" ยายเกิ้น "

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       ยายเกิ้นเป็นหญิงม่าย  อายุเจ็ดสิบกว่า แต่สุขภาพแข็งแรงมาก ยิ้มแย้ม ร่าเริง จิตใจดี  ดูเหมือนไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนอันใดเลย มองโลกในแง่ดีตลอด แกบอกคิดอะไรมากมาย รู้วันเกิดไม่รู้วันตาย   ยายเกิ้นเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของแม่แดง แม่แดงติดการกินหมากเพราะยายคนนี้ ภาพหญิงชราเดินเที่ยวเล่นแวะทักทายบ้านคนโน้นคนนี้ทั่วหมู่บ้าน ชาวบ้านแถวนี้จะเห็นจนชินตา ยายเกิ้น มีลูกทั้งหมด 16 คน ลูก ๆโตและแยกย้ายกันไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว ทุกวันนี้แกอยู่คนเดียว แต่มีลูก ๆ ที่แต่งงานแล้ว มีครอบครัวอยู่ในหมู่บ้าน หกคน ทั้งหกครอบครัวทุกเช้าเย็น จะมีการส่งปิ่นโต อาหารคาวหวาน มาให้แกตลอดไม่เคยขาด แกเคยบอกว่าให้ลูกแต่ละคนจัดเวรมาแต่ละวันก็ได้ ไม่ีจำเป็นต้องส่งข้าวปลาอาหารมาให้ทุกคนก็ได้ แกกินไม่หมด แต่ลูกทุกคนก็ไม่ยอม สิ่งนี้เป็นสิ่งที่แดงประทับใจลูกหลานแกมาก แค่กับข้าววันละอย่าง แบ่งมาให้พ่อแม่ คงไม่หนักหนาอะไร แต่สังคมทุกวันนี้ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างดิ้นรน ทำมาหากินต่างถิ่น นานทีมาหาพ่อแม่ที บางคนปีละครั้งก็ยากที่จะได้กลับมาเยี่ยมบ้าน      

       แม่ของแดงจะใส่เสื้อลายดอก วันนี้ก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ยายเกิ้นผ่านมาทางนี้ก็ต้องแวะคุยกับแม่ ยายเกิ้นมีเรื่องราวเยอะแยะมาบอกเล่าทุกครั้งที่มา เห็นแกแบบนี้ แกมีเงินเยอะระดับต้น ๆของหมู่บ้านเลย เพราะลูกหลาน ของแก คนโน้นคนนี้ จะให้เงินแกใช้ประจำ คนละ300-500 บาท  รายรับของแก ประมาณว่า ข้าราชการบำนาญเลยนะ สงกรานต์ปีใหม่ ก็ได้พิเศษจากลูกหลานอีก    

ถุงหมากพลู จะถือติดตัวไปทุกที่ ไปไหนก็เชิญชวน แบ่งปัน

 

      แต่ละวัน เดินเข้าออกบ้านคนโน้นคนนี้จนมืดค่ำ 

         ใกล้มืดแล้ว ยายเกิ้นถึงกลับบ้าน

                                                              โปรดติดตามตอนต่อไป.............



ความเห็น

พี่แดง ผมนึกถึงย่าเลย ย่าผมเสียไป 4-5 ปีแล้ว

ย่าเป็นคนกินหมาก บ้านผมอยู่ติดถนนและอยู่ท้ายหมู่บ้าน

ชาวบ้านที่ออกไปทำนา จะต้องผ่านหน้าบ้าน ไปยังทุ่งนา

ย่าผมจะตื่นแต่เช้าไปนั่งอยู่ที่แคร่ตัวโปรด หลังคามุงสังกะสี

ใครผ่านไปผ่านมาก็จะจอดรถแวะมาคุยกับแก และก็กินหมากกินพลูที่เตรียมใว้

มีทั้งหมากอ่อนหมากแก่ บางทีก็มีคนเอาหมากมาฝาก

เป็นอย่างนี้ประจำ  พอแกเสียไปบรรยากาศแบบนี้ก็หายไปด้วย

ย่าเป็นคนเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก  คิดถึงเด๊

แกคงเหงาเนอะแต่คงมีความสุขดี  แม่พี่เขาก็ขอไำปอยู่คนเดียวแกก็มีความสุขกับเพื่อนฝูงของแก  ไม่รู้ว่าบั้นปลายจะเหมือนแบบยายเกิ้นรึเปล่า...

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

ยายก็กินหมากจนสิ้นอายุขัย   กลิ่นพิมเสนกับน้ำหมากยังจำได้ดี  ห๊อม...หอม :admire2:

ที่บ้านมีเหมือนกัน แต่เป็นลุงผู้ชายน่าจะรุ่น ๆ ยายเกิ้น น่ากลัวหน่อยตรงที่ชอบขับมอไซด์ ฮอนด้า 70 คู่ชีพ จะตระเวนไปบ้านคนโน่นทีคนนี้ที ลูก ๆ บอกว่าอย่าขับขึ้นถนนใหญ่เด็ดขาด คุณลุงจะมานั่งคุยกับพ่อเพราะพ่อไปไหนไกล ๆ ลำพังไม่ได้

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

สุขภาพกายของยายเกิ้นแข็งแรงดี เดินไปพบปะพูดคุยกับคนโน้น คนนี้ เป็นการออกกำลังกาย สุขภาพจิตก็ดี นี่แหละน้อ คน(อิสาน) คนภาคเดียวกัน :bye:

อดได้  ทนได้  รอได้  ขอโทษได้  ขอบคุณได้  ก็เป็นสุขได้

เหมือนใครหว่า ให้อยู่กับลูกคนไหนก็ไม่ไป จะอยู่บ้านตัวเองหลังเดิม ปั่นจักรยานไปทั้ว ๆ หมู่บ้าน สบายใจ อิอิ เหมือนจริง ๆ............:love:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

คุณแดง ยายเกิ้น น่าจะแข็งแรงมากจากที่ยายเกิ้นอารมณ์ดี ชวนคนอื่นๆพูดคุย มีน้ำใจชวนกินมาก ...ขยันเดินบ่อยๆ...อ่านแล้วเห็นภาพว่าเวลาอายุเยอะขึ้นควรบริหารชีวิตอย่างรให้แข็งแรงนะคะ  แต่ก็ต้องเลือกเป็นอย่างๆไป

มี ความสุข กับ เรื่อง ของพี่แดง และ ยิน ดี กับ ยาย ที่มี ลูก หลานดีๆ

อนาคตสวีทพีจะมีลูกหลานดูแลเหมือนยายเกิ๊นไหมน๊า..


:confused:

***Sweet pea***

:hi: เห็นถุงหมากแล้วนึกถึงยาย ถ้าได้ตำอีกซักครั้งคงจะดีมากเลยค่ะ

หน้า