ให้ใจ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เคยกินมั๊ยจ๊ะขนมแบบนี้



รอก่อน.....



น้องอยากกิน....


เสร็จละ.....


เขาเรียกข้าวเกรียบว่าว อิสานเรียกข่าวเขียบ คนอีสานจะต้องทำเป็นเพราะเป็นขนมที่ใช้ในการทำบุญ ประเพณีบุญข่าวเขียบ  แต่ก่อนได้กินเฉพาะเวลางานบุญเดี๋ยวนี้ทำขายตลอดปี  ก็ดีนะมีกินตลอด  ขนมชนิดนี้ทำให้เกิดความผูกพันในครอบครัวและชุมชนมากขึ้น   คือเวลาทำขนมก็ต้องช่วยกันตำด้วยครกกระเดื่องต้องสามัคคีกันไม่งั้นมันไม่เสร็จ  ตำคนเดียวไม่ได้  เสร็จต้องมาช่วยกันขึ้นรูปคือปั้นกลมๆแล้วแผ่กดขอบให้มันบานขยายออกเป็นรูปกลมๆแผ่นบางๆตากแดด พอแห้งก็เก็บไว้ปิ้งกิน  ตอนปิ้งกินก็เป็นการสอนให้ลูกหลานรู้จักรอและเสียสละ ถ้าต่างคนต่างจะแย่งกันไม่รู้จักเสียสละให้กันความวุ่นวายมันก็เกิด  พ่อแม่คนอีสานจะสอนให้คนเป็นพี่ต้องเสียสละต้องอดทนรู้จักที่จะคอย...และให้...ให้สิ่งของและให้ใจกัน


 


 

ความเห็น

ชอบกินมากเลยค่ะ พี่นง 

there is a will , there is a way .

เดี๋ยวนี้เด็กๆไม่ค่อยกิน...แทบจะไม่กินขนมพวกนี้แล้ว กินแต่ของมีสารมีผงชูรส


จำได้มั๊ยเอ่ยมีอะไรบ้าง....


 

ขนมเปียกปูน ขนมชั้น หม้อแกง วุ้นกะทิ อีกสองจำชื่อไม่ได้


ตอนเด็กๆ มายจะกินเป็นประจำค่ะ พี่นง


แต่เด๋วนี้แถวบ้านมาย หาคนที่ทำขนมสูตรแบบดั่งเดิมยากค่ะ 


 

there is a will , there is a way .

ใช่ค่ะเดี๋ยวนี้หาคนทำน้อยลง..เดี๋ยวทวนชื่อขนมอีกที

เพื่อนบอกว่าเวลาปิ้งต้องใจเย็นๆ ไฟอ่อน ไม่งั้นจะไหม้และไม่ขยายออก ไม่เคยปิ้งเองหรอกเคยแต่กินอย่างเดียว เคยมีคนหอบหิ้วจากอร่อยจากอยุธยาหรือไงนี่แหละค่ะมาให้ ตอนส่งให้หัวเราะแฮะๆ เพราะว่ามันแตกหมดค่ะ เขาบอกว่า ประคับประคองใส่เบาะหลังมาอย่างดี พอเบรกรถ ข้าวเกรียบตกลงมาก่อน ตามด้วยขวดโค๊กลิตร ก็เลยมีสภาพอย่างที่เห็น ละเอียดค่ะ แต่ก็ยังอร่อยอยู่ดี

ใช่แล้วค่ะต้องใจเย็นๆฟังเรื่องคุณเล่าขำๆ...ต้องเห็นใจในเจตนาดีของเขานะคะ

เห็นข้าวเกรียบทำให้นึกถึงงานประจำปี  หรืองานวัด  ชอบมาก

ชอบงานวัดเหมือนกันรึคะ...เราชอบมากชอบเดินๆๆๆและแวะซ้อของกิน


เมื่อก่อนตอนลูกยังเล็กๆ พอไปเที่ยวงานประจำปี มักจะมีคนมาปิ้งขาย ผมก็จะซื้อกิน และหักให้ลูกกิน ต่อมาพอเจอที่ไหน ลูกก็มักจะบอกให้พ่อซื้อให้กิน ตอนหลังพอเขาเจอ ก็ซื้อกินเอง

กินของแบบนี้ เป็นการเอื้ออาทรต่อกันครับ

ใช่คะลุงพูน....เป็นความผูกพันในครอบครัว..เป็นความห่วงใย..และเป็นความมีใจเอื้ออาทรนี่คือวิถีไทย

หน้า