ให้ใจ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เคยกินมั๊ยจ๊ะขนมแบบนี้



รอก่อน.....



น้องอยากกิน....


เสร็จละ.....


เขาเรียกข้าวเกรียบว่าว อิสานเรียกข่าวเขียบ คนอีสานจะต้องทำเป็นเพราะเป็นขนมที่ใช้ในการทำบุญ ประเพณีบุญข่าวเขียบ  แต่ก่อนได้กินเฉพาะเวลางานบุญเดี๋ยวนี้ทำขายตลอดปี  ก็ดีนะมีกินตลอด  ขนมชนิดนี้ทำให้เกิดความผูกพันในครอบครัวและชุมชนมากขึ้น   คือเวลาทำขนมก็ต้องช่วยกันตำด้วยครกกระเดื่องต้องสามัคคีกันไม่งั้นมันไม่เสร็จ  ตำคนเดียวไม่ได้  เสร็จต้องมาช่วยกันขึ้นรูปคือปั้นกลมๆแล้วแผ่กดขอบให้มันบานขยายออกเป็นรูปกลมๆแผ่นบางๆตากแดด พอแห้งก็เก็บไว้ปิ้งกิน  ตอนปิ้งกินก็เป็นการสอนให้ลูกหลานรู้จักรอและเสียสละ ถ้าต่างคนต่างจะแย่งกันไม่รู้จักเสียสละให้กันความวุ่นวายมันก็เกิด  พ่อแม่คนอีสานจะสอนให้คนเป็นพี่ต้องเสียสละต้องอดทนรู้จักที่จะคอย...และให้...ให้สิ่งของและให้ใจกัน


 


 

ความเห็น

กิ่งก็เคยกินค่ะ หอมๆด้วย


"สอนให้คนเป็นพี่ต้องเสียสละต้องอดทนรู้จักที่จะคอย...และให้...ให้สิ่งของและให้ใจกัน"


ชอบจังค่ะ

ขอบคุณค่ะ ดีใจค่ะที่มีคนชอบวลี...ใช่ค่ะให้สิ่งของและให้ใจกัน ...ส่วนคนน้องก็ต้องให้ใจพี่ที่เขาเสียสละด้วยการแสดงความเคารพเกรงใจ ไม่เห็นแก่ได้เกินไป  นี่ละค่ะสิ่งดีๆที่โบราณสอน

ทางบ้านผมเรียกข้าวควบครับ  หอม  กรอบ อร่อยดีครับ

  เรียกง่ายๆว่า ขวัญก็ได้นะครับ my nickname

ก็สำเนียงต่างกันออกไป..แต่มันคือสิ่งเดียวกันบางคนชอบบางคนไม่ชอบแล้วแต่เนาะ


เด็กๆบางคนก็ชอบโป๊งเหน่งนี่ที่บ้านคุณเรียกอะไร?


ขนมน่าทานทุกอย่างเลยค่ะ โดยเฉพาะ ข้าวเกรียบว่าว นู๋แคทชอบมากกกกกกกก

ความจนมีอย่างน้อยสามแบบ
(๑) จนเพราะไม่มี (จนวัตถุเงินทอง)
(๒) จนเพราะไม่พอ (มีวัตถุเงินทองแต่ไม่รู้จักพอ)
(๓) จนเพราะไม่เท่า (มีทุกอย่างแต่ยังเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ มีเหนือกว่า)

เคยกินซื้อที่เขาหาบขายอร่อยดีค่ะ

ยายชอบซื้อมาให้หลานๆกินค่ะ

บางทีทำไม่ดีก็ไม่อร่อย แข็งๆ

แต่ถ้าทำดีๆใส่งาเยอะๆอร่อยค่ะ

อุบลจะเรียกข้าวโป่งค่ะ สมัยนี้หากินยากแล้วค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หน้า