียวไม่ได้ เสร็จต้องมาช่วยกันขึ้นรูปคือปั้นกลมๆแล้วแผ่กดขอบให้มันบานขยายออกเป็นรูปกลมๆแผ่นบางๆตากแดด พอแห้งก็เก็บไว้ปิ้งกิน ตอนปิ้งกินก็เป็นการสอนให้ลูกหลานรู้จักรอและเสียสละ ถ้าต่างคนต่างจะแย่งกันไม่รู้จักเสียสละให้กันความวุ่นวายมันก็เกิด พ่อแม่คนอีสานจะสอนให้คนเป็นพี่ต้องเสียสละต้องอดทนรู้จักที่จะคอย...และให้...ให้สิ่งของและให้ใจกัน
- บล็อกของ นงคราญ วชิรา
- อ่าน 10509 ครั้ง
ความเห็น
มาย
6 ตุลาคม, 2010 - 19:26
Permalink
ตอนเด็กๆ
ชอบกินมากเลยค่ะ พี่นง
there is a will , there is a way .
นงคราญ วชิรา
6 ตุลาคม, 2010 - 21:14
Permalink
น้องมาย
เดี๋ยวนี้เด็กๆไม่ค่อยกิน...แทบจะไม่กินขนมพวกนี้แล้ว กินแต่ของมีสารมีผงชูรส
จำได้มั๊ยเอ่ยมีอะไรบ้าง....
มาย
7 ตุลาคม, 2010 - 08:43
Permalink
จำได้ค่ะ
ขนมเปียกปูน ขนมชั้น หม้อแกง วุ้นกะทิ อีกสองจำชื่อไม่ได้
ตอนเด็กๆ มายจะกินเป็นประจำค่ะ พี่นง
แต่เด๋วนี้แถวบ้านมาย หาคนที่ทำขนมสูตรแบบดั่งเดิมยากค่ะ
there is a will , there is a way .
นงคราญ วชิรา
7 ตุลาคม, 2010 - 17:46
Permalink
น้องมาย
ใช่ค่ะเดี๋ยวนี้หาคนทำน้อยลง..เดี๋ยวทวนชื่อขนมอีกที
Slowlife
6 ตุลาคม, 2010 - 19:30
Permalink
ต้องใจเย็น
เพื่อนบอกว่าเวลาปิ้งต้องใจเย็นๆ ไฟอ่อน ไม่งั้นจะไหม้และไม่ขยายออก ไม่เคยปิ้งเองหรอกเคยแต่กินอย่างเดียว เคยมีคนหอบหิ้วจากอร่อยจากอยุธยาหรือไงนี่แหละค่ะมาให้ ตอนส่งให้หัวเราะแฮะๆ เพราะว่ามันแตกหมดค่ะ เขาบอกว่า ประคับประคองใส่เบาะหลังมาอย่างดี พอเบรกรถ ข้าวเกรียบตกลงมาก่อน ตามด้วยขวดโค๊กลิตร ก็เลยมีสภาพอย่างที่เห็น ละเอียดค่ะ แต่ก็ยังอร่อยอยู่ดี
บ้านสวนพชร:เมื่อมนุษย์เงินเดือนอยากทำสวน
นงคราญ วชิรา
6 ตุลาคม, 2010 - 21:17
Permalink
slowlife
ใช่แล้วค่ะต้องใจเย็นๆฟังเรื่องคุณเล่าขำๆ...ต้องเห็นใจในเจตนาดีของเขานะคะ
เจ้โส
6 ตุลาคม, 2010 - 19:36
Permalink
งานวัด
เห็นข้าวเกรียบทำให้นึกถึงงานประจำปี หรืองานวัด ชอบมาก
garden_art1139@hotmail.com
นงคราญ วชิรา
6 ตุลาคม, 2010 - 21:26
Permalink
เจ้โส
ชอบงานวัดเหมือนกันรึคะ...เราชอบมากชอบเดินๆๆๆและแวะซ้อของกิน
ลุงพูน
6 ตุลาคม, 2010 - 20:06
Permalink
ข้าวเกรียบว่าว
เมื่อก่อนตอนลูกยังเล็กๆ พอไปเที่ยวงานประจำปี มักจะมีคนมาปิ้งขาย ผมก็จะซื้อกิน และหักให้ลูกกิน ต่อมาพอเจอที่ไหน ลูกก็มักจะบอกให้พ่อซื้อให้กิน ตอนหลังพอเขาเจอ ก็ซื้อกินเอง
กินของแบบนี้ เป็นการเอื้ออาทรต่อกันครับ
นงคราญ วชิรา
6 ตุลาคม, 2010 - 21:34
Permalink
ลุงพูน
ใช่คะลุงพูน....เป็นความผูกพันในครอบครัว..เป็นความห่วงใย..และเป็นความมีใจเอื้ออาทรนี่คือวิถีไทย
หน้า